Baltazar Stanisławski

Baltazar Stanisławski

Pilawa
Rodzina	Stanisławscy herbu Pilawa
Data śmierci	4 marca 1610
Ojciec	Kacper Stanisławski
Matka	NN z Krasickich
Żona	1) NN Źółkiewska 2) Dąbrowska z Wojanowa, 3) Elżbieta Herburtówna
Dzieci	1) Izajasz Stanisławski 3) Jan Karol Stanisławski i NN Mielecka

Balcer Stanisławski herbu Pilawa (zm. 4 marca 1610 roku) – starosta szydłowiecki, osiecki, starogardzki, kasztelan sanocki (1587), pisarz polny koronny, rotmistrz husarii, podskarbi nadworny (do 1607), podskarbi wielki koronny (od ok. 1607), sekretarz Stefana Batorego^[1].

Rodzina

Balcer Stanisławski był, według K. Niesieckiego (t.7, s. 487), najstarszym synem Kaspra Stanisławskiego podczaszego sanockiego i jego małżonki z Krasickich, która była obwoźnego koronnego siostrą. Ojciec Balcera Stanisławskiego jeszcze trzy razy brał ślub; drugi raz z Milanowską, z którą miał trzech synów; Marcina, Michała, i dwie córki, Jordnową i Farurejową, oraz trzeci raz żenił się z Raczkową i czwarty raz z Kozicką, z którą miał Adama Stanisławskiego.

Żoną Balcera Stanisławskiego została NN. Źółkiewska, z którą miał czterech synów i m.n. Izajasza Stanisławskiego.

Kariera

Balcer Stanisławski otrzymał staranne wykształcenie, jak i też popisywał się męstwem w walce w obronie Polski i dlatego już jako rotmistrz był dostrzeżony przez króla Stefana Batorego. Za zasługi wojenne przeciw Moskwie i udział w innych walkach król obiecał stanowisko podskarbiego wielkiego koronnego i wkrótce ogłosił go pisarzem polnym koronnym.

Poseł na sejm koronacyjny 1587/1588 roku z województwa ruskiego^[2].

Zygmunt III Waza w dniu 24 stycznia 1588, widząc, jak w bitwie pod Byczyną bohaterską toczy walkę w obronie tronu polskiego po śmierci Stefana Batorego, przeciw arcyksięciu austriackiemu Maksymilianowi III Habsburgowi, pod dowództwem swojego stronnika hetmana wielkiego koronnego-Jana Zamoyskiego, uczynił go kuchmistrzem koronnym i obdarzył kasztelanią sanocką.

Po Janie Młodziejowskim został podskarbim nadwornym, a po Janie Firleju – podskarbim wielkim koronnym. Wydawał monety - np., grosz z roku 1609, ze swoim herbem Pilawa - Podskarbiego Balcera Stanisławskiego.

Bronił też króla i królewiczów w czasie wojny domowej i rokoszu. Poślubił wdowę po Marcinie Berewiczu; Dąbrowską z Wojanowa, ale z nią nie miał dzieci. Z Elżbietą Herburtówną – podkomorzanka podolską, starościanką barską, miał córkę Mielecką i syna Jana Karola Stanisławskiego (1580-1636) – starostę szydłowieckiego.

Przypisy

Źródła;

• Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. 1841, t 7, s.487