B-36 (1958)

B-36
Klasa	okręt podwodny
Typ	641
Historia
Stocznia	Sudomech
Zamówiony dla  MW ZSRR
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	1957 ton 2475 ton
Długość	91,3 metra
Szerokość	7,5 metra
Zanurzenie testowe	280 metrów
Materiał kadłuba	stal AK-27
Napęd
3 silniki Diesla (6000 KM), 3 silniki elektryczne (8100 KM), 3 wały napędowe
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	16,8 węzła 16 węzłów
Zasięg	17.900 km przy prędkości 8 węzłów, 400 km przy 2 węzłach
Uzbrojenie
22 torpedy, w tym 2 z głowicą jądrową
Wyrzutnie torpedowe	10 wyrzutni torpedowych 533 mm
Załoga	70

B-36 – radziecki okręt podwodny dalekiego zasięgu z napędem diesel-elektrycznym, projektu 641 (NATO: Foxtrot). 1 października 1962 roku B-36, wraz z B-4, B-59 oraz B-130 tego samego typu, wypłynął z bazy na półwyspie Kolskim udając się w rejon Karaibów w misji wsparcia dostawy broni na Kubę w ramach radzieckiej operacji "Anadyr". Oprócz konwencjonalnych torped, każdy z tych okrętów wyposażony był w jedną torpedę z głowicą jądrową o mocy 11 kT. W trakcie wywołanego radziecką operacją "kryzysu kubańskiego", wszystkie radzieckie okręty zostały wykryte przez amerykańskie siły przeciwpodwodne i zmuszone do wynurzenia za pomocą niewielkich ładunków wybuchowych używanych jako granaty dźwiękowe..

USS "Charles P. Cecil" (DD-835) typu Gearing

B-36 został wykryty 28 października 1962 roku przez amerykański niszczyciel USS "Charles P. Cecil" (DD-835) będący w drodze w celu połączenia się z grupą lotniskowca "Essex" (CV-9), za pomocą radaru który wykrył częściowo wystający nad powierzchnię wody kiosk okrętu podwodnego^[1]. Urządzenie wykrywające emisję elektromagnetyczną radaru, w które wyposażony był radziecki okręt nie wykryło radaru amerykańskiego okrętu, jednakże szybko płynący niszczyciel został wykryty przez sonar pasywny jednostki radzieckiej, która zanurzyła się, pozostając w zanurzeniu przez 35 godzin^[1]. Wkrótce po zanurzeniu się B-36, "Charles P. Cecil" utracił z nim kontakt na skutek awarii sonaru. Po przywróceniu sprawności urządzenia, radziecka jednostka została ponownie odnaleziona, a kontakt udało się utrzymać aż do wynurzenia się B-36, kiedy zmuszony został do wypłynięcia na powierzchnię wskutek wyczerpania niepełnych już wcześniej akumulatorów oraz wyczerpania załogi^[1]. Przez następne 36 godzin, radziecki okręt na powierzchni w obecności amerykańskiego niszczyciela ładował akumulatory, załoga zaś modyfikowała w tym czasie okrętowy holowany pozorator, dostosowując częstotliwość jego pracy do częstotliwości pracy sonaru amerykańskiego niszczyciela. Po zakończeniu tych czynności, B-36 zanurzył się i uruchomił pozorator. Skutkiem tego, "Charles P. Cecil" nie był w stanie ponownie odnaleźć radzieckiego okrętu, który odpłynął^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
• Jan Drent: Confrontation in the Sargasso Sea: Soviet Submarines During the Cuban Missile Crisis (ang.). W: The Northern Mariner / Le marin du nord, XIII, No. 3 [on-line]. lipiec 2003. [dostęp 2011-05-10].