BAe ATP
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ![]() | |
Producent | British Aerospace (BAe) | |
Typ | samolot pasażerski | |
Konstrukcja | metalowa | |
Załoga | 2 | |
Historia | ||
Data oblotu | 6 sierpnia 1986 | |
Lata produkcji | 1988 - 1996 | |
Liczba egzemplarzy | 64 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 2 x Silnik turbośmigłowy Pratt & Whitney Canada PW126A | |
Moc | 1978 kW każdy | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 30,63 m | |
Długość | 26,01 m | |
Wysokość | 7,14 m | |
Powierzchnia nośna | 78,3 m² | |
Masa | ||
Własna | 13 595 kg | |
Startowa | 22 930 kg | |
Zapas paliwa | 3778 dm³ | |
Osiągi | ||
Prędkość przelotowa | 496 km/h | |
Pułap | 7 600 m | |
Zasięg | 1 825 km | |
Dane operacyjne | ||
Liczba miejsc | ||
64 |
BAe ATP (ang. Advanced Turboprop, zaawansowany turbośmigłowiec) – brytyjski samolot pasażerski przeznaczony do obsługiwania połączeń lokalnych, wyprodukowany w liczbie 64 egzemplarzy przez firmę British Aerospace.
Historia
ATP był odpowiedzią wytwórni British Aerospace na rosnące zapotrzebowanie na niewielki, tani, turbośmigłowy samoloty do obsługi lokalnych połączeń. Miał on konkurować z samolotami ATR 42 i De Havilland Canada DHC-8 Dash-8. 1 marca 1984 roku firma ogłosiła swoje zamiary względem nowego samolotu turbośmigłowego. Aby obniżyć koszty projektowania i produkcji sięgnięto po istniejącą już konstrukcję, samolot Hawker Siddeley HS 748, jego wariant Super 748. Poddano go modyfikacji polegającej na wydłużeniu kadłuba o 5,03 m, silniki Rolls-Royce Dart zastąpiono bardziej ekonomicznymi Pratt & Whitney Canada PW126 z nowymi, sześciołopatowymi śmigłami zaprojektowanymi wspólnie przez firmy British Aerospace i amerykańską Hamilton Standard. ATP otrzymał całkowicie skomputeryzowane wyposażenie kabiny pilotów. Prototyp nowej maszyny swój pierwszy lot wykonał 6 sierpnia 1986 roku. We wrześniu 1988 roku samolot otrzymał homologację amerykańskiej Federal Aviation Administration. Pierwszy seryjny samolot wszedł do służby w liniach lotniczych British Midland 9 maja 1988 roku.
Konstrukcja
Samolot jest dwusilnikowym, metalowym dolnopłatem. Wolnonośne, dwudźwigarowe skrzydła o obrysie trapezowym z niewielkim skosem krawędzi natarcia i dodatnim wzniosem, w zewnętrznych częściach umieszczone są integralne zbiorniki paliwa. Płaty wyposażone są w klapy Fowlera i lotki. Metalowy kadłub o konstrukcji półkskorupowej. Usterzenie klasyczne, wolnonośne, statecznik pionowy o skośnej krawędzi natarcia, ster kierunku i ster wysokości jednodźwigarowy. Ster wysokości zaopatrzony w klapki odciążające. Usterzenie poziome o obrysie trapezowym. Podwozie trójzespołowe, przednie dwókołowe chowane do przodu do wnęki w kadłubie, główne, również dwukołowe i chowane do przodu do wnęk w gondolach silników. Dwa silniki turbośmigłowe Pratt & Whitney Canada PW126A napędzające sześciołopatowe, kompozytowe śmigła.
Użytkownicy
W 2006 roku wykorzystywane było jeszcze 32 samoloty. W następujących liniach lotniczych:
- West Air Sweden
- First Flight Couriers
- Atlantic Airlines
- Emerald Airways
- Enimex
- SATA Air Açores
- West Air Luxembourg
- NextJet Sweden
Wersje
- ATP Freighter - wersja sześciu samolotów ATP z powiększoną kabiną ładunkową
- Maritime ATP - wersja zmilitaryzowana, przeznaczona do patrolowania obszarów morskich. Projekt nie doczekał się realizacji
- ATP-AEW - wersja zmilitaryzowana, będąca propozycją dla Sił Powietrznych Australii na samolot wczesnego ostrzegania. Projekt nie doczekał się realizacji
Bibliografia
|
Media użyte na tej stronie
(c) I, Nigel Ish, CC BY 2.5
British Airways BAe ATP - registration G-MANG - photgraphed at Manchester Airport, 2003.