Barbara Trzeciak-Pietkiewicz

Barbara Teresa Trzeciak-Pietkiewicz
Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1945
Kalisz

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Narodowość

polska

Edukacja

prawo, Uniwersytet Wrocławskim

Stanowisko

dyrektor (1990-1993) w Radio Wrocław

Dzieci

Monika Zamachowska

Krewni i powinowaci

Piotr Kraśko

Barbara Trzeciak-Pietkiewicz (ur. 27 sierpnia 1945 w Kaliszu[1]) – dziennikarka radiowa i telewizyjna oraz producentka, realizatorka i scenarzystka filmów dokumentalnych.

Życiorys

W 1963 ukończyła III Liceum Ogólnokształcące w Kaliszu[2], a następnie studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim i podyplomowe studium dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim.

Podczas wydarzeń marca 1968 w kierownictwie strajku studenckiego. Do 1981 była reporterką i prezenterką wrocławskiego programu informacyjnego oraz kierownikiem redakcji w OTV Wrocław[3]. W stanie wojennym była internowana od 22 grudnia 1981 do 6 marca 1982 (we Wrocławiu, Gołdapi i Darłówku). Dorabiała, prowadząc budkę z lodami we wrocławskim zoo[4][5]. Przed wyborami do Sejmu kontraktowego w czerwcu 1989 działała we wrocławskim Komitecie Obywatelskim „Solidarność”.

Była dyrektor (1990-1993) Radia i Telewizji Wrocław (w PR Wrocław pracowała wcześniej w latach 1969-1977, a w Telewizji Wrocław od 1977 do 1981), potem dyrektor TVP2, następnie od 2003 dyrektor programowa w Polsacie, później prezes zarządu TV4, wreszcie członkini Rady Fundacji Polsat[6][7][8].

Laureatka International Emmy Award w kategorii Arts Programming w 2005 za film Holocaust. A music memorial film from Auschwitz (którego była producentką z ramienia TVP) oraz nagród i wyróżnienia na Przeglądzie Filmów o Sztuce w Zakopanem (w latach 1972-1974).

Jest matką Moniki Zamachowskiej[9][10] i ciotką Piotra Kraśki[9].

Przypisy

  1. ↑ Barbara Trzeciak-Pietkiewicz. wirtualnemedia.pl, 2005-09-22. [dostęp 2021-04-03]. (pol.).
  2. ↑ Krzysztof Walczak (red.): Szkoła dwojga imion. Dzieje Gimnazjum i Liceum Anny Jagiellonki i Mikołaja Kopernika w Kaliszu. Kalisz: Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1999, s. 260. ISBN 83-85638-33-4.
  3. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 44. ISBN 978-83-245-1571-4.
  4. ↑ Aleksandra Jakubowska, Jacek Snopkiewicz: Telewizja naga. Warszawa: Wydawnictwa Alfa, 1991, s. 37. ISBN 83-7001-552-2.
  5. ↑ https://gazetawroclawska.pl/straszono-je-wywiezieniem-na-biale-niedzwiedzie/ar/199634
  6. ↑ Roszady w kierownictwie Polsatu, Gazeta Wyborcza
  7. ↑ Nadawca TV 4 wychodzi na prostą, Gazeta Wyborcza
  8. ↑ Prezes TV 4 odchodzi na emeryturę, Gazeta Wyborcza
  9. ↑ a b Wywiad z Moniką Richardson
  10. ↑ Wspólna fotografia matki i córki[martwy link]

Bibliografia

Linki zewnętrzne