Bantu

Rozmieszczenie plemion bantu na terytorium Afryki

Bantu – zespół ok. 400 grup etnicznych zamieszkujących tereny przede wszystkim stepowe w środkowej i południowej Afryce. Liczą łącznie ok. 100 mln ludzi, trudnią się głównie rolnictwem i hodowlą. Ich organizacje plemienne zostały rozbite w XIX w. przez europejskich kolonizatorów.

Historia migracji ludów bantu

Wśród specjalistów od bantuistyki nie ma zgody co do pierwotnej siedziby i kierunków ekspansji ludów bantu. Zwykle jednak za ich praojczyznę uważa się tereny dzisiejszego Kamerunu i południowo-wschodniej Nigerii.

W 1980 roku D.W. Phillipson zaproponował następującą chronologię wędrówek ludów bantu, opierając się na materiale leksykograficznym, wskazującym na wzajemne oddziaływania między językami tej rodziny (a także zewnętrzne z językami środkowosudańskimi), oraz danych archeologicznych:

Hipoteza rozprzestrzeniania się języków bantu według D.W. Phillipsona
  • Faza 1 – około 1000 p.n.e. tworzy się społeczność protobantu. Podobnie jak poprzednicy Phillipson przyjął za praojczyznę języków bantu obszary dzisiejszego Kamerunu i południowo-wschodniej Nigerii.
  • Faza 2a – w okresie 1000–400 p.n.e. część ludów bantu przemieszcza się na wschód, wzdłuż północnej granicy lasu tropikalnego. Ludy bantu mają tu kontakt z ludnością mówiącą wczesnymi językami środkowosudańskimi (grupa nilo-saharyjska). Świadczą o tym liczne zapożyczenia leksykalne.
  • Faza 2b – jednocześnie, w okresie 1000–200 p.n.e. inna część ludów bantu wędruje z pierwotnej siedziby w kierunku południowym wzdłuż wybrzeży Atlantyku.
  • Faza 3 – w okresie 400–300 p.n.e. ludność bantu migrująca na wschód tworzy na terenach Międzyjezierza kulturę Urewe (kultura wczesnej epoki żelaza).
  • Faza 4 – w okresie 300–100 p.n.e. część ludów kultury Urewe wędruje na zachód południowym skrajem lasu tropikalnego i miesza się tam z ostatnimi ludami fali migracyjnej 2b, dzieląc się z nimi zdobyczami techniki kultury Urewe.
  • Faza 5 – zmieszane fale migracyjne 2b i 4 wędrują na południe tworząc ok. roku 100 p.n.e. ośrodek późniejszego rozprzestrzeniania się języków bantu na Afrykę Południową.
  • Faza 6 – w okresie 100–200 n.e. ludy kultury Urewe przemieszczają się ku wybrzeżom Oceanu Indyjskiego na obszarach dzisiejszego pogranicza Tanzanii i Kenii, tworząc tam kulturę Kwale. Powstają tu języki pochodzące bezpośrednio od narzeczy używanych przez ludy fali migracyjnej 2a i kultury Urewe.
  • Faza 7a i 7b – w okresie 300–400 n.e. ludy kultur Urewe i Kwale wędrują na południe
  • Faza 8 i 9 – w okresie 400–500 n.e. ludy fali migracyjnej 5 wędrują na wschód i napotykają tam migrujące ludy z kultur Kwale i Urewe. W wyniku zmieszania się tych dwóch kultur powstaje ok. 500 roku n.e. nowy ośrodek kulturowy w regionie wyżyny Katanga na terenach obecnej Demokratycznej Republiki Konga.
  • Faza 10 – w okresie 1000–1100 n.e. następuje ekspansja kultury 9 na cały obszar Afryki Wschodniej.

Zobacz też

Media użyte na tej stronie

Bubi children.jpg
(c) Tukes at en.wikipedia, CC BY 2.5
Bubi children from Equatorial Guinea
Bantu area.png
Approximated distribution of Bantu languages in Africa, own work
Kongo people2.jpg
Autor: UNICEF Sverige, Licencja: CC BY 2.0
Kongo children and women in Kinshasa - 2010.