BA-30

BA-30

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Typ pojazdu	samochód pancerny
Trakcja	półgąsienicowa
Załoga	3 osoby
Historia
Prototypy	1937
Dane techniczne
Silnik	silnik gaźnikowy GAZ-M1 o mocy 50 KM (37 kW)
Poj. zb. paliwa	115 l
Pancerz	stalowy, 4-6 mm
Długość	4,94 m
Szerokość	2,40 m
Wysokość	2,34 m
Prześwit	0,30 m
Masa	4600 kg (bojowa)
Moc jedn.	10,9 KM/t (8,13 kW/t)
Nacisk jedn.	0,2 kg/cm²
Osiągi
Prędkość	37-55 km/h (drogi)
Zasięg	253 km (droga) 163 km (teren)
Pokonywanie przeszkód
Kąt podjazdu	32°
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x czkm DT kalibru 7,62 mm (1512 nab.)
Wyposażenie
radiostacja 70-TK-1

BA-30 (ros. БА-30) – radziecki lekki półgąsienicowy samochód pancerny wyprodukowany w krótkiej serii w 1937 roku. Nie przyjęty do uzbrojenia i w związku z tym nie produkowany seryjnie.

Historia

W 1936 roku na uzbrojenie Armii Czerwonej trafił samochód pancerny BA-20. Był to lekki, czterokołowy pojazd mający zastąpić starsze pojazdy typu FAI. BA-20 podobnie jak FAI był pojazdem przeznaczonym głównie do poruszania się po drogach utwardzonych. W terenie, z powodu znacznych nacisków jednostkowych i przeciążenia tylnej osi, BA-20 często grzęzł.

W 1937 roku w NATI powstał prototyp BA-30, który miał mieć znacznie lepsze osiągi w terenie niż BA-20. Osiągnięto to poprzez zastosowanie podwozia półgąsienicowego. Został skonstruowany z użyciem wielu podzespołów przejętych z innych sowieckich pojazdów produkowanych pod koniec lat 30. Podwozie pojazdu było zbliżone do zastosowanego w FAI. Tylny most zastąpiono gąsienicowym układem jezdnym o konstrukcji podobnej jak w ciężarówce półgąsienicowej GAZ-60. Miał on dwa duże i cztery małe koła jezdne, oraz pojedynczą rolkę biegu wstecznego gąsienicy. Kadłub pancerny miał konstrukcję zbliżoną do kadłuba BA-20. W przedniej części samochodu pancernego umieszczono czterocylindrowy silnik gaźnikowy GAZ-M1 o mocy 50 KM (37 kW). Silnik był osłonięty stalowym pancerzem o grubości 6mm. Za silnikiem znajdował się przedział załogi. W jego przedniej części swoje miejsca miał kierowca i dowódca. Trzecim członkiem załogi był strzelec obsługujący czkm DT umieszczony w obrotowej wieży identycznej z zastosowaną w BA-20. Pojazd był wyposażony w radiostację 70-TK-1.

Wyprodukowano krótką serię BA-30. Były one testowane, ale ostatecznie do uzbrojenia nie trafiły. Stało się tak, ponieważ pojazd został uznany przez wojskowych za zbyt ciężki. Pojazd posiadał uzbrojenie identyczne jak BA-20, ale jego masa była o dwie tony większa i tylko o kilkaset kilogramów mniejsza od masy silniej uzbrojonych trzyosiowych średnich samochodów pancernych BA-6.

Pomimo decyzji o zakończeniu rozwoju BA-30, kilka pojazdów z serii prototypowej wysłano na testy w warunkach bojowych, które miały odbyć się podczas wojny zimowej.

Bibliografia

• James Kinnear: Russian Armored Cars 1930-2000. Darlington, Maryland: Darlington Productions, Inc., 2000. ISBN 1-892848-05-8.