Barbara Kwiatkowska-Lass
 (1959) | |
| Imię i nazwisko | Barbara Kwiatkowska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 czerwca 1940 |
| Data i miejsce śmierci | 6 marca 1995 |
| Zawód | |
| Współmałżonek | Roman Polański |
%2c_26_Rakowicka_street%2c_Krak%c3%b3w%2c_Poland.jpg)
Grób Barbary Kwiatkowskiej-Lass.
Barbara Kwiatkowska, pseudonim art. Barbara Lass (ur. 1 czerwca 1940 w Patrowie koło Gostynina, zm. 6 marca 1995 w Baldham w gminie Vaterstetten koło Monachium) – polska aktorka filmowa.
Życiorys
Dzieciństwo i wczesna młodość
Tańczyła w Zespole Pieśni i Tańca „Skolimów” oraz uczyła się w warszawskiej szkole baletowej[1]. Mimo edukacji tanecznej została zawodową aktorką.
Popularność zdobyła rolą Ewy w komedii Tadeusza Chmielewskiego Ewa chce spać (1957)[1]. Wbrew krążącym pogłoskom nie zdobyła tej roli w konkursie tygodnika „Film” (w którym nawet nie brała udziału). W istocie została wypatrzona podczas kręcenia scen tanecznych do krótkometrażowego filmu Bronisława Broka pt. Epizod[2].
Kariera za granicą
W 1959 trafiła na Zachód, grając główną rolę – obok Jeana-Louisa Trintignanta – we francuskim obrazie Tysięczne okno[1]. Rok później wystąpiła wraz z Alainem Delonem w filmie Co za radość żyć[1]. Grała w produkcjach włoskich, francuskich i niemieckich. Wystąpiła m.in. w filmie Krzysztofa Zanussiego Blaubart (Sinobrody, 1983) oraz w głównej roli – jako Ines – obok Helmuta Griema w Stachel im Fleisch (1981).
Współpracowała z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa[3], działała w niepodległościowym Klubie Niezależnej Myśli Politycznej imienia Juliusza Mieroszewskiego.
Była wiceprzewodniczącą i jednym z założycieli Stowarzyszenia na Rzecz Porozumienia Niemiecko-Polskiego[3]. Między innymi to jej zasługą było wprowadzenie do monachijskiej telewizji kablowej Telewizji Polonia.
Rodzina
W 1959 wyszła za reżysera Romana Polańskiego. Rozwiedli się w 1962[1]. Na planie filmu Rififi w Tokio poznała Karlheinza Böhma, który został jej drugim mężem. Owocem tego związku jest aktorka Katharina Böhm (ur. 1964)[1]. Po drugim rozwodzie partnerem życiowym Barbary Kwiatkowskiej był, aż do jej śmierci, muzyk jazzowy – Leszek Żądło[1].
Śmierć i pogrzeb
Zmarła nagle na udar mózgu[4], 6 marca 1995, podczas koncertu legendy muzyki swingowej Al Porcino[1]. Spoczywa w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1] (kwatera LXIX pas C-1-8)[5]. Jej pomnik nagrobny jest dziełem Mariana Koniecznego.
Upamiętnienie
Koncert ku pamięci Barbary Kwiatkowskiej odbył się w Monachium w Teatrze „Kleine Komedie”, 6 marca 2005 w dziesiątą rocznicę jej śmierci[3].
Filmografia
- 1957: Ewa chce spać, jako Ewa Bonecka – za tę rolę otrzymała nominację do nagrody Złota Kaczka
- 1958: Pan Anatol szuka miliona, jako Iwona Słowikowska
- 1958: Żołnierz królowej Madagaskaru, jako Sabina Lamięcka
- 1959: Obrazki z podróży (niewymieniona w czołówce); etiuda szkolna
- 1959: Tysiąc talarów, jako Kasia Wydech
- 1959: Gdy spadają anioły, jako staruszka w młodości; etiuda szkolna
- 1959: Słoń, jako uczennica; etiuda szkolna
- 1960: Ostrożnie Yeti, jako panna młoda (niewymieniona w czołówce)
- 1960: Zezowate szczęście, jako Jola
- 1960: La Millième fenêtre (Tysięczne okno), jako Ania
- 1961: Che gioia vivere (Co za radość żyć), jako Franca Fossati (pod pseudonimem Barbara Lass)
- 1961: Lycanthropus, jako Priscilla
- 1962: Spóźnieni przechodnie, jako ona sama
- 1962: Miłość dwudziestolatków, jako Basia (nowela Warszawa)
- 1963: Du rififi à Tokyo (Rififi w Tokio), jako Françoise Merigne
- 1963: Le Vice et la vertu (Występek i cnota), jako kelnerka (niewymieniona w czołówce)
- 1965: Serenade für zwei Spione (Serenada dla dwóch szpiegów), jako Tamara
- 1967: Jowita, jako Agnieszka „Jowita”
- 1973: Jak to się robi, jako przygodna znajoma
- 1986: Róża Luksemburg, jako matka Róży
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Filip Gańczak: Taka była pierwsza żona Polańskiego. kultura.newsweek.pl, 2010-03-06. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-17)].
- ↑ Sonia Miniewicz: Barbara Kwiatkowska-Lass: kochała, żyła – teraz śpi. onet.pl, 2020-06-01. [dostęp 2020-06-02].
- ↑ a b c X rocznica śmierci. polonikmonachijski.de, 2005. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-17)].
- ↑ Austria: W kurorcie Bad Ischl. [dostęp 2010-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Barbara Kwiatkowska-Lass. rakowice.eu. [dostęp 2019-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
Bibliografia
- Bogdan Żurek: Barbara Kwiatkowska - Lass (1940 -1995). Stowarzyszenie Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego, 2005. [dostęp 2016-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-04-04)].
- Barbara Kwiatkowska-Lass w bazie IMDb (ang.)
- Barbara Kwiatkowska-Lass w bazie Filmweb
- Barbara Kwiatkowska-Lass w bazie filmpolski.pl
- Barbara Kwiatkowska-Lass, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09].
Linki zewnętrzne
- Barbara Kwiatkowska-Lass na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Barbara Kwiatkowska-Lass w wirtualnym albumie w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Media użyte na tej stronie
Autor: Zygmunt Put, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cmentarz Rakowicki, grób Barbara Kwiatkowska-Lass, ul. Rakowicka 26, Kraków
Barbara Kwiatkowska, aktorka.