B-130
| ||
Klasa | okręt podwodny | |
Typ | 641 | |
Historia | ||
Stocznia | Sudomech | |
Zamówiony dla MW ZSRR | ||
Dane taktyczno-techniczne | ||
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu | 1957 ton 2475 ton | |
Długość | 91,3 metra | |
Szerokość | 7,5 metra | |
Zanurzenie testowe | 280 metrów | |
Materiał kadłuba | stal AK-27 | |
Napęd | ||
3 silniki Diesla (6000 KM), 3 silniki elektryczne (8100 KM), 3 wały napędowe | ||
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu | 16,8 węzła 16 węzłów | |
Zasięg | 17.900 km przy prędkości 8 węzłów, 400 km przy 2 węzłach | |
Uzbrojenie | ||
22 torpedy | ||
Wyrzutnie torpedowe | 10 wyrzutni torpedowych 533 mm | |
Załoga | 70 |
B-130 – radziecki okręt podwodny dalekiego zasięgu z napędem diesel-elektrycznym, projektu 641 (NATO: Foxtrot). 1 października 1962 roku B-130 wraz z B-4, B-36 oraz B-59 tego samego typu, wypłynął z bazy na półwyspie Kolskim udając się w rejon Karaibów w misji wsparcia dostawy broni na Kubę w ramach radzieckiej operacji "Anadyr". Oprócz konwencjonalnych torped, każdy z tych okrętów wyposażony był w jedną torpedę z głowicą jądrową o mocy 11 kT. W trakcie wywołanego radziecką operacją "kryzysu kubańskiego", wszystkie radzieckie okręty zostały wykryte przez amerykańskie siły przeciwpodwodne i zmuszone do wynurzenia za pomocą niewielkich ładunków wybuchowych używanych jako granaty dźwiękowe.
Bibliografia
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
|
Media użyte na tej stronie
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki