Błogosławieństwo kapłańskie

Dwa srebrne zwoje z Ketef Hinnom zawierające Błogosławieństwo kapłańskie, pochodzące z około 600 roku p.n.e.
Gest błogosławieństwa przedstawiony na nagrobku rabina i kapłana Meschullama Kohna (1739-1819)

Błogosławieństwo kapłańskie (hebr. ברכת כהנים, birkat (ha-)kohanim) – tekst błogosławieństwa, który Mojżesz przekazał arcykapłanowi Aaronowi w celu pobłogosławienia ludu. Tekst ten został zanotowany w biblijnej Księdze Liczb 6:24-26[1].

Treść Błogosławieństwa kapłańskiego

„24Niech cię Jahwe błogosławi i strzeże! 25Niech Jahwe rozjaśni nad tobą swe oblicze i niech będzie łaskawy dla ciebie! 26Niech Jahwe zwróci ku tobie swe oblicze i udzieli ci pokoju!” (Lb 6:24-26) Bp[2]

W języku hebrajskim w Błogosławieństwo kapłańskie to zwięzła, trójczłonowa formuła, która jest stopniowo rozbudowywana. Pierwszy człon to 3 słowa, drugi – 5 słów, a trzeci człon zawiera 7 słów. Na pierwszy człon składa się 15 spółgłosek, na drugi – 20, a na trzeci 25. Dzięki tej formie formuła była łatwa do zapamiętywana i pięknie brzmiała w języku hebrajskim[3].

Opis

W czasach Świątyni Jerozolimskiej Błogosławieństwo kapłańskie było wygłaszane przez arcykapłana co dzień rano. O tej samej porze błogosławieństwo było wypowiadane we wszystkich prowincjach. W czasie trwania Jom Kipur błogosławieństwo wygłaszano cztery razy: podczas szachrit, musaf, minchy i neili. Po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej w Palestynie było odmawiane jak dawniej – co dzień w trakcie modłów porannych oraz czterokrotnie w trakcie Jom Kipur. Natomiast w Babilonii było odmawiane rano oraz po południu a podczas Jom Kipur trzy razy: podczas szachrit, musaf i neili[1].

Przed wygłoszeniem Błogosławieństwa kapłańskiego kapłan zdejmował swoje obuwie. Następnie jeden z lewitów obmywał jego ręce. Wtedy zbliżał się do aron ha-kodesz i zwrócony w stronę modlących się, za chazzanem, wypowiadał błogosławieństwo. W tym czasie ręce miał podniesione do góry a palce rozstawione w specjalny sposób: rozstawiał je po dwa a dłonie stykały się kciukami. Ponieważ w trakcie błogosławienia ludu nie powinien patrzeć na swoje palce dlatego głowę i wyciągnięte ręce kapłan zakrywał tałesem. Również zgromadzeni wierni nie powinni patrzeć na palce, dlatego w tym czasie mieli spuszczać wzrok lub zakrywać głowę[1].

W Izraelu Błogosławieństwo kapłańskie jest wygłaszane co dzień, natomiast w diasporze tylko w dni świąteczne i podczas trwania Jamim Noraim[1].

Ketef Hinnom

Za najstarszy zachowany cytat biblijny uważa się tekst 6:24-26 zapisany na srebrnych rolkach z Ketef Hinnom, zawierający Błogosławieństwo kapłańskie. Rolki te, oznaczone jako KH-1 i KH-2, służyły za amulety, były zwinięte jak zwoje i noszone na szyi. Pochodzą one z około 600 roku p.n.e.[4] Zwoje te zostały znalezione w 1979 roku przez Gabriela Barkaya, profesora archeologii na Uniwersytecie Telawiwskim[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Magdalena Bendowska: Błogosławieństwo kapłańskie. [w:] Żydowski Instytut Historyczny [on-line]. jhi.pl. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  2. ↑ Biblia poznańska. wyd. 1974/75.
  3. ↑ Waldemar Chrostowski, Błogosławieństwa i ich znaczenie w Starym Testamencie, „Studia Włocławskie”, 14, 2012, s. 62.
  4. ↑ Stephen Caesar: The Blessing of the Silver Scrolls. biblearchaeology.org, 2010-01-06. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-25)]. (ang.).
  5. ↑ Gabriel Barkay i in., „The Challenges of Ketef Hinnom: Using Advanced Technologies to Recover the Earliest Biblical Texts and their Context”, Near Eastern Archaeology, 66/4 (2003): 162-171. Artykuł zawiera izometryczny rysunek komory, w której dokonano odkrycia.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Grave Rabbi Meschullam Kohn.jpg
Autor: Alexander Mayer, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grave of Rabbi and Kohen Meschullam Kohn (1739-1819) in Fürth (Bavaria, Germany). Some believe this duplicate of a previously found damaged artifact.
Ketef hinom scrolls.JPG
Autor: Bachrach44, Licencja: CC BY-SA 3.0
The scrolls found in Ketef Hinom, as displayed in the Israel Museum