Banalizacja

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Banalizacja – techniczne przystosowanie szlaku kolejowego do kursowania pociągów po każdym z torów szlakowych w obu kierunkach. Umożliwia to prowadzenie ruchu kolejowego po torze sąsiednim niejako "pod prąd" podczas prac modernizacyjnych, awarii czy też w celu wyprzedzenia (lub przepuszczenia) innego pociągu^[1][2].

Na większości sieci kolejowych ruch pociągów na szlakach dwutorowych jest prowadzony w jednym kierunku po jednym torze. Tytułem przykładu – w Polsce obowiązuje ruch prawostronny tj. pociągi poruszają się prawym torem patrząc w kierunku jazdy. W zależności od zainstalowanych urządzeń sterowania ruchem kolejowym, ruch pociągów drugim (lewym) torem jest możliwy i obwarowany dodatkowymi procedurami (np. koniecznością pobrania pisemnego rozkazu zezwalającego na wjazd na ten tor lub wyświetleniem dodatkowego sygnału informującego maszynistę o wjeździe na tor w kierunku przeciwnym do zasadniczego). Dodatkowo, sygnalizacja przy jeździe "pod prąd" jest również inna niż w przypadku jazdy normalnej – na sieci PLK na szlaku dwutorowym maszynista obserwuje semafory i wskaźniki ustawione po lewej stronie toru, po którym jedzie, podczas gdy przy ruchu normalnym sygnalizacja znajduje się po prawej stronie toru.

W przypadku banalizacji szlaku kolejowego sygnalizacja jest identyczna dla obydwu torów (tj. w przypadku PLK usytuowana po prawej stronie każdego z torów szlakowych) a wjazd na każdy z torów odbywa się przy zachowaniu tych samych procedur, niezależnie od usytuowania toru względem kierunku jazdy.

Przypisy