Bajdu
| ||
| Ilchan | ||
| Okres | 1295 | |
| Poprzednik | Gajchatu | |
| Następca | Mahmud Ghazan | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Ilchanidzi | |
| Data śmierci | 1295 | |
| Ojciec | Taragaj | |
Bajdu (zm. 1295) – władca z dynastii Ilchanidów, panujący w 1295 roku.
Był wnukiem Hulagu, synem Taragaja[1]. Związany był z Irakiem, przejawiał duże sympatie dla chrześcijaństwa. Objął tron w 1295 roku. Nie uzyskał jednak poparcia większości emirów[2]. Wybuchła wojna pomiędzy nim i Ghazanem, bratem poprzedniego ilchana. O wyniku wojny domowej zadecydowało przejście Ghazana na islam[3]. Dzięki temu pozyskał wielu zwolenników Bajdu. Po półrocznym panowaniu Bajdu zginął stracony na rozkaz Ghazana (1295–1304).
Przypisy
- ↑ Peter Jackson, Mongołowie i Zachód: podbój Azji i Europy, tajemnice najazdów na Polskę, imperium Tamerlana, przeł. Agnieszka Kozanecka, Warszawa: Bellona 2007, s. 425.
- ↑ Jerzy Hauziński, Irańskie intermezzo. Dzieje Persji w średniowieczu (VII – koniec XV w.), Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek 2008, s. 267.
- ↑ Bogdan Składanek, Historia Persji, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2003, s. 271
Bibliografia
- Peter M. Holt, Bliski Wschód od wypraw krzyżowych do 1517 roku, przeł. Barbara Czarska, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1993, ISBN 83-06-02290-4.
- Bogdan Składanek, Historia Persji, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2003, ISBN 83-88938-32-0, OCLC 749417040.
- Jerzy Hauziński, Irańskie intermezzo. Dzieje Persji w średniowieczu (VII – koniec XV w.), Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek 2008.
- Peter Jackson, Mongołowie i Zachód: podbój Azji i Europy, tajemnice najazdów na Polskę, imperium Tamerlana, przeł. Agnieszka Kozanecka, Warszawa: Bellona 2007.