Barani Kopiniak

Barani Kopiniak
Barani Kopiniak – rozłożysty wierzchołek w lewej części zdjęcia
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Pierwsze wejście	24 sierpnia 1903 r. A. Englisch, K. Englisch
Położenie na mapie Tatr Barani Kopiniak
49°12′10,5″N 20°11′42,3″E/49,202917 20,195083

Barani Kopiniak (słow. Hrebeň baraních strážnic^[1], niem. Weiszspitze, Weiszturm, węg. Waisz-csúcs, Waisz-torony^[2]) – szeroka turnia w słowackiej części Tatr Wysokich. Znajduje się w ich grani głównej, w północno-zachodniej grani masywu Baranich Rogów. Od Niżniego Baraniego Zwornika na zachodzie oddziela go Niżnia Barania Ławka, z kolei na wschodzie graniczy z Wyżnim Baranim Zwornikiem, oddzielonym Pośrednią Baranią Ławką. Odcinek grani obejmujący kopulastego Baraniego Kopiniaka i sąsiadujące z nim przełęcze jest przez Słowaków traktowany jako jedna dwusiodłowa przełęcz (Sedlo baraních strážnic)^[3]. Wierzchołek Baraniego Kopiniaka leży tuż ponad Pośrednią Baranią Ławką^[2].

Południowe stoki opadają z Baraniego Kopiniaka do Baranich Pól w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich, natomiast północne zbiegają do Baraniego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej^[4]. Barani Kopiniak jest wyłączony z ruchu turystycznego. Najdogodniejsza droga dla taterników prowadzi na jego wierzchołek z Pośredniej Baraniej Ławki. Północną i południową ścianą szczytu poprowadzono kilka bardzo trudnych dróg^[2].

Pierwsze wejścia:

• letnie – Antonina Englisch i Karol Englisch, 24 sierpnia 1903 r.,
• zimowe – Miloš Matras i Jaroslav Mlezák, 11 grudnia 1953 r.^[2]

Przypisy