Bażyna czarna obupłciowa

Bażyna czarna obupłciowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządastropodobne
Rządwrzosowce
Rodzinawrzosowate
Rodzajbażyna
Gatunekbażyna czarna
Podgatunekbażyna czarna obupłciowa
Nazwa systematyczna
Empetrum nigrum subsp. hermaphroditum (Hagerup) Böcher
Meddel. Grønland 147(9): 81 1952[3]
Synonimy
  • Empetrum hermaphroditum Hagerup

Bażyna czarna obupłciowa (Empetrum nigrum subsp. hermaphroditum (Hagerup) Böcher), znana też jako bażyna górska[4] – według The Plant List podgatunek bażyny czarnej[3]. Bywa traktowana jako odrębny gatunek Empetrum hermaphroditum[5]. W Polsce występuje w Sudetach, na Babiej Górze i Pilsku, w Tatrach oraz Bieszczadach Zachodnich[6].

Morfologia

Pokrój
Krzewinka tworząca gęste kępki wysokości do 40 cm.
Liście
Ciemnozielone, igiełkowe, równowąskie, spodem prawie zrośnięte, z białym kantem. Wyrastają w gęstych okółkach po 3–4. Mniejsze niż u bażyny czarnej.
Kwiaty
Roślina obupłciowa. Jasnoróżowe do białawych kwiaty zebrane w kilkukwiatowe baldachogrona na szczytach pędów. Działki kielicha orzęsione, korona dzbaneczkowatego kształtu.
Owoce
Kulista, czarna, jagoda o średnicy do 5 mm.

Biologia i ekologia

Chamefit. Siedlisko: wyższe partie gór, głównie w piętrze kosodrzewiny i w piętrze alpejskim. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Loiselerio-Vaccinion (w Polsce) i Ass.) Empetro-Vaccinietum[7]. Owoce stanowią pokarm dla ptaków i budzących się na wiosnę niedźwiedzi.

Zastosowanie

Roślina uprawna: w północnej Azji owoce są zbierane i spożywane zimą razem z foczym tłuszczem[8].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).
  3. a b The Plant List. [dostęp 2018-01-29].
  4. František Antonín Novák: Tomik III. Rośliny górskie [Horské rostliny.]. il. Svolinský, Karel; tłum. i uzup. Zofia Radwańska-Paryska. Wyd. trzecie. Praga: 1961, s. 4, seria: Nasza przyroda w obrazach. [dostęp 2017-05-11]. (maszynopis, bez ilustracji)
  5. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  6. Adam Zając, Maria Zając (red.): Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 210. ISBN 83-915161-1-3.
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  8. Łukasz Łuczaj: Dzikie rośliny jadalne Polski. Przewodnik survivalovy. Chemigrafia, 2004. ISBN 83-904633-5-0.

Media użyte na tej stronie

Empetrum nigrum a1.jpg
Autor: Opioła Jerzy, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Empetrum nigrum (pl. bażyna czarna), habitat: Tatra Mountains, Grześ