Bławatnikowiec

Bławatnikowiec
Phibalura flavirostris[1]
Vieillot, 1816
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

bławatnikowate

Podrodzina

bławatniki

Plemię

Phytotomini

Rodzaj

Phibalura[2]
Vieillot, 1816

Gatunek

bławatnikowiec

Podgatunki
  • P. f. boliviana Chapman, 1930
  • P. f. flavirostris Vieillot, 1816
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 NT pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania
Zasięg występowania P. f. flavirostris

     występuje przez cały rok

     tylko w sezonie lęgowym

Bławatnikowiec[4] (Phibalura flavirostris) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae). Występuje w południowo-wschodniej Brazylii i przyległych obszarach wschodniego Paragwaju i skrajnie północno-wschodniej Argentyny, izolowana populacja w zachodniej Boliwii.

Podgatunki

Wyróżniono dwa podgatunki P. flavirostris[5][4]:

  • bławatnikowiec brazylijski (P. flavirostris flavirostris), zasiedlający południowo-wschodnią Brazylię i przyległe obszary wschodniego Paragwaju i skrajnie północno-wschodniej Argentyny,
  • bławatnikowiec boliwijski (P. flavirostris boliviana), występujący w oddalonym o około 2500 kilometrów centralno-zachodnim regionie Boliwii. Przez wiele lat znany był tylko z dwóch okazów pozyskanych w 1902 roku (na ich podstawie Frank Michler Chapman opisał ten takson w 1930 roku) oraz muzealnego okazu odłowionego przed 1847 rokiem, poprawnie zidentyfikowanego jako P. f. boliviana dopiero w 1984 roku. Ponownie odkryto ten takson w 2000 roku[6][7].

Upierzenie tych dwóch podgatunków różni się. Samce podgatunku boliviana posiadają dłuższe sterówki, a dymorfizm płciowy nie jest bardzo widoczny. Tęczówkę podgatunku nominatywnego cechuje barwa czerwona, a boliviana koloru musztardy. P. f. boliviana jest także osiadły i zagrożony wyginięciem, w przeciwieństwie do drugiego podgatunku[6].

W niektórych ujęciach systematycznych podgatunki te traktowane są jak osobne gatunki[8][9].

Morfologia

  • Długość ciała: 22 cm
  • Masa ciała: 45–50 g

Samce cechuje jaskrawsze ubarwienie. Ptak ten ma szary wierzch głowy oraz żółte gardło. Dziób jest jasnoróżowy. Zielonkawy wierzch ciała w obszarze skrzydeł pokrywają pióra o czarno-żółtych zakończeniach, podobne występują na pokrywach ogonowych. Same sterówki są rozwidlone, jak u jaskółek. Pióra na brzuchu są białe z czarno-żółtymi zakończeniami.

Ekologia

Biotop

Zasiedla lasy, zadrzewienia, tereny otwarte, a także ogrody z drzewami. Podgatunek P. f. flavirostros występuje na wysokościach poniżej 1400 m n.p.m., a P. f. boliviana w przedziale wysokości 1400–2000 m n.p.m.[7]

Pożywienie

Pożywienie stanowią owady i owoce.

Lęgi

Gniazdo bardzo małe, w kształcie czarki, wykonane z mchu, mieści się na gałęzi. Bławatnikowce gniazdują w małych koloniach oddalonych od siebie o około 100 m. Oboje rodzice opiekują się pisklętami. Ich pokarmem są larwy owadów i drobne owoce. Opuszczają gniazdo nie w pełni samodzielne[10]. Jajo ma wymiary 25×19 mm[7].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2012 roku uznaje bławatnikowca brazylijskiego i bławatnikowca boliwijskiego za osobne gatunki[3][9].

Bławatnikowiec brazylijski jest klasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened). Liczebność jego populacji szacuje się na co najmniej 10 tysięcy osobników (czyli około 6700 osobników dorosłych). Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na utratę siedlisk[3].

Bławatnikowiec boliwijski jest uznawany za gatunek zagrożony (EN – endangered). Jego liczebność szacuje się na 600–800 osobników (czyli około 400–530 osobników dorosłych). Trend liczebności populacji również jest spadkowy ze względu na utratę siedlisk[9].

Przypisy

  1. Phibalura flavirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. Phibalura, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2020-12-08] (ang.).
  3. a b c BirdLife International, Phibalura flavirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-12-08] (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Phytotomini Swainson, 1837 (wersja: 2020-03-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-08].
  5. Swallow-tailed Cotinga (Phibalura flavirostris). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  6. a b A. Bennett Hennessey. Species Rank of Phibalura (flavirostris) boliviana Based on Plumage, Soft Part Color, Vocalizations, and Seasonal Movements. „The Wilson Journal of Ornithology”. 123 (3), s. 454–458, 2011. DOI: 10.1676/10-190.1. 
  7. a b c G. Bromfield et al. New information on plumage, nesting, behaviour and vocalisations of the Bolivian Swallow-tailed Cotinga Phibalura flavirostris boliviana from the Apolo area of Madidi National Park, Bolivia. „Cotinga”. 21, s. 63–67, 2004. 
  8. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Cotingas, manakins, tityras, becards. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-08]. (ang.).
  9. a b c BirdLife International, Phibalura boliviana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-12-08] (ang.).
  10. Tesourinha-da-mata (Phibalura flavirostris). [dostęp 2013-03-31]. (port.).

Bibliografia

  • David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, Phil Benstead: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 240. ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Phibalura flavirostris map.svg
Autor: Cephas, Licencja: CC BY-SA 4.0
Range map of Swallow-tailed Cotinga (Phibalura flavirostris)
 
Year-round
 
Breeding
Status iucn3.1 NT pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5