B-dur

Znaki chromatyczne w gamie B-dur

Diagram akordu B-dur dla gitary

B-dur – tonacja muzyczna, która oparta jest na skali durowej. Jej toniką jest b^[a].

Gama B-dur zawiera dźwięki: b – c – d – es – f – g – a. Tonacja B-dur zawiera dwa bemole.

Pokrewną jej molową tonacją równoległą jest g-moll^[1], jednoimienną molową – b-moll.

B-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (b), trzeciego (d) i piątego (f) stopnia gamy B-dur.

Znane dzieła w tonacji B-dur:

• Wolfgang Amadeus Mozart – serenada Gran Partita (KV 361)
• Ludwig van Beethoven – IV Symfonia, Kwartet nr 13 i Wielka Fuga na kwartet smyczkowy
• George Gershwin – Solo na klarnecie otwierające Błękitną Rapsodię
• Siergiej Prokofjew – Suita Scytyjska
• Giuseppe Verdi – Powrót Radamesa z Aidy
• Johannes Brahms – II Koncert fortepianowy

Zobacz też

• Pokrewieństwo tonacji
• Skala durowa
• Znaki przykluczowe

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• B♭ major scale (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].
• B♭ major chord (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].

Koło kwintowe

(c) I, Bostaf, CC-BY-SA-3.0 Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.