Barbara Fijewska

Barbara Fijewska

Barbara Fijewska w 1947 r.
Data i miejsce urodzenia	6 października 1919 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 2005 Warszawa
Współmałżonek	1. Zdzisław Szymański (aktor) 2. Janusz Bylczyński (aktor) 3. Zbigniew Badowski (lekarz) 4. Jerzy Poradowski (prawnik)
Odznaczenia

Barbara Fijewska (po lewej) i Maria Winogradowa – Ostatni Etap w filmie Ostatni etap, 1947

Grób choreografki i aktorki Barbary Fijewskiej w katakumbach na Starych Powązkach w Warszawie

Barbara Fijewska (ur. 6 października 1919 w Warszawie, zm. 1 stycznia 2005 tamże) – polska choreograf teatralny i filmowy, reżyser teatralny, aktorka filmowa, tancerka, pedagog (nauczycielka rytmiki i tańca w PWST w Łodzi). Siostra aktora Tadeusza Fijewskiego oraz reżysera i aktora Włodzimierza Fijewskiego.

Absolwentka Prywatnej Szkoły Tańca Scenicznego Tacjanny Wysockiej i Studium Iwo Galla w Warszawie. W latach 1932–1939 występowała jako tancerka estradowa. W czasie II wojny światowej wojny pracowała w Fabryce Kabli w Ożarowie. Brała udział w powstaniu warszawskim (pseud. "Puk", "Basia" w stopniu plutonowego w III Zgrupowaniu "Konrad", a następnie została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Bergen-Belsen. Po zakończeniu wojny występowała (wraz z Tadeuszem Fijewskim w Teatrze im. Bogusławskiego, który został założony przez Leona Schillera w Belgii (w Lingen). Do Polski powróciła w grudniu 1945 r. wraz z Leonem Schillerem, który zaangażował ją do PWST, gdzie w latach 1946-1949 uczyła choreografii i ruchu scenicznego i pracowała (wraz z Schillerem i Ludwikiem René dla Teatru Wojska Polskiego w Łodzi realizując sztuki propagandowe (m.in. Młodą Gwardię Aleksandra Fadiejewa^[1]. W 1949 zamieszkała w Warszawie, gdzie pracowała dla Schillera (Teatr Polski w Warszawie) i Władysława Krasnowieckiego (w Teatrze Narodowym). Zagrała w propagandowym filmie "Ostatni etap". W roku 1955 nadano jej "za zasługi dla Polski socjalistycznej" Medal 10-lecia Polski Ludowej i Srebrny Krzyż Zasługi. Od 1947 r. współpracowała z wieloma teatrami jako autorka układów tanecznych i ruchu scenicznego. W 1949 r. zadebiutowała jako reżyser teatralny.

Pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (katakumby, rząd 96-3)^[2].

Reżyseria teatralna i rewiowa

• 02.06.1957 – Leon Schiller, Kram z piosenkami, Teatr Nowy w Łodzi
• 12.07.1964 – Agnieszka Osiecka, Piosenka prawdę ci powie, Teatr Powszechny w Łodzi (z Jerzym Wyszomirskim)
• 05.06.1975 – Jacques Offenbach, Słomkowy kapelusz, Teatr Muzyczny w Łodzi
• 19.03.1978 – Kasper Stefanowicz, Taka noc nie powtórzy się..., Teatr Bagatela w Krakowie
• 17.05.1981 – Ewa Szelburg-Zarembina, Za siedmioma górami, Teatr Nowy w Łodzi
• 20.03.1982 – Feridun Erol i Roman Gorzelski, Szeryf Brandy, Teatr Powszechny w Łodzi (reż. z autorami i choreografia)
• 18.06.1983 – Wojciech Bogusławski, Krakowiacy i górale, reż. J. Krasowski, Teatr Narodowy w Warszawie
• 03.12.1994 – Leon Schiller, Kram z piosenkami, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi

Choreografia (teatr, musical, operetka, wodewil)

• 11.11.1948 – Leon Schiller, Gody weselne, Teatr Wojska Polskiego, Łódź
• 13.05.1950 – Zdzisław Gozdawa, Wacław Stępień, Wodewil warszawski, Teatr Syrena, Warszawa
• 27.10.1955 – Zenon Laurentowski, Kot w butach, reż. B. Fijewska i Konrad Swinarski, Teatr ludowy, Warszawa
• 15.11.1956 – Zdzisław Gozdawa, Wacław Stępień, Sprawa Kowalskiego (wodewil), Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie
• 8.06.1958 – Julian Tuwim, Porwanie Sabinek, Teatr Komedia w Warszawie
• 25.07.1958 – John Osborne, Music-hall (musical The Entertainer), reż. Erwin Axer, Teatr Współczesny w Warszawie
• 23.10.1958 – Opera za trzy grosze, reż. Konrad Swinarski, Teatr Współczesny w Warszawie
• 8.11.1968 – Arka Nowego (rewia), reż. Adam Hanuszkiewicz, Teatr Ateneum w Warszawie
• 12.07.1964 – Agnieszka Osiecka, Piosenka prawdę ci powie (rewia), reż. B. Fijewska i Józef Wyszomirski, Teatr Powszechny w Łodzi
• 30.05.1965 – Agnieszka Osiecka, Niech no tylko zakwitną jabłonie (widowisko muzyczne), Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu
• 11.11.1967 – Julian Tuwim, Tirso de Molina, Zielony Gil, reż. Barbara Jaklicz, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
• 4.10.1969 – Jan Tomaszewski, Boso, ale w ostrogach, Teatr Powszechny w Łodzi
• 1.04.1970 – Żołnierz królowej Madagaskaru (wodewil), Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
• 12.06.1971 – Ubu Król czyli Polacy, reż. Jerzy Wróblewski, Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie
• 18.07.1974 – Boso, ale w ostrogach (musical), Teatr Muzyczny w Lublinie
• 5.06.1975 – Jacques Offenbach, Słomkowy kapelusz, Teatr Muzyczny w Łodzi
• 28.06.1976 – Konstanty Krumłowski, Królowa przedmieścia (wodewil), Teatr Polski w Bydgoszczy
• 14.11.1981 – Lucjan Rydel, Betlejem polskie, Teatr Powszechny w Łodzi

Choreografia filmowa

• 1958 – Żołnierz królowej Madagaskaru, reż. Jerzy Zarzycki, choreogr. z Jerzym Kaplińskim

Role teatralne – taneczne, aktorskie

• Sezon 1946/1947 – 1948/1949 – Teatr Wojska Polskiego w Łodzi:
  • 08.11.1946 – Józef Franciszek Bliziński, Pan Damazy, reż. Aleksander Zelwerowicz, Teatr Powszechny w Łodzi – Helena (gościnnie)
  • 30.11.1946 – Wojciech Bogusławski, Krakowiacy i Górale, reż. Leon Schiller – Teatr Narodowy w Warszawie- Krakowianka
  • 20.07.1948 – Aleksander Fredro, Śluby panieńskie, reż. Stanisław Daczyński – Klara
• Sezon 1949/1950 – 1951/1952 – Teatr Polski w Warszawie:
  • 25.10.1949 – Aleksander Fredro, Mąż i żona, reż. Bohdan Korzeniewski – Justysia
  • 31.10.1950 – Carlo Goldoni, Sprytna wdówka, reż. Jerzy Wyszomirski – Marionette
• Sezon 1952/1953 – 1974/1975 – Teatr Narodowy w Warszawie:
  • 05.07.1953 – Nikołaj Gogol, Rewizor, reż. Bohdan Korzeniewski, Teatr Narodowy w Warszawie – Maria
  • 28.05.1953 – Jan August Kisielewski, Karykatury, reż. Jerzy Rakowiecki – Joasia
  • 22.12.1953 – Jerzy Lutowski, Kret, reż. J. Wyszomirski – Teresa
  • 05.06.1954 – Bolesław Prus, Pensja pani Latter, reż. Erwin Axer, Teatr Współczesny w Warszawie – Zofia Wencel (gościnnie)
  • 07.04.1962 – Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim (misterium Dejmka) – reż.. Kazimierz Dejmek, Teatr Narodowy w Warszawie

Filmografia

• 1947 – Ostatni etap, reż. Wanda Jakubowska – Anielka
• 1956 – Tajemnica dzikiego szybu, reż. W. Berestowski – Miksina
• 1957 – Dwie godziny, reż. Stanisław Wohl, Jerzy Wyszomirski
• 1971 – 150 na godzinę, reż. Wanda Jakubowska – żona Wróbla

Odznaczenia

• Medal 200-lecia Teatru Narodowego
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1955)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)

Przypisy

Bibliografia

• Teczka osob. B.F. [w:] Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego – Dział Dokumentacji Teatralnej
• M. Fik, Trzydzieści pięć sezonów: Teatry dramatyczne w Polsce w latach 1944-1979, Warszawa, 1981
• S. Mrozińska, Teatr wśród ruin Warszawy: wspomnienia i dokumenty z lat 1944-1945, Warszawa, 1958
• Z. Wilski, Polskie szkolnictwo teatralne: 1811-1944, Wrocław, 1978
• Barbara Fijewska w bazie IMDb (ang.)
• Barbara Fijewska w bazie Filmweb
• Barbara Fijewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Barbara Fijewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-10] .
• Barbara Fijewska w bazie filmpolski.pl

Linki zewnętrzne

• Barbara Fijewska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”