Babińce

Babińce
Бабинці
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

borszczowski

Powierzchnia

3,568 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


899
251,96 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3541

Kod pocztowy

48744

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Babińce”
Położenie na mapie Ukrainy
Ziemia48°40′11″N 26°03′29″E/48,669722 26,058056
Portal Ukraina

Babińce (ukr. Бабинці, Babynci) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie borszczowskim. W 2001 roku liczyła 899 mieszkańców[1].

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z XVI wieku[2].

Właścicielem wsi był m.in. Jerzy Michał Potocki[3].

W II Rzeczypospolitej miejscowość stanowiła początkowo samodzielną gminę jednostkową. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do zbiorowej gminy wiejskiej Szuparka w powiecie borszczowskim, w województwie tarnopolskim[4]. W 1921 roku gmina Babińce ad Krzywcze liczyła 1414 mieszkańców (749 kobiet i 665 mężczyzn) i znajdowało się w niej 341 budynków mieszkalnych. 1317 osób deklarowało narodowość ukraińską (rusińską), 97 – polską. 1337 osób deklarowało przynależność do wyznania greckokatolickiego, 38 – do rzymskokatolickiego, 37 – do mojżeszowego, 2 – do muzułmańskiego. Dodatkowo obszar dworski Babińców liczył 14 mieszkańców (7 kobiet i 7 mężczyzn) i znajdowały się w nim 4 budynki mieszkalne. 10 osób deklarowało narodowość ukraińską (rusińską), 4 – polską. 10 osób deklarowało przynależność do wyznania greckokatolickiego, 4 – do mojżeszowego[5].

Według danych z 2001 roku 99,67% mieszkańców jako język ojczysty wskazało ukraiński, 0,22% mieszkańców – rosyjski, 0,11% mieszkańców – białoruski[6].

W 1988 na ścianie domu we wsi, w którym mieszkała Klementyna Popowicz-Bojarska, została odsłonięta tablica pamiątkowa.

Religia

We wsi znajduje się cerkiew Świętej Trójcy z drugiej połowy XIX wieku[2].

Przypisy

  1. ↑ с Бабинці, Тернопільська область, Борщівський район (ukr.). Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2017-02-22].
  2. ↑ a b Тернопільський енциклопедичний словник. редкол.: Г. Яворський та ін.. T. 1: А—Й. Тернопіль : Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2004, s. 60. ISBN 966-528-197-6. (ukr.)
  3. ↑ Zbigniew Anusik: Potocki Jerzy Michał h. Pilawa. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVIII: Potocki Ignacy – Przerębski Mikołaj. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1984, s. 46.
  4. ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 565
  5. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. XV: Województwo tarnopolskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923, s. 1-2.
  6. ↑ Таблиця: 19A050501_02_061. Розподіл населення за рідною мовою, Тернопільська область (1,2,3,4) (ukr.). Офіційна сторінка Всеукраїнського перепису населення. [dostęp 2017-02-22].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ternopil Oblast location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Тернопольской области с 17 июля 2020 года