BAP Arica (1974)
_prepares_to_moor_to_a_pier_at_Naval_Submarine_Base_Point_Loma._Arica_is_the_first_Peruvian_submarine_to_pull_into_San_Diego_bay_and_is_participating_Diese.jpg) „Arica” w 2009 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki | 1 listopada 1971 |
| Wodowanie | 5 kwietnia 1974 |
 Peru | |
| Wejście do służby | 21 stycznia 1975 |
| Los okrętu | w służbie (stan na 2018) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość | 54,4 m |
| Szerokość | 6,2 m |
| Zanurzenie | 5,5 m |
| Zanurzenie testowe | 250 m |
| Rodzaj kadłuba | jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 4 silniki wysokoprężne, 1 silnik elektryczny o mocy 5000 KM 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg | |
| Sensory | |
| sonar aktywny STN Atlas CSU-3Z, sonar pasywny GHG AN 5039A1 | |
| Uzbrojenie | |
| 14 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe | 8 x 533 mm |
| Wyposażenie | |
| system kierowania ogniem H.S.A. Mk 8, radar nawigacyjny Calypso, telefon podwodny, 2 peryskopy | |
| Załoga | 31 |
BAP Arica (S-36) – peruwiański okręt podwodny z lat 70. XX wieku, jeden z dwóch zakupionych przez Peru niemieckich okrętów podwodnych typu 209/1100. Został zwodowany 5 kwietnia 1974 roku w stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft w Kilonii i przyjęty do służby w Marina de Guerra del Perú 21 stycznia 1975 roku. Okręt nadal znajduje się w aktywnej służbie (stan na 2018 rok).
Projekt i budowa
BAP[a] „Arica” jest jednym z kilkudziesięciu zbudowanych okrętów niemieckiego eksportowego typu 209, zaprojektowanego w biurze konstrukcyjnym Ingenieurkontor Lübeck[1]. Okręt należy do pierwszej serii jednostek, nazwanej na podstawie przybliżonej wyporności 209/1100[2][3][b].
Jednostka została zamówiona przez rząd Peru w 1969 roku[3][4] i zbudowana w stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft w Kilonii (numer budowy 54)[2][3]. Stępkę okrętu położono 1 listopada 1971 roku[5][6], a został zwodowany 5 kwietnia 1974 roku[5][3].
Dane taktyczno–techniczne
„Arica” jest średniej wielkości jednokadłubowym okrętem podwodnym[7][8]. Długość całkowita jednostki wynosi 54,4 metra, szerokość 6,2 metra i zanurzenie 5,5 metra[6][9][c]. Kadłub ma średnicę 6,2 metra, a wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosi 11,3 metra[2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosi 1105 ton (bez zbiorników balastowych), a w zanurzeniu 1230 ton[6][9][d]. Okręt napędzany jest na powierzchni i w zanurzeniu przez dwustojanowy silnik elektryczny Siemens o mocy 5000 KM (3680 kW) przy 200 obr./min[2][e], zasilany z czterech baterii akumulatorów po 120 ogniw o łącznej pojemności 11 500 Ah[f], ładowanych przez generatory AEG o mocy po 550 KM, poruszane czterema czterosuwowymi, 12-cylindrowymi silnikami wysokoprężnymi Maybach Mercedes-Benz MB 820 o mocy 600 KM przy 1450 obr./min każdy[2][g]. Jednowałowy układ napędowy pozwala osiągnąć prędkość 11 węzłów na powierzchni i 21 węzłów w zanurzeniu (na chrapach 12 węzłów)[2][h]. Zasięg wynosi 8600 Mm 4 węzłów na chrapach[2]. Ster krzyżowy, umiejscowiony przed pięciołopatową śrubą napędową[2]. Zbiorniki mieszczą 50 ton paliwa (dodatkowo 13 ton w zbiornikach balastowych)[2]. Oprócz tego okręt zabiera 4 tony oleju smarowego, 31 ton wody sanitarnej i 19 ton wody pitnej[2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosi 250 metrów, zaś autonomiczność 50 dób[2]. Okręt ma dwa główne zbiorniki balastowe oraz dziobowe i rufowe zbiorniki trymujące[8][10].
Okręt wyposażony jest w osiem dziobowych wyrzutni torped kalibru 533 mm, z łącznym zapasem 14 torped typu SST-4[2][6]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało początkowo radar nawigacyjny Calypso, telefon podwodny, system kierowania ogniem (przelicznik torpedowy) H.S.A. Mk 8 Mod 24, sonar STN Atlas CSU-3Z, sonar pasywny (GHG) AN 5039A1 i bierne urządzenie pomiaru odległości DUUX-2[2][6]. Prócz tego okręt posiada dwa peryskopy, dwie tratwy ratunkowe, kotwicę i pętlę demagnetyzacyjną[2].
Załoga okrętu składa się z 6 oficerów oraz 25 podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba
21 stycznia 1975 roku jednostkę pod nazwą BAP „Arica” przyjęto do służby w Marina de Guerra del Perú[8][11]. Okręt otrzymał numer taktyczny S-46, zmieniony następnie na S-36[2][7].
W latach 1986-1988 „Arica” otrzymał nowy system kontroli uzbrojenia Sepa Mk 3 oraz włoskie torpedy A184[12][13]. W latach 2007-2008 okręt przeszedł w kraju modernizację w ramach programu Delfin II, obejmującą m.in. instalację nowych sonarów PRS-3/15 i CSU-83, wymianę baterii akumulatorów i wyposażenie w nowe torpedy Atlas Elektronik SUT-264[2][6].
Jednostka nadal znajduje się w składzie peruwiańskiej floty (stan na 2018 rok)[6].
Uwagi
- ↑ BAP – Buque Armada Peruana – Okręt Marynarki Peruwiańskiej.
- ↑ Moore 1981 ↓, s. 363, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541, Saunders 2009 ↓, s. 599 i Gogin 2018 ↓ podają, że okręt należy do typu 209/1200.
- ↑ Podobne wymiary podaje Ehlers 2013b ↓, s. 86. Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje długość 45,6 metra; Moore 1981 ↓, s. 363, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 podają długość 56 metrów.
- ↑ Podobne parametry podaje Ehlers 2013b ↓, s. 86. Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje wyporność serii 209/1100 wynoszącą 1106/1207 ton; Moore 1981 ↓, s. 363, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 1185/1290 ton, zaś Moore 1975 ↓, s. 268 990/1290 ton.
- ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje, że moc siłowni wynosi 1500 KM.
- ↑ Łączna masa akumulatorów wynosi 257 ton[2].
- ↑ Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 163, Fontenoy 2007 ↓, s. 330, Moore 1981 ↓, s. 363, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 podają, że okręt ma na pokładzie silniki wysokoprężne MTU.
- ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje, że okręt osiąga prędkość 10 węzłów na powierzchni i 17,5 węzła w zanurzeniu.
Przypisy
- ↑ a b Fontenoy 2007 ↓, s. 330.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Ehlers 2013b ↓, s. 86.
- ↑ a b c d Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 306.
- ↑ Ehlers 2013a ↓, s. 73.
- ↑ a b Ehlers 2013b ↓, s. 87.
- ↑ a b c d e f g Gogin 2018 ↓.
- ↑ a b Moore 1975 ↓, s. 268.
- ↑ a b c Moore 1981 ↓, s. 363.
- ↑ a b Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 163.
- ↑ Moore 1985 ↓, s. 379.
- ↑ Saunders 2009 ↓, s. 599.
- ↑ Sharpe 1990 ↓, s. 441.
- ↑ Saunders 2004 ↓, s. 541.
Bibliografia
- Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część VII. „Okręty Wojenne”. Nr 3 (119), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część VIII. „Okręty Wojenne”. Nr 4 (120), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.)
- Ivan Gogin: ISLAY submarines (1974-1975) (ang.). Navypedia. [dostęp 2018-12-18].
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1975-76. New York: Franklin Watts, 1975. ISBN 0-531-03251-5. (ang.)
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1981-82. London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.)
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1984-85. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1985. ISBN 0-7106-0795-4. (ang.)
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.)
- Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.)
- Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1990-91. London: Jane’s Defence Data, 1990. ISBN 0-7106-0904-3. (ang.)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Peru - National banner (war flag)
SAN DIEGO (April 30, 2009) The Peruvian Navy submarine BAP Arica (SS-36) prepares to moor to a pier at Naval Submarine Base Point Loma. Arica is the first Peruvian submarine to pull into San Diego bay and is participating Diesel Electric Submarine Initiative (DESI) program. The DESI Program is a U.S. Navy partnership with South American countries and supports their diesel-electric submarine operations and fleet readiness events in operating areas off the U.S. east and west coasts. Participating DESI partners include Colombia, Peru, Chilie, and Brazil. (U.S. Navy photo by Mass Communications Specialist 2nd Class Derek R. Sanchez/Released)