Bławatnikowiec
Phibalura flavirostris[1] | |||
Vieillot, 1816 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | Phibalura[2] | ||
Gatunek | bławatnikowiec | ||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
Zasięg występowania P. f. flavirostris występuje przez cały rok tylko w sezonie lęgowym |
Bławatnikowiec[4] (Phibalura flavirostris) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae). Występuje w południowo-wschodniej Brazylii i przyległych obszarach wschodniego Paragwaju i skrajnie północno-wschodniej Argentyny, izolowana populacja w zachodniej Boliwii.
Podgatunki
Wyróżniono dwa podgatunki P. flavirostris[5][4]:
- bławatnikowiec brazylijski (P. flavirostris flavirostris), zasiedlający południowo-wschodnią Brazylię i przyległe obszary wschodniego Paragwaju i skrajnie północno-wschodniej Argentyny,
- bławatnikowiec boliwijski (P. flavirostris boliviana), występujący w oddalonym o około 2500 kilometrów centralno-zachodnim regionie Boliwii. Przez wiele lat znany był tylko z dwóch okazów pozyskanych w 1902 roku (na ich podstawie Frank Michler Chapman opisał ten takson w 1930 roku) oraz muzealnego okazu odłowionego przed 1847 rokiem, poprawnie zidentyfikowanego jako P. f. boliviana dopiero w 1984 roku. Ponownie odkryto ten takson w 2000 roku[6][7].
Upierzenie tych dwóch podgatunków różni się. Samce podgatunku boliviana posiadają dłuższe sterówki, a dymorfizm płciowy nie jest bardzo widoczny. Tęczówkę podgatunku nominatywnego cechuje barwa czerwona, a boliviana koloru musztardy. P. f. boliviana jest także osiadły i zagrożony wyginięciem, w przeciwieństwie do drugiego podgatunku[6].
W niektórych ujęciach systematycznych podgatunki te traktowane są jak osobne gatunki[8][9].
Morfologia
- Długość ciała: 22 cm
- Masa ciała: 45–50 g
Samce cechuje jaskrawsze ubarwienie. Ptak ten ma szary wierzch głowy oraz żółte gardło. Dziób jest jasnoróżowy. Zielonkawy wierzch ciała w obszarze skrzydeł pokrywają pióra o czarno-żółtych zakończeniach, podobne występują na pokrywach ogonowych. Same sterówki są rozwidlone, jak u jaskółek. Pióra na brzuchu są białe z czarno-żółtymi zakończeniami.
Ekologia
- Biotop
Zasiedla lasy, zadrzewienia, tereny otwarte, a także ogrody z drzewami. Podgatunek P. f. flavirostros występuje na wysokościach poniżej 1400 m n.p.m., a P. f. boliviana w przedziale wysokości 1400–2000 m n.p.m.[7]
- Pożywienie
Pożywienie stanowią owady i owoce.
- Lęgi
Gniazdo bardzo małe, w kształcie czarki, wykonane z mchu, mieści się na gałęzi. Bławatnikowce gniazdują w małych koloniach oddalonych od siebie o około 100 m. Oboje rodzice opiekują się pisklętami. Ich pokarmem są larwy owadów i drobne owoce. Opuszczają gniazdo nie w pełni samodzielne[10]. Jajo ma wymiary 25×19 mm[7].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2012 roku uznaje bławatnikowca brazylijskiego i bławatnikowca boliwijskiego za osobne gatunki[3][9].
Bławatnikowiec brazylijski jest klasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened). Liczebność jego populacji szacuje się na co najmniej 10 tysięcy osobników (czyli około 6700 osobników dorosłych). Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na utratę siedlisk[3].
Bławatnikowiec boliwijski jest uznawany za gatunek zagrożony (EN – endangered). Jego liczebność szacuje się na 600–800 osobników (czyli około 400–530 osobników dorosłych). Trend liczebności populacji również jest spadkowy ze względu na utratę siedlisk[9].
Przypisy
- ↑ Phibalura flavirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Phibalura, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2020-12-08] (ang.).
- ↑ a b c BirdLife International, Phibalura flavirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-12-08] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Phytotomini Swainson, 1837 (wersja: 2020-03-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-08].
- ↑ Swallow-tailed Cotinga (Phibalura flavirostris). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
- ↑ a b A. Bennett Hennessey. Species Rank of Phibalura (flavirostris) boliviana Based on Plumage, Soft Part Color, Vocalizations, and Seasonal Movements. „The Wilson Journal of Ornithology”. 123 (3), s. 454–458, 2011. DOI: 10.1676/10-190.1.
- ↑ a b c G. Bromfield et al. New information on plumage, nesting, behaviour and vocalisations of the Bolivian Swallow-tailed Cotinga Phibalura flavirostris boliviana from the Apolo area of Madidi National Park, Bolivia. „Cotinga”. 21, s. 63–67, 2004.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Cotingas, manakins, tityras, becards. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-08]. (ang.).
- ↑ a b c BirdLife International, Phibalura boliviana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-12-08] (ang.).
- ↑ Tesourinha-da-mata (Phibalura flavirostris). [dostęp 2013-03-31]. (port.).
Bibliografia
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, Phil Benstead: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 240. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Zdjęcie Phibalura flavirostris na gnieździe
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Carlos Henrique http://www.carduelis.bio.br/, Licencja: CC BY 3.0
Phibalura flavirostris
Autor: Cephas, Licencja: CC BY-SA 4.0
Range map of Swallow-tailed Cotinga (Phibalura flavirostris)