Bangkok Maru

Bangkok Maru
Klasa

krążownik pomocniczy

Historia
Stocznia

Mitsubishi Jūkōgyō Kabushiki Kaisha, Kobe

Położenie stępki

11 listopada 1936

Wodowanie

30 marca 1937

 Japonia
Wejście do służby

20 września 1937

Wycofanie ze służby

15 sierpnia 1941

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby

12 października 1941

Zatopiony

20 maja 1943

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

5348 BRT

Długość

114,69 m

Szerokość

17 m

Zanurzenie

10 m

Napęd
1 śruba, 2 x silnik Mitsubishi-Sulzer (488 NHP)
Prędkość

18 węzłów

Uzbrojenie
4 działa 120 mm, 1 karabin maszynowy 7,7 mm; 500 min morskich

Bangkok Maru – japoński statek towarowy oddany do służby w 1937 roku, w czasie wojny na Pacyfiku pełniący funkcję krążownika pomocniczego.

W latach 1937–1941 pływał pod flagą linii żeglugowych Ōsaka Shōsen Kaisha. W sierpniu 1941 roku został zarekwirowany przez Cesarską Marynarkę Japońską i przebudowany na krążownik pomocniczy. W czasie działań wojennych pełnił służbę na wodach okalających Wyspy Japońskie oraz był wykorzystywany do transportu żołnierzy i wyposażenia do wysuniętych baz na Pacyfiku. 20 maja 1943 roku został zatopiony przez amerykański okręt podwodny USS „Pollack” nieopodal Wysp Marshalla. Wraz z nim zginęło 502 japońskich żołnierzy i członków załogi.

Dane techniczne

Był statkiem towarowym o długości 114,69 metrów, szerokości 17 metrów i zanurzeniu 10 metrów. Jego pojemność wynosiła 5348 BRT[1].

Był wyposażony w jedną śrubę. Napęd zapewniały dwa silniki dieslowskie Mitsubishi-Sulzer o łącznej mocy 488 NHP[1][2]. Osiągał prędkość 18 węzłów[2].

Podczas przebudowy latem i jesienią 1941 roku został wyposażony w uzbrojenie w postaci czterech pojedynczych dział kal. 120 mm oraz pojedynczego karabinu maszynowego kal. 7,7 mm. Ponadto mógł przewieźć i postawić do 500 min morskich[3].

Historia

Służba cywilna

Budowę statku rozpoczęto 11 listopada 1936 roku w stoczni Mitsubishi Jūkōgyō Kabushiki Kaisha w Kobe na zamówienie linii żeglugowych Ōsaka Shōsen Kaisha (OSK). Wodowanie miało miejsce 30 marca 1937 roku; wtedy też jednostce nadano nazwę „Bangkok Maru”[3].

20 września 1937 roku udała się w swój dziewiczy rejs. Trasę z Kobe do Bangkoku pokonała w osiem dni, a więc o pięć dni krócej niż wynosiła standardowa długość rejsu na tym szlaku[3].

W latach 1937–1941 statek przewoził towary pod flagą linii OSK. Zazwyczaj raz na trzy tygodnie wypływał w rejs na trasie Wyspy Japońskie – Sajgon – Bangkok[3].

II wojna światowa

15 sierpnia 1941 roku, na kilka miesięcy przed wybuchem wojny na Pacyfiku, „Bangkok Maru” został zarekwirowany przez Cesarską Marynarkę Japońską. W stoczni Ujina Zosen w Hiroszimie przebudowano go na krążownik pomocniczy. Modernizację zakończono 12 października 1941 roku[3].

Jego pierwszą misją w nowej roli było postawienie obronnej zagrody minowej w Kanale Bungo[3]. Do grudnia 1942 roku pełnił służbę na wodach okalających Wyspy Japońskie. Wśród zadań, które realizował w tym okresie, znalazło się m.in. stawianie kolejnych zagród minowych oraz dokonywanie inspekcji sowieckich statków handlowych, które przepływały przez japońskie wody[3].

27 sierpnia 1942 roku w pobliżu Saiki „Bangkok Maru” zderzył się z okrętem podwodnym I-8. Obie jednostki odniosły niewielkie uszkodzenia[3].

10 grudnia 1942 roku wypłynął w konwoju z Yokosuki, przewożąc żołnierzy Specjalnych Oddziałów Desantowych Cesarskiej Marynarki Wojennej. Po trwającym pięć dni rejsie dotarł do atolu Turk w archipelagu Karolinów. Tam odłączył się od konwoju, by 22 grudnia zawinąć do Rabaulu, gdzie wyładowano żołnierzy i ładunek[3].

28 lutego 1943 roku ponownie wypłynął w konwoju z Yokosuki, przewożąc pododdziały 6. Specjalnego Oddziału Desantowego „Yokosuka”. Tym razem jednak po postoju w Turk udał się na atol Tarawa w archipelagu Wysp Gilberta. Po wyładowaniu żołnierzy i sprzętu powrócił przez Saipan do Japonii[3].

Zatopienie

4 maja 1943 roku „Bangkok Maru” kolejny raz wypłynął z Yokosuki w niewielkim konwoju, w którego skład wchodziły statek „Mamiya” oraz niszczyciel „Ikazuchi”. 12 maja konwój zawinął do Turk, skąd po czterech dniach „Bangkok Maru” wznowił rejs, tym razem wyłącznie w towarzystwie „Ikazuchiego”[3]. Na statku znajdowało się około 800 żołnierzy ze sformowanego ad hoc batalionu Cesarskiej Armii Japońskiej[a]. Mieli oni zluzować stacjonujący na atolu Tarawa 7. Specjalny Oddział Desantowy „Sasebo”[4].

Dzięki złamaniu japońskich szyfrów Amerykanie byli w stanie przechwycić „Bangkok Maru”[4]. 20 maja, gdy statek wraz z niszczycielem znajdowały się w pobliżu atolu Jaluit na Wyspach Marshalla, zaatakował je amerykański okręt podwodny USS „Pollack”. Około godziny 15:00 wystrzelił salwę czterech torped, z których trzy dosięgły „Bangkok Maru”. Statek zatonął na pozycji 06°47′N 169°42′E/6,783333 169,700000. Zginęło sześciu członków załogi oraz 496 żołnierzy[3].

„Ikazuchi” natychmiast przystąpił do kontrataku. „Pollack” odniósł uszkodzenia na skutek eksplozji bomb głębinowych, nie były one jednak na tyle poważne, by zmusić go do przerwania patrolu[3]. Rozbitkowie z „Bangkok Maru” zostali uratowani przez niszczyciel oraz przysłany na ratunek pomocniczy ścigacz okrętów podwodnych „Kyo Maru nr 7”[3]. Zabrano ich na Jaluit, gdzie pozostali do końca wojny[4].

Zatopienie „Bangkok Maru” paradoksalnie utrudniło Amerykanom zdobycie Tarawy, gdyż spowodowało, że zaplanowana przez japońskie dowództwo wymiana oddziałów nie doszła do skutku. W konsekwencji amerykańscy marines, którzy 20 listopada 1943 roku wylądowali na Tarawie musieli zmierzyć się z jednostką, która była dwukrotnie silniejsza oraz lepiej wyszkolona i wyposażona, niż batalion, który docelowo miał bronić atolu[4].

Uwagi

  1. ↑ Strona combinedfleet.com podaje, że „Bangkok Maru” przewoził około 1,2 tys. żołnierzy z 1. Jednostki Garnizonowej Mórz Południowych. Patrz: Hackett, Kingsepp i Cundall 2017 ↓.

Przypisy

  1. ↑ a b LRS 1939 ↓, s. 99.
  2. ↑ a b Bangkok Maru Class (ang.). combinedfleet.com. [dostęp 2022-04-05].
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Hackett, Kingsepp i Cundall 2017 ↓.
  4. ↑ a b c d Frank 2021 ↓.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie