BAP Antofagasta
| ||
 „Antofagasta” w 2016 r. | ||
| Klasa | okręt podwodny | |
| Typ | 209/1200 | |
| Projekt | IK 68 | |
| Historia | ||
| Stocznia | Howaldtswerke-Deutsche Werft, Kilonia  | |
| Położenie stępki | 3 października 1977 | |
| Wodowanie | 19 grudnia 1979 | |
 Peru | ||
| Wejście do służby | 20 lutego 1981 | |
| Los okrętu | w służbie (stan na 2018) | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu | 1185 ton 1290 ton | |
| Długość | 56,1 m | |
| Szerokość | 6,2 m | |
| Zanurzenie | 5,5 m | |
| Zanurzenie testowe | 250 m | |
| Rodzaj kadłuba | jednokadłubowy | |
| Napęd | ||
| 4 silniki wysokoprężne, 1 silnik elektryczny o mocy 5000 KM 1 śruba | ||
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu | 11 węzłów 21,5 węzła | |
| Zasięg | 11 300 Mm przy prędkości 4 węzłów na chrapach, 440 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu | |
| Sensory | ||
| sonar aktywny STN Atlas CSU-3Z, sonar pasywny PRS-3/4 | ||
| Uzbrojenie | ||
| 14 torped | ||
| Wyrzutnie torpedowe | 8 x 533 mm | |
| Wyposażenie | ||
| system kierowania ogniem H.S.A. Mk 8, radar nawigacyjny Calypso, telefon podwodny, 2 peryskopy | ||
| Załoga | 35 | |
BAP Antofagasta (S-32) – peruwiański okręt podwodny z przełomu lat 70. i 80. XX wieku, jedna z czterech zakupionych przez Peru niemieckich jednostek typu 209/1200. Został zwodowany 19 grudnia 1979 roku w stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft w Kilonii i przyjęty do służby w Marina de Guerra del Perú 20 lutego 1981 roku. Okręt nadal znajduje się w aktywnej służbie (stan na 2018 rok).
Projekt i budowa
BAP[a] „Antofagasta” jest jednym z kilkudziesięciu zbudowanych okrętów niemieckiego eksportowego typu 209, zaprojektowanego w biurze konstrukcyjnym Ingenieurkontor Lübeck[1]. Okręt należy do drugiej serii jednostek (projekt o sygnaturze IK 68), nazwanej na podstawie przybliżonej wyporności 209/1200, przedłużonej o 1,6 metra w stosunku do pierwszych okrętów[2].
Jednostka została zamówiona przez rząd Peru 12 sierpnia 1976 roku[3][4] i zbudowana w stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft w Kilonii (numer budowy 132)[5][6]. Stępkę okrętu położono 3 października 1977 roku[5][7], a został zwodowany 19 grudnia 1979 roku[5][6].
Dane taktyczno–techniczne
„Antofagasta” jest średniej wielkości jednokadłubowym okrętem podwodnym[8][9]. Długość całkowita jednostki wynosi 56,1 metra, szerokość 6,2 metra i zanurzenie 5,5 metra[7][8]. Kadłub ma średnicę 6,2 metra, a wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosi 11,3 metra[10]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosi 1185 ton (bez zbiorników balastowych), a w zanurzeniu 1290 ton[11][12][b]. Okręt napędzany jest na powierzchni i w zanurzeniu przez dwustojanowy silnik elektryczny Siemens o mocy 5000 KM (3680 kW) przy 200 obr./min[10][c], zasilany z czterech baterii akumulatorów po 120 ogniw o łącznej pojemności 11 500 Ah[d], ładowanych przez generatory AEG o mocy po 550 KM, poruszane czterema czterosuwowymi, 12-cylindrowymi silnikami wysokoprężnymi MTU 12V 493 TY60 o mocy 800 KM przy 1450 obr./min każdy[7][13]. Jednowałowy układ napędowy pozwala osiągnąć prędkość 11 węzłów na powierzchni i 21,5 węzła w zanurzeniu (na chrapach 12 węzłów[2])[11][12][e]. Zasięg wynosi 6000 Mm przy prędkości 8 węzłów na chrapach (lub 11 300 Mm przy prędkości 4 węzłów) i 440 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[2]. Ster krzyżowy, umiejscowiony przed pięciołopatową śrubą napędową[14]. Zbiorniki mieszczą maksymalnie 85 ton paliwa[2]. Oprócz tego okręt zabiera 4 tony oleju smarowego, 31 ton wody sanitarnej i 19 ton wody pitnej[10]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosi 250 metrów, zaś autonomiczność 40 dób[14]. Okręt ma dwa główne zbiorniki balastowe oraz dziobowe i rufowe zbiorniki trymujące[8][9].
Okręt wyposażony jest w osiem dziobowych wyrzutni torped kalibru 533 mm, z łącznym zapasem 14 torped typu SST-4[2][7]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało początkowo radar nawigacyjny Calypso, telefon podwodny UT-Anlage, system kierowania ogniem (przelicznik torpedowy) H.S.A. Mk 8 Mod 24, sonar STN Atlas CSU-3Z, sonar pasywny Atlas PRS-3/4 i bierne urządzenie pomiaru odległości Thomson Sintra DUUX-2C[7][15]. Prócz tego okręt posiada dwa peryskopy, dwie tratwy ratunkowe, kotwicę i pętlę demagnetyzacyjną MES-Anlage[10].
Załoga okrętu składa się z 5 oficerów oraz 30 podoficerów i marynarzy[5].
Służba
20 lutego 1981 roku jednostkę pod nazwą BAP „Antofagasta” przyjęto do służby w Marina de Guerra del Perú[6][12]. Okręt otrzymał numer taktyczny S-48, zmieniony następnie na S-32[5][6].
W latach 1986-1988 „Antofagasta” otrzymał nowy system kontroli uzbrojenia Sepa Mk 3 oraz włoskie torpedy A184[9][11]. W połowie lat 90. jednostka przeszła remont w Callao przeprowadzony przez firmę SIMA, zakończony w październiku 1996 roku[5]. W latach 2012-2016 okręt przeszedł modernizację, obejmującą m.in. instalację nowych sonarów PRS-3/15 i CSU-83 oraz wyposażenie w nowe torpedy Atlas SUT-264[7].
Jednostka nadal znajduje się w składzie peruwiańskiej floty (stan na 2018 rok)[7].
Uwagi
- ↑ BAP – Buque Armada Peruana – Okręt Marynarki Peruwiańskiej.
- ↑ Podobne parametry podaje Gogin 2018 ↓. Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje wyporność serii 209/1200 wynoszącą 1140/1248 ton, zaś i Ehlers 2013b ↓, s. 90 1164/1275 ton.
- ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje, że moc siłowni wynosi 1500 KM.
- ↑ Łączna masa akumulatorów wynosi 257 ton[10].
- ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje, że okręt osiąga prędkość 10 węzłów na powierzchni i 17,5 węzła w zanurzeniu.
Przypisy
- ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 330.
- ↑ a b c d e Ehlers 2013b ↓, s. 87.
- ↑ Moore 1981 ↓, s. 363.
- ↑ Ehlers 2013a ↓, s. 73.
- ↑ a b c d e f Ehlers 2013b ↓, s. 89.
- ↑ a b c d Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 306.
- ↑ a b c d e f g Gogin 2018 ↓.
- ↑ a b c Moore 1985 ↓, s. 379.
- ↑ a b c Sharpe 1990 ↓, s. 441.
- ↑ a b c d e Ehlers 2013b ↓, s. 86.
- ↑ a b c Saunders 2004 ↓, s. 541.
- ↑ a b c Saunders 2009 ↓, s. 599.
- ↑ Ehlers 2013b ↓, s. 90.
- ↑ a b Ehlers 2013b ↓, s. 86-87.
- ↑ Ehlers 2013b ↓, s. 87, 90.
Bibliografia
- Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część VII. „Okręty Wojenne”. Nr 3 (119), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część VIII. „Okręty Wojenne”. Nr 4 (120), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.)
- Ivan Gogin: CASMA submarines (1980-1983) (ang.). Navypedia. [dostęp 2018-12-19].
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1981-82. London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.)
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1984-85. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1985. ISBN 0-7106-0795-4. (ang.)
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.)
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.)
- Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1990-91. London: Jane’s Defence Data, 1990. ISBN 0-7106-0904-3. (ang.)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Peru - National banner (war flag)
Autor: Galeria del Ministerio de Defensa del Perú, Licencja: CC BY 2.0
Ministro de Defensa destacó que marinos de hoy, en el VRAEM y en todo el Perú, continúan luchando por el mantenimiento de la paz y defensa de la soberanía
El presidente de la República, Pedro Pablo Kuczynski Godard, encabezó la ceremonia por el 195° Aniversario de la Creación de la Marina de Guerra del Perú y el 137° Aniversario del Glorioso Combate Naval de Angamos, en la Plaza Grau del Callao, donde se rindió homenaje al Gran Almirante del Perú y se destacó el sacrificio de los marinos de hoy por el mantenimiento de la paz y la defensa de la soberanía.
La ceremonia contó con la presencia del ministro de Defensa, Mariano González Fernández, y del comandante general de la Marina de Guerra, Almirante AP Edmundo Deville del Campo. También asistieron la presidenta del Congreso de la República, Luz Salgado Rubianes, y el presidente del Poder Judicial, Víctor Ticona Postigo, entre otras autoridades civiles y militares.
En su discurso y tras destacar el ejemplo de Miguel Grau, el jefe de Estado subrayó que la Armada Peruana tiene hoy múltiples funciones, entre ellas científicas y oceanográficas, y resaltó el trabajo de las Plataformas Itinerantes de Acción Social (PIAS), que llevan programas sociales a los pueblos alejados, y del Servicio Industrial de la Marina (SIMA), cuya última obra, el buque escuela Unión, destaca en la región.
El mandatario de la Nación también reconoció el sacrificio de los marinos en todo el territorio patrio y especialmente en la zona de los valles de los ríos Apurímac, Ene y Mantaro (VRAEM). Además, reiteró la necesidad de dotar de suficientes recursos a las Fuerzas Armadas.
Marinos continúan luchando por la paz en el VRAEM
Por su parte, el ministro de Defensa, Mariano González, destacó la labor de los marinos de hoy, quienes siguiendo el ejemplo de sacrificio del héroe de Angamos, continúan a lo largo y ancho del territorio nacional operando para salvaguardar la soberanía y mantener la paz, al igual que lo hicieron aquellos que dieron su vida en la lucha contra el terrorismo.
Añadió que la lucha por el mantenimiento de la paz en nuestro país aún continúa, una lucha contra el terrorismo aliado al narcotráfico. “Hoy, mientras nosotros estamos en esta plaza, en el VRAEM un numeroso contingente de marinos, de manera conjunta con los miembros de nuestro Ejército, de la Fuerza Aérea y de la Policía Nacional continúan combatiendo al terror”, sostuvo.
“Es por ello que mi saludo especial es para nuestras mujeres y hombres que integran el Componente Naval en las diferentes bases y destacamentos ubicados en el VRAEM. Estoy seguro que don Miguel Grau está orgulloso de ustedes. Sigamos su ejemplo de valentía y de integridad en esta lucha que tiene como objetivo devolver la paz al VRAEM, donde el terrorismo y el narcotráfico operan como una sola fuerza”, destacó el ministro González.
La ceremonia se inició a las 9:50 de la mañana, con un minuto de silencio en homenaje a Miguel Grau, coincidiendo con el instante en que se elevó a la inmortalidad en el Combate de Angamos, y culminó con el desfile de honor del agrupamiento naval, así como de las delegaciones del Ejército, Fuerza Aérea, y Policía Nacional.
Posteriormente, el jefe de Estado, acompañado del ministro de Defensa, realizó la revista naval, y se trasladó a la fragata misilera B.A.P. Mariátegui, desde donde lanzó una ofrenda al mar en honor a la gloria del Gran Almirante del Perú.