B-59

B-59

Klasa	okręt podwodny
Typ	641
Historia
Stocznia	Sudomech
Zamówiony dla  MW ZSRR
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	1957 ton 2475 ton
Długość	91,3 metra
Szerokość	7,5 metra
Zanurzenie testowe	280 metrów
Materiał kadłuba	stal AK-27
Napęd
3 silniki Diesla (6000 KM), 3 silniki elektryczne (8100 KM), 3 wały napędowe
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	16,8 węzła 16 węzłów
Zasięg	17 900 km na powierzchni przy prędkości 8 węzłów, 400 km w zanurzeniu przy 2 węzłach
Uzbrojenie
22 torpedy
Wyrzutnie torpedowe	10 wyrzutni torpedowych 533 mm
Załoga	70

B-59 – radziecki okręt podwodny dalekiego zasięgu z napędem diesel-elektrycznym, projektu 641 (NATO: Foxtrot). 1 października 1962 roku B-59 wraz z B-36, B-4 oraz B-130 tego samego typu, wypłynął z bazy na półwyspie Kolskim udając się w rejon Karaibów w misji wsparcia dostawy broni na Kubę w ramach radzieckiej operacji "Anadyr" i założenia na Kubie radzieckiej bazy okrętów podwodnych. Oprócz konwencjonalnych torped, każdy z tych okrętów wyposażony był w jedną torpedę z głowicą jądrową o mocy 11 kt. W trakcie wywołanego radziecką operacją kryzysu kubańskiego, 27 października B-59 został wykryty przez amerykańskie niszczyciele. Amerykanie, żeby zmusić okręt podwodny do wynurzenia się wypuścili bomby głębinowe. Z powodu braku łączności z dowództwem w ZSRR załoga rozważała użycie torpedy jądrowej, żeby zniszczyć amerykańską flotę. Wśród ogólnego chaosu, jeden członek załogi, Wasilij Archipow, odmówił wypuszczenia pocisku, zaś sowiecka doktryna wymagała jednogłośnej zgody dowództwa okrętu przed wypuszczeniem torpedy. Po tym incydencie B-59 zmuszony wynurzył się i poddał Amerykanom.

Bibliografia

• Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.