Bahrain Championship 2008
| ||||
 | ||||
| Liczba uczestników | 38 | |||
|---|---|---|---|---|
| Miejsce |
| |||
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break | 147 | |||
Bahrain Championship – czwarty turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009 i pierwszy, a zarazem jedynym w historii organizowanym w Bahrajnie. Odbył się w dniach 8–15 listopada w hali widowiskowej Bahrain International Exhibition Centre w Manamie.
W turnieju brało udział 16 najlepszych snookerzystów z oficjalnej listy rankingowej, 16 zwycięzców meczów kwalifikacyjnych oraz sześciu lokalnych zawodników (tzw. "dzikie karty").
Zwycięzcą turnieju został Neil Robertson, który w finale pokonał Matthew Stevensa 9:7. Dla Australijczyka był to trzeci finał imprezy rankingowej w karierze i trzecie zwycięstwo. Natomiast Stevens poniósł szóstą porażkę w siedmiu finałowych występach.
W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.
Nagrody
Zwycięzca: £48 000
II miejsce: £22 500
Półfinalista: £12 000
Ćwierćfinalista: £6 500
Last 16: £4 275
Last 32: £2 750
Last 48: £1 725
Last 64: £1 325
Najwyższy break kwalifikacji: £500
Najwyższy break fazy zasadniczej: £2 000
Maksymalny break w kwalifikacjach: £1 000
Maksymalny break w fazie zasadniczej: £20 000
Pula nagród: £271 000[1]
Wydarzenia związane z turniejem
- Liang Wenbo w czwartym frejmie meczu trzeciej rundy kwalifikacji z Martinem Gouldem wbił pierwszego w swojej karierze breaka maksymalnego. Łącznie w tym meczu Chińczyk wbił cztery breaki stupunktowe (147, 139, 139, 115).
- Ronnie O’Sullivan zrezygnował z występu w Bahrajnie z powodów zdrowotnych[2]. W efekcie tej decyzji, Steve Davis otrzymał walkowera w meczu pierwszej rundy, choć również nie pojawił się w Bahrajnie z powodu występów w Światowej Lidze Snookera i sam oddał walkowera Dominickowi Dale’owi w drugiej rundzie.
- Marcus Campbell w czwartym frejmie meczu rundy „dzikich kart” z Ahmedem Al Khusaibim wbił pierwszego w swojej karierze breaka maksymalnego.
- Robert Milkins w meczu drugiej rundy z Michaelem Holtem przegrywał już 0:4, lecz wygrał kolejne pięć frejmów i awansował do ćwierćfinału.
Konflikt z Premier League
Czterech zawodników: John Higgins, Ding Junhui, Steve Davis oraz Mark Selby w dniach rozgrywania turnieju miało zaplanowane występy w Światowej Lidze Snookera. Główny Promotor Ligi, Barry Hearn wyraził ubolewanie z powodu braku porozumienia z Światową Federacją Snookera, co do daty rozegrania Bahrain Championship. Jednocześnie uznał, że ww. czterej zawodnicy wezmą udział w rozgrywkach ligowych, co tym samym uniemożliwi im występ w Bahrajnie[3].
John Higgins, Mark Selby oraz Ding Junhui potwierdzili swoją nieobecność znacznie wcześniej, wskutek czego Matthew Stevens, Ken Doherty oraz Jamie Cope awansowali do turnieju głównego bez konieczności rozgrywania meczu kwalifikacyjnego. Steve Davis oficjalnie wycofał się z turnieju już po jego rozpoczęciu i zainkasował punkty rankingowe za wygrany walkowerem mecz z Ronnie O’Sullivanem.
Zawodnicy
Zawodnicy rozstawieni
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu, a zarazem aktualny mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej:
Zawodnicy nierozstawieni
Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju UK Championship poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej):
|
|
Runda dzikich kart
8 listopada 2008 roku, sześciu azjatyckich snookerzystów zmierzyło się z sześcioma kwalifikantami zajmującymi najniższe miejsca na oficjalnej liście rankingowej.
| Mecz | Wynik | ||
|---|---|---|---|
| WC1 |  Ahmed Saif | 1-5 |  Robert Milkins |
| WC2 |  Ahmed Ghuloom | 1-5 | Barry Pinches |
| WC3 |  Ahmed Abdulla Asiry | 0-5 | Mike Dunn |
| WC4 |  Ahmed Basheer Al-Khusaibi | 0-5 |  Marcus Campbell |
| WC5 |  Isa Ali Al-Hashmi | 1-5 | Rod Lawler |
| WC6 | Habib Subah Habib | 0-5 | Mark Davis |
Drabinka turniejowa
Finał
| Finał: Do 9 frame’ów Sędzia: Eirian Williams Bahrain International Exhibition Centre, Manama, Bahrajn, 15 listopada 2008. | ||
Matthew Stevens (14) | 7-9 | Neil Robertson (8) |
| Sesja popołudniowa: 0-129(129), 13-117(117), 4-108(96), 69-68(68), 1-75(75), 82(51)-22, 75(70)-0 Sesja wieczorna: 56-70(63), 67-47, 115(71)-0, 32-64, 110(110)-5, 73-48, 61-64, 1-96(53), 8-77 | ||
| 110 | Najwyższy break | 129 |
| 1 | Breaki stupunktowe | 2 |
| 4 | Breaki 50-punktowe | 7 |
Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju
Marcus Campbell 147- Stephen Hendry 139, 132, 113, 111, 106
Robert Milkins 137, 114, 102
Neil Robertson 129, 117, 116, 100- Barry Hawkins 123
- Joe Perry 123
- Stephen Maguire 122
Matthew Stevens 120, 116, 110- Ricky Walden 120
Mark Allen 119, 112, 111, 105- Peter Ebdon 118
- Dave Harold 117
- Barry Pinches 112, 100
- Graeme Dott 110
- Michael Holt 105
- Mike Dunn 101
- Allister Carter 100
- Rod Lawler 100
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 20 | 62,50% |
| Szkocja | 4 | 12,50% |
| Walia | 3 | 9,38% |
 | Irlandia | 2 | 6,25% |
 | Irlandia Północna | 1 | 3,13% |
| Australia | 1 | 3,13% |
 | Hongkong | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 7
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 9
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 119 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,44
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki drugiej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 8 | 50,00% |
| Walia | 3 | 18,75% |
| Szkocja | 2 | 12,50% |
| Irlandia | 2 | 12,50% |
| Irlandia Północna | 1 | 6,25% |
| Australia | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 9
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 5
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 3
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 57 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,13
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3
Statystyki ćwierćfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 2 | 25,00% |
| Walia | 2 | 25,00% |
| Szkocja | 2 | 25,00% |
| Irlandia Północna | 1 | 12,50% |
| Australia | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 5
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 3
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 28 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,00
- Najwyższe zwycięstwo: 5-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
Statystyki półfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 1 | 25,00% |
| Walia | 1 | 25,00% |
| Szkocja | 1 | 25,00% |
| Australia | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 20 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 10,00
- Najwyższe zwycięstwo: 6-4
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
Kwalifikacje
Mecze kwalifikacyjne do turnieju Bahrain Championship odbyły się w dniach 27–30 października 2008 roku w Pontin’s Centre, w Prestatyn (Walia). Wyłoniły one 16 zawodników. 10 z kwalifikantów najwyżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zostało rozstawionych do drabinki turniejowej. Pozostałych 6 kwalifikantów najniżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zagrało z 6 lokalnymi zawodnikami w rundzie dzikich kart – zwycięzcy tych spotkań zagrali w pierwszej rundzie pojedynku zasadniczego.
Drabinka kwalifikacji
Breaki stupunktowe kwalifikacji
Liang Wenbo 147, 139, 139, 115- Dominic Dale 137
Atthasit Mahitthi 136- Li Hang 135
- Rory McLeod 131, 126
- Alan McManus 128
- Kuldesh Johal 127
- Liu Chuang 124
- Jin Long 122
- Judd Trump 122, 114, 103
- Michael Holt 111
- Scott MacKenzie 110
Fergal O’Brien 105, 100- Robert Milkins 105
- Vincent Muldoon 101
Przypisy
- ↑ Global Snooker: Prize Money. [dostęp 2009-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-21)].
- ↑ http://web.archive.org/web/20101206065344/http://www.worldsnooker.com/bahrain_championship_news.htm?tid=135 O’Sullivan Witdraws
- ↑ Bahrain Championship in jeopardy 20 August 2008 – 17:41 | Sport.co.uk
Linki zewnętrzne
- Bahrain Championship 2008. globalsnookercentre.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-09)]. na Global Cue Sports Center
- Bahrain Championship 2008 na 147.pl
Media użyte na tej stronie
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
.svg){kind=link}
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.