Bandkanon 1
![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu | |
Załoga | 5 osób |
Historia | |
Wycofanie | |
Dane techniczne | |
Silnik | silnik wysokoprężny Rolls-Royce K60 i turbiny gazowej Boeing 502-10MA (Bkan 1A) |
Długość | 11 m (całkowita) |
Szerokość | 3,37 m |
Wysokość | 3,85 m |
Prześwit | 0,37 m |
Masa | 53 000 kg (Bkan 1C) |
Osiągi | |
Prędkość | 28 km/h |
Zasięg | 230 |
Pokonywanie przeszkód | |
Rowy (szer.) | 2 m |
Ściany (wys.) | 0,95 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 × armata kalibru 155 mm 1 × Ksp 58 | |
Użytkownicy | |
Szwecja |
Bandkanon 1 – szwedzkie działo samobieżne znajdujące się na uzbrojeniu w latach 1968–2003. Producentem była firma Bofors. Wyprodukowano 26 dział tego typu.
Bandkanon 1 składało się ze zmodyfikowanego (wydłużonego) podwozia czołgu Strv 103A. Na podwoziu umieszczono wieżę z armatą kalibru 155 mm. Armatę wyposażono w automat ładujący, dzięki któremu było możliwe wystrzelenie znajdujących się na dziale 14–15 pocisków (czternaście w dwóch siedmionabojowych magazynach, piętnasty w lufie) w ciągu 45 sekund. Wysoka szybkostrzelność była dużą zaletą, ale zastosowanie automatu ładującego spowodowało także zwiększenie masy działa do 52 ton i podwyższyło cenę działa. Wysokie koszty spowodowały, że wyprodukowano tylko 26 dział Bandkanon 1. W latach 80. działa poddano modernizacji. Unowocześniono układ napędowy poprzez zastosowanie silników analogicznych jak w czołgu Strv 103, usunięto żuraw przeznaczony do ładowania amunicji, a działo wyposażono w system nawigacyjny POS 2. Nowa wersja otrzymała oznaczenie Bondkanon 1C.
Działa Bandkanon 1 zostały wycofane z uzbrojenia w 2003 roku.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275 .
Media użyte na tej stronie
Autor: User:Johan Elisson., Licencja: CC-BY-SA-3.0
A Swedish Bandkanon 1 155 mm self-propelled howitzer outside the military history museum in Boden.