Barbara Samulowska

Stanisława Samulowska SM
Barbara Samulowska
Służebnica Boża, zakonnica
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1865 Woryty
Data i miejsce śmierci	6 grudnia 1950 Gwatemala
Miejsce pochówku	cmentarz w Gwatemali
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo (szarytki)
Śluby zakonne	2 lutego 1889

Barbara Samulowska (imię zakonne Stanisława Samulowska; ur. 21 stycznia 1865 w Worytach, zm. 6 grudnia 1950 w Gwatemali) – polska zakonnica, szarytka, misjonarka, Służebnica Boża Kościoła katolickiego oraz wizjonerka, świadek objawienia z 1877 Matki Bożej w Gietrzwałdzie, jedynym w Polsce uznanym przez Kościół rzymskokatolicki miejscu objawień maryjnych^[1].

Życiorys

Urodziła się w ubogiej, wielodzietnej i pobożnej rodzinie rolników Józefa i Karoliny z domu Barczewskiej jako najmłodsze ich dziecko (miała dwóch braci: Józefa i Jana)^[2]. Następnego dnia (22 stycznia 1865) została ochrzczona w kościele Narodzenia NMP w Gietrzwałdzie, a rodzicami chrzestnymi byli jej krewni: Andrzej Barczewski i Gertruda Górska^[2]. Z lat dzieciństwa pozostał u ludzi, którzy ją widzieli, następujący jej obraz^[3]:

28 czerwca 1877 przystąpiła w Gietrzwałdzie do Pierwszej Komunii świętej^[3]. Dwa dni później na klonie obok kościoła objawiła się jej, a wcześniej jej krewnej Justynie Szafryńskiej Matka Boża, w postaci świetlistej, ubrana na biało, z długimi włosami, siedząca na złocistym tronie, udekorowanym perłami, która domagała się od wiernych najczęściej odmawiania różańca^[4]. Objawienia te trwały do 16 września 1877^[5]. Dziewczynki o wizjach powiadomiły proboszcza, ks. Augustyna Weichsla, a ten z kolei powiadomił biskupa warmińskiego Philippa Krementza, który powołał specjalne komisje do zbadania tego nadzwyczajnego wydarzenia^[6]. W sto lat później biskup warmiński Józef Drzazga, na mocy decyzji Prymasa Polski i za pozwoleniem Stolicy Apostolskiej, specjalnym dekretem z 11 września 1977 zatwierdził kult objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie jako nie sprzeciwiający się wierze i moralności chrześcijańskiej, który został oparty na wiarygodnych faktach, mających charakter nadprzyrodzony^[7][8].

Obie wizjonerki na życzenie Matki Bożej – jak same stwierdziły – wstąpiły później do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo (szarytek)^[9]. Początkowo skierowano je do zakładu sióstr szarytek im. św. Jana w Lidzbarku Warmińskim, a następnie do Chełmna nad Wisłą^[10]. Z początkiem 1878 umieszczono je w zakładzie św. Józefa w Pelplinie, kierowanym również przez szarytki, w celu zdobycia elementarnego wykształcenia^[11]. Mając 18 lat rozpoczęła postulat u szarytek w Chełmnie, a następnie na początku 1884 wyjechała do Paryża, gdzie 19 stycznia rozpoczęła nowicjat przy ulicy Rue du Bac 140, przy kaplicy Objawień Cudownego Medalika^[11]. Po rocznym pobycie w Seminarium Sióstr rozpoczęła pracę w żłobku przy ulicy Maré, opiekując się dziećmi^[12].

2 lutego 1889 złożyła uroczyste śluby zakonne, przyjmując imię zakonne Stanisława^[12]. W 1895 została skierowana do pracy misyjnej w Gwatemali, w Ameryce Środkowej, gdzie w jej stolicy, również Gwatemali, została dyrektorką Seminarium (nowicjatu) jako wychowawczyni młodych Sióstr Miłosierdzia, przygotowując je do posługi w szpitalach i opieki nad ubogimi^[12]. Jedna z jej wychowanek tak o niej mówiła^[12]:

W 1907 ze względu na stan zdrowia została przeniesiona do miejscowości Antigua, gdzie posługiwała chorym w tamtejszym szpitalu^[13]. Dwa lata później udała się do Paryża na krótki odpoczynek, po którym wróciła do Antigui w Gwatemali, opiekując się ponadto ubogimi w mieście oraz przygotowując jako katechetka dzieci do Pierwszej Komunii świętej^[13]. W 1913 została tymczasowo skierowana do szpitala w Quetzaltenango, do pomocy chorej siostrze przełożonej Thonluc^[14]. Po powrocie do Antigui zachorowała na febrę tyfoidalną, ale po kuracji wyzdrowiała, powracając po latach jako przełożona do szpitala w stolicy Gwatemali^[14]. Przyczyniła się do wznowienia i ożywienia kultu Ukrzyżowanego Zbawiciela^[15]. W kaplicy szpitalnej znajdował się naturalnej wielkości wizerunek Chrystusa Ukrzyżowanego, czczony przez wiernych jako cudowny „Jezus Miłosierny”^[15]. W okresie tym, przełomu 1917 i 1918, stolicę Gwatemalę nawiedziły trzęsienia ziemi, po których organizowała pomoc dla poszkodowanych^[14].

W 1923 odwiedziła ponownie Paryż, a następnie przybyła do Chełmna, skąd powróciła do Gwatemali, gdzie przez pewien czas była również kierowniczką sierocińca^[14]. Zmarła 6 grudnia 1950 w szpitalu w Gwatemali na skutek nowotworu złośliwego twarzy^[16]. Spoczywa na cmentarzu w stolicy kraju Gwatemali^[15].

Proces beatyfikacyjny

Z inicjatywy Polskiej Prowincji Zakonu Kanoników Regularnych Laterańskich, która sprawuje opiekę nad sanktuarium w Gietrzwałdzie, przekonanej o świątobliwości jej życia podjęto starania w celu wyniesienia jej na ołtarze^[17]. Stolica Apostolska, 22 września 2004 wydała zgodę tzw. nihil obstat na rozpoczęcie procesu jej beatyfikacji^[18].

2 lutego 2005 rozpoczął się w Gietrzwałdzie, uroczystą mszą świętą sprawowaną przez abp. Edmunda Piszcza^[19], proces w archidiecezji warmińskiej^[18]. Powołano trybunał diecezjalny, który przesłuchał 21 świadków w Polsce, Niemczech i w Gwatemali oraz komisję historyczną i teologiczną, a na postulatora procesu wyznaczono ks. Kazimierza Brzozowskiego CRL, kustosza sanktuarium w Gietrzwałdzie^[17]. Odtąd przysługuje jej tytuł Służebnicy Bożej. Po blisko dwuletnim okresie postępowania, 8 września 2006 w bazylice Narodzenia NMP w Gietrzwałdzie nastąpiło uroczyste zamknięcie przez abp. Wojciecha Ziembę procesu beatyfikacyjnego na szczeblu diecezjalnym, po czym akta procesu zostały przekazane Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie^[17][19]. Obecnie (2019) postulatorem generalnym procesu jest o. Emilio Dunoyer CRL^[18].

Zobacz też

• Objawienie w Gietrzwałdzie
• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Polscy święci i błogosławieni
• Modlitwa za wstawiennictwem świętych

Przypisy

Bibliografia

• Kazimierz Brzozowski. Sługa Boża Siostra Barbara Samulowska : wizjonerka z Gietrzwałdu. (PDF). „Salvatoris Mater”. Nr 11/1, s. 143–150, 2009. OCLC 995745946. 
• Jan Chłosta: Barbara Samulowska – wizjonerka z Gietrzwałdu. (PDF). W: Strony Polskiego Towarzystwa Mariologicznego [on-line]. ptm.rel.pl. [dostęp 2016-11-23].
• Kazimierz Łatak. Rodzina Barbary Samulowskiej wizjonerki gietrzwałdzkiej: studium genealogiczne w świetle parafialnych ksiąg metrykalnych. (PDF). „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”. Nr 3, s. 433–441, 2005. Olsztyn: Archiwum Państwowe w Olsztynie. ISSN 0023-3196. OCLC 922387334. 
• Objawienia w Gietrzwałdzie (Polska, 1877). W: Kult maryjny w Polsce i na świecie [on-line]. kultmaryjny.pl. [dostęp 2016-11-23].

Linki zewnętrzne

• Procesy beatyfikacyjne – Proces beatyfikacyjny Sługi Bożej Stanisławy (Barbary) Samulowskiej 1865-1950. W: Strona Archidiecezji Warmińskiej [on-line]. archwarmia.pl. [dostęp 2016-11-23].
• Sł. Boża Barbara Samulowska 1865-1950. W: Siostry Miłosierdzia Prowincja Krakowska [on-line]. krakow.szarytki.pl. [dostęp 2016-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)].