Barania Przełęcz

Barania Przełęcz
Baranie Rogi, Barania Przełęcz i Spiska Grzęda
Państwo	Słowacja
Wysokość	2389 m n.p.m.
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Barani Mnich, Spiska Grzęda
Położenie na mapie Tatr Barania Przełęcz
49°12′00,5″N 20°12′00,8″E/49,200139 20,200222

Barania Przełęcz (słow. Baranie sedlo, niem. Grünseejoch, Téryjoch, węg. Zöld-tavi-hágó, Téry-horhos^[1]) – położona na wysokości 2389^[2] lub 2393^[3] m n.p.m., ostro wcięta przełęcz, znajdująca się pomiędzy masywami Spiskiej Grzędy i Baranich Rogów w słowackich Tatrach Wysokich.

Barania Przełęcz widziana spod Schroniska Téryego

Przełęcz stanowi najniższy punkt długiej bocznej grani na odcinku od Baranich Rogów do Łomnicy. Pomiędzy przełęczą a wierzchołkiem Spiskiej Grzędy położone jest jeszcze drugie, mniej wybitne wcięcie – Spiski Przechód^[3].

Bezpośrednio powyżej Baraniej Przełęczy (na północny zachód) wznosi się skalisty garb zwany Baranim Mnichem, który stanowi jeden z wielu drugorzędnych obiektów znajdujących się w masywie Baranich Rogów^[3].

Polska i słowacka nazwa pochodzą od sąsiedniego masywu Baranich Rogów. Nazewnictwo węgierskie i niemieckie odnosi się do Zielonego Stawu Kieżmarskiego i do pierwszego zdobywcy pobliskiego Durnego Szczytu, Ödöna Téryego.

Widok z przełęczy jest stosunkowo ograniczony, jednak interesujący^[3]. Przełęcz ta była wykorzystywana przez koziarzy do poruszania się pomiędzy Doliną Kieżmarską a Doliną Małej Zimnej Wody. Przez jej siodło prowadzi najpopularniejsza droga na Baranie Rogi^[3]. Droga ta nie jest znakowana, jednak znajdują się przy niej 130-metrowe łańcuchy po stronie Doliny Dzikiej^[4].

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

• Józef Stolarczyk, ks. Ambroży Reformat, Wojciech Gąsienica Kościelny, Wojciech Ślimak, Szymon Tatar starszy i Jędrzej Wala starszy, ok. 17 września 1867 r. – letnie,
• Imre Barcza, Johann Breuer junior i Paul Spitzkopf junior, 26 grudnia 1906 r. – zimowe^[3].

Przypisy