Barbara Hannigan

Barbara Hannigan
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia8 maja 1971
Waverley, Nowa Szkocja
Pochodzeniekanadyjskie
Typ głosusopran
Gatunkimuzyka poważna, muzyka współczesna
Zawódśpiewaczka, dyrygentka
Odznaczenia
Order Kanady – Członek (Member)
Strona internetowa

Barbara Hannigan (ur. 8 maja 1971 w Waverley, Nowa Szkocja) – kanadyjska sopranistka i dyrygentka.

Życiorys

Urodziła się i wychowała w Waverley, na przedmieściach Halifaksu w Nowej Szkocji, tam też otrzymała podstawową edukację muzyczną w zakresie gry na fortepianie i oboju oraz śpiewu wokalnego i chóralnego[1][2]. W wieku 17 lat rozpoczęła studia muzyczne na Uniwersytecie w Toronto pod kierunkiem Mary Morrison, uzyskując w 1993 tytuł Bachelor of Music, a pięć lat później Master of Music. Następnie kontynuowała studia w Banff Centre for the Arts, gdzie ściśle współpracowała z aktorem i reżyserem Richardem Armstrongiem. Przez rok studiowała także u Meinarda Kraaka w Królewskim Konserwatorium w Hadze, a następnie pobierała prywatne lekcje śpiewu u Neila Semera w Nowym Jorku[2].

Regularnie jest zapraszana do prowadzenia kursów mistrzowskich w Juilliard School, podczas Festiwalu w Lucernie, w Institute for the Living Voice, IRCAM, londyńskim National Opera Studio, Curtis Institute of Music i innych[2].

Mieszka na stałe w Paryżu[2].

Kariera

Jest gorącą orędowniczką muzyki współczesnej[1]. Ma na swoim koncie ponad 80 prapremierowych wykonań utworów kompozytorów XX wieku, takich jak György Ligeti, Henri Dutilleux, Karlheinz Stockhausen, Pierre Boulez, Hans Abrahamsen, Salvatore Sciarrino, George Benjamin i wielu innych[2][3].

Już na wczesnym etapie swojej kariery zrealizowała dwie produkcje z zespołem tanecznym Sashy Waltz oraz uczestniczyła w multidyscyplinarnym przedstawieniu improwizowanym[2].

Najbardziej jest znana z wykonania Mysteries of the Macabre na sopran i orkiestrę, utworu będącego koncertową wersją sceny z opery Le Grand Macabre György'a Ligetiego. Od 2011 Hannigan wykonuje tę niezwykle trudną, trzyczęściową partię solową, równocześnie dyrygując orkiestrą [4][5].

Wśród jej innych wybitnych kreacji wymienić należy Lulu Berga w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego[5], Marie w Zimmermannowskich Die Soldaten w reżyserii Andreas Kriegenberg i pod dyrekcją Kiriłła Pietrienko[5] oraz Ofelię w cyklu pieśni Let me tell you Hansa Abrahamsena wg noweli Paula Griffithsa[5][6].

Jako śpiewaczka współpracowała z takimi wybitnymi dyrygentami, jak Simon Rattle, Andris Nelsons, Kent Nagano, Esa-Pekka Salonen, Reinbert de Leeuw, Pierre Boulez, Yannick Nézet-Séguin, Antonio Pappano, Władimir Jurowski i wieloma innymi[2][3].

Jako dyrygentka kierowała słynnymi orkiestrami symfonicznymi, m.in. monachijską, londyńską, duńską, Cleveland, Toronto, Göteborga (była tam pierwszą dyrygentką gościnną) oraz orkiestrą filharmonii helsińskiej, radia duńskiego, szwedzkiego i francuskiego, a także mniejszymi zespołami, jak London Sinfonietta, Mahler Chamber Orchestra, Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia[2][3].

Nagrody i odznaczenia

  • 2020 Nagroda Fundacji Muzycznej Léonie Sonning
  • 2018 Nagroda Grammy – Best Classical Solo Vocal album Crazy Girl Crazy (Alpha Classics, 2017)
  • 2018 Opus Klassik – Best Solo Vocal Performance
  • 2018 Klara award – Best International Classical album
  • 2018 Nagroda Juno – Classical Album of the Year
  • 2018 Preis der Deutschen Schallplattenkritik – Ehrenpreise
  • 2018 Schockprisen – Pristagare i musik
  • 2015 Der Faust – Sängerdarstellerin/Sängerdarsteller Musiktheater
  • 2013 Opernwelt – Sänger des Jahres
  • 2012 Syndicat de la Presse Francaise – Personnalité musicale de l'année

W 2016 została odznaczona Orderem Kanady[7].

Przypisy

  1. ↑ a b Ivan Hewett: Barbara Hannigan: 'You must go all the way’ (ang.). W: The Telegraph [on-line]. 2011-09-25. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-05)].
  2. ↑ a b c d e f g h Barbara Hannigan (ang.). W: Equilibrium – Young Artists [on-line]. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-20)].
  3. ↑ a b c Barbara Hannigan – soprano/conductor (ang.). W: HarrisonParrott [on-line]. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-20)].
  4. ↑ Krzysztof Kwiatkowski: Mysteries of the Macabre (pol.). [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)].
  5. ↑ a b c d Clark 2015 ↓.
  6. ↑ James McCarthy: Soprano of our time: Barbara Hannigan (ang.). W: Gramophone [on-line]. 2015-11-25. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)].
  7. ↑ Order of Canada's newest appointments include Olympians, jurists, researchers (ang.). W: CBC [on-line]. 2016-06-30. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Laureaci Nagrody Schocka
Logika i filozofia
Matematyka
  • Elias M. Stein (1993)
  • Andrew Wiles (1995)
  • Mikio Satō (1997)
  • Jurij Manin (1999)
  • Elliott H. Lieb (2001)
  • Richard P. Stanley (2003)
  • Luis Caffarelli (2005)
  • Endre Szemerédi (2008)
  • Michael Aschbacher (2011)
  • Zhang Yitang (2014)
  • Richard Schoen (2017)
  • Ronald Coifman (2018)
  • Nikołaj Makarow (2020)
Sztuki muzyczne
Sztuki wizualne
Laureaci Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning
1950.
1960.
1970.
1980.
1990.
2000.
2010.
2020.

Media użyte na tej stronie

Barbara Hannigan - cropped.jpg
Autor: Lelli e Masotti, Licencja: CC BY 2.5
Canadian soprano Barbara Hannigan performing at the Piccolo Teatro Strehler in Milan on 6 September 2008
Closed Access logo alternative.svg
Autor: Jakob Voß, influenced by original art designed at PLoS, modified by Wikipedia users Nina and Beao, Licencja: CC0
Closed Access logo, derived from PLoS Open Access logo. Alternative version.