BMZ TEM1

TEM1 (ТЭМ1)

(c) ShinePhantom, CC BY-SA 3.0 TEM1-1751
Producent	Briańsk
Lata budowy	1958-1968[1]
Układ osi	Co'Co'
Wymiary
Masa służbowa	126 t, późniejsze 120 t
Długość	16 970 mm
Szerokość	3080 mm
Wysokość	4643 mm
Rozstaw osi skrajnych	12 800 mm
Średnica kół	1050 mm[1]
Napęd
Trakcja	spalinowa
Typ silników	2D50
Pojemność zbiorników paliwa	5440 kg
Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa	1000 KM
Maksymalna siła pociągowa	20 600 kg[1]
Rodzaj przekładni	elektryczna
Prędkość konstrukcyjna	90-100 km/h
Nacisk osi na szyny	20 t
Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne	pierwsze 62 lokomotywy (do TEM1-062)[1]
Portal Transport szynowy

TEM1 (ros. ТЭМ1) – manewrowa lokomotywa spalinowa produkcji radzieckiej, produkowana w latach 1958-1968 w Briańskich Zakładach Maszynowych (BMZ).

Historia

Konstrukcja lokomotywy manewrowej TEM1 wywodziła się ogólnie ze spalinowozu TE1, stanowiącego radziecką wersję amerykańskiej lokomotywy ALCO RSD-1. Zastosowano ulepszony silnik wysokoprężny 2D50 z turbodoładowaniem o mocy 1000 KM, natomiast część jezdna (wózki z silnikami trakcyjnymi) wywodziła się ze spalinowozu TE3^[2]. Pewnym zmianom uległa geometria lokomotywy – przy takim samym ogólnym układzie, nieco niższa centralna budka maszynisty została umieszczona jeszcze bliżej tyłu lokomotywy, a silnik został przesunięty w stronę budki i znalazł się dokładnie pośrodku długości lokomotywy. Lokomotywa otrzymała oznaczenie TEM1 (T - spalinowóz, E - z przekładnią elektryczną, M - manewrowy). Był to pierwszy radziecki spalinowóz manewrowy z przekładnią elektryczną i pierwszy spalinowóz produkowany w Briańskich Zakładach Maszynowych (Brianskij maszynostroitielnyj zawod – BMZ)^[2]. Głównym konstruktorem był P. Aronow^[1].

Pierwszy egzemplarz wyprodukowano 19 lipca 1958. W toku produkcji lokomotywy te podlegały drobnym zmianom mechanicznym. Od lokomotywy nr TEM1-0270 zamieniono pochyłe w górnej części ściany budki maszynisty na pionowe, dla poprawy widoczności (jak w TEM2)^[2][1]. Od lokomotywy nr 950 zaprzestano montowania zderzaków (lokomotywa posiadała sprzęg SA-3). Stopniowo masa służbowa produkowanych lokomotyw obniżyła się ze 126 do 120 ton, natomiast wzrosła prędkość maksymalna z 90 do 100 km/h. Od 1965 roku montowano ulepszony silnik 2D50M, o zmniejszonym zużyciu paliwa^[1]. Wyprodukowano ogółem 1946 sztuk, z tego 842 dla przemysłu^[3]. W 1992 roku w krajach dawnego ZSRR jeździło ich jeszcze 541^[2].

Następcą TEM1 była wywodząca się z niej lokomotywa TEM2, w której zastosowano m.in. nowy silnik i prądnicę.

Konstrukcja

Silnik wysokoprężny 2D50, o mocy 1000 KM przy 740 obr./min, sześciocylindrowy z turbosprężarką, czterosuwowy, produkcji Zakładów Penzeńskich w Penzie. Średnica cylindrów 318 mm, skok tłoka 330 mm. Silnik miał masę 17 100 kg^[1]. Z wałem silnika połączona główna prądnica typu MPT-84/39 (jak w TE1), o mocy 700 kW (napięcie 580 V, maksymalne napięcie 900 V, natężenie prądu 1200 A)^[1]. Lokomotywa wyposażona była ponadto w agregat ze wzbudnikiem MWT-25/9 (moc 3,6 kW) i pomocniczą prądnicą MWG-25/11 (moc 5 kW)^[1].

Silniki trakcyjne EDT-200B miały moc po 87 kW (napięcie 125 V, natężenie 820 A). Silniki podłączone szeregowo lub (po przekroczeniu określonej prędkości) szeregowo i równolegle^[1]. Wyposażenie elektryczne lokomotywy było produkowane przez zakład Elektrotjażmasz w Charkowie.

• 

  TEM1-0026 (wczesnej serii) w muzeum kolei w Petersburgu

• 

  TEM1-0026 w muzeum kolei w Petersburgu

Przypisy

Bibliografia

• K. Ignatow. Specjalno dla maniewrow (maniewrowyje tiepłowozy TEM1 i TEM2). „Łokotrans”. 7/200 (ros.). 
• Witalij A. Rakow: Łokomotiwy otieczestwiennych żeleznych dorog 1956-1975. Moskwa: Transport, 1999. ISBN 5-277-02012-8. (ros.)

Linki zewnętrzne

• Тепловоз ТЭМ1 и его модификации. railroad.100megsfree5.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-03)].

Zobacz też

• BMZ/ŁTZ TEM2 - następca serii TEM1
• BMZ TEM18 - następca serii TEM2, bazującej na TEM1