Barbora Strýcová
_(29235406304).jpg) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 marca 1986 | |||||||||
| Wzrost | 164 cm | |||||||||
| Gra | praworęczna | |||||||||
| Zakończenie kariery | 4 maja 2021 | |||||||||
| Trener | Jan Havel | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 2 WTA, 9 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 16 (16 stycznia 2017) | |||||||||
| Australian Open | 4R (2016–2018) | |||||||||
| Roland Garros | 4R (2018) | |||||||||
| Wimbledon | SF (2019) | |||||||||
| US Open | 3R (2014, 2015, 2018) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 31 WTA, 10 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 1 (15 lipca 2019) | |||||||||
| Australian Open | F (2020) | |||||||||
| Roland Garros | SF (2018) | |||||||||
| Wimbledon | W (2019) | |||||||||
| US Open | SF (2014, 2017) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Barbora Strýcová, w latach 2006–2015 występowała pod nazwiskiem Záhlavová-Strýcová (ur. 28 marca 1986 w Pilźnie) – czeska tenisistka, triumfatorka wielkoszlemowego Wimbledonu 2019 w grze podwójnej, finalista Australian Open 2020 również w deblu, dwukrotna mistrzyni juniorskiego Australian Open w latach 2002 i 2003, w deblu wygrywała trzykrotnie, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Rio de Janeiro (2016) w grze podwójnej oraz zdobywczyni Pucharu Federacji w 2015 i 2016 roku. Reprezentantka Czech w letnich igrzyskach olimpijskich oraz w rozgrywkach Pucharu Federacji i Pucharu Hopmana. Liderka deblowego rankingu tenisistek od 15 lipca 2019 do 6 października 2019 i od 21 października 2019 do 2 lutego 2020.
Kariera tenisowa
Rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat. W 1999 roku zakwalifikowała się do juniorskich rozgrywek o Puchar Słowacji i doszła tam aż do ćwierćfinału. W styczniu 2000 roku sprawiła sensację, osiągając półfinał mistrzostw Czech. Do września 2001 kilkakrotnie pokonywana w finałach turniejów z uczestnikami do lat osiemnastu. Pechową passę przełamała w Hongkongu, wygrywając w półfinale z Mariją Szarapową. Na kolejne zwycięstwo czekała kilka miesięcy, ale odniosła je na jednym z najważniejszych pól bitwy – na kortach Melbourne Park. Strýcová zdobyła pierwsze mistrzostwo wielkoszlemowe, eliminując Martę Domachowską, Wierę Duszewinę i ponownie Szarapową. W 2002 roku była w finale US Open, pokonana przez Mariję Kirilenko. Została liderką obydwu klasyfikacji juniorskich. Obroną tytułu Australian Open w 2003 roku zakończyła występy w turniejach ITF do lat osiemnastu. Czeszka stała się także właścicielką trzech tytułów deblowych w Wielkim Szlemie. W Melbourne w 2001 wygrała, partnerując Petrze Cetkovskiej. W 2002 triumfowała na Roland Garros razem z Anną-Leną Grönefeld, a na Wimbledonie z Elke Clijsters.
W 2000 roku okazjonalnie próbowała swoich sił w turnieju kobiecym Międzynarodowej Federacji Tenisowej w Prestojevie. Po szybkiej porażce ponownie powróciła do tego typu zawodów dwa lata później. W maju 2002 odniosła pierwszą wygraną w Edynburgu, pokonując w finale Sofię Arvidsson. W 2003 w Londynie zadebiutowała w imprezie profesjonalnej, a stało się to na kortach Wimbledonu. Przegrała z Tetianą Perebyjnis. Swoje najlepsze wyniki osiągnęła w olimpijskim sezonie 2004, kiedy to była w ćwierćfinale w Strasburgu, czwartej rundzie Indian Wells i trzeciej w Amelia Island. 22 marca zadebiutowała w gronie stu najlepszych zawodniczek na świecie. W maju 2005 roku w Warszawie wygrała swój pierwszy turniej profesjonalny w grze podwójnej, partnerując Perebyjnis. Osiągnięcie powtórzyła w Rabacie razem z Émilie Loit. Po tym roku forma Strýcovej uległa znacznemu pogorszeniu. Czeszka wypadła z czołowej setki rankingu, a w 2006 tylko raz wystąpiła w profesjonalnej imprezie – w Pradze. W dziewięciu innych startach poległa w kwalifikacjach. W 2007 osiągnęła ćwierćfinał w Bogocie, przegrany z Tathianą Garbin. Powróciła do rywalizacji w cyklu Międzynarodowej Federacji Tenisowej i radziła sobie tam dobrze, zdobywając trzy tytuły.
W styczniu 2008 powróciła w dobrym stylu, dochodząc do finału deblowych zawodów w Auckland. W grze pojedynczej przegrywała w eliminacjach, wciąż osiągając wymierne rezultaty w imprezach kategorii ITF.
W latach 2010–2012 osiągała największe sukcesy w grze podwójnej wygrywając dwanaście turniejów rangi WTA. Na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro sięgnęły wspólnie z Lucie Šafářovą po brązowe medale w grze podwójnej. Po igrzyskach rozpoczęła starty z ówczesną liderką rankingu Sanią Mirzą. W trzech wspólnych pierwszych startach wygrały w Cincinnati i Tokio oraz doszły do ćwierćfinału US Open.
W roku 2018 w grze podwójnej wygrała w Indian Wells, osiągnęła finał w Rzymie, triumfowała w New Haven, doszła do ostatniej rundy w Tokio i Wuhanie oraz zdobyła tytuł w Pekinie. Przez większą część sezonu jej partnerką deblową była Andrea Sestini Hlaváčková. W singlu osiągnęła półfinał w Birmingham i ćwierćfinał w Tokio.
Wygrała dwa turnieje w grze pojedynczej i sześciokrotnie przegrywała w finałach. W grze podwójnej łącznie wygrała w 31 turniejach (dziesięć razy w parze z Ivetą Benešovą, dziewięć razy w parze z Hsieh Su-wei, po dwa razy w parach z Renatą Voráčovą, Sanią Mirzą i Andreą Sestini Hlaváčkovą oraz po razie w parach z Tetianą Perebyjnis, Émilie Loit, Vanią King, Poloną Hercog, Klárą Zakopalovą i Karolíną Plíškovą), a także 19 razy przegrywała w finałach.
4 maja 2021 roku poinformowała o zakończeniu kariery tenisowej[1].
Doping
W październiku 2012 wykryto w jej organizmie sibutraminę, przez co nałożono na nią karę półrocznej dyskwalifikacji (do 15 kwietnia 2013)[2].
Życie prywatne
Jej rodzice noszą imiona Ilona i Jindřich. Siostra Ivona jest studentką i mieszka w Stanach Zjednoczonych. W 2006 roku poślubiła niemieckiego tenisistę, Jakuba Herm-Záhlava (ur. 12 maja 1980). Para rozwiodła się w 2015 roku[3]. Strýcová aktywnie uprawia też łyżwiarstwo figurowe.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | 2R | 1R | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 2R | A | 2R | 3R | 4R | 4R | 4R | 1R | 1R | 1R | 0 / 14 | 17 – 14 | ||||
| French Open | A | A | 2R | 1R | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 4R | 1R | 2R | A | 0 / 14 | 8 – 14 | ||||
| Wimbledon | A | 1R | 1R | 2R | A | 1R | 3R | 1R | 3R | 2R | 1R | 2R | QF | 1R | 3R | 2R | 3R | SF | NH | A | 0 / 16 | 21 – 16 | ||||
| US Open | A | A | 1R | 1R | A | A | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | Q1 | 3R | 3R | 1R | 2R | 3R | 1R | A | A | 0 / 13 | 8 – 13 | ||||
| Ranking na koniec roku | 222 | 161 | 56 | 142 | 164 | 156 | 76 | 69 | 67 | 44 | 92 | 92 | 26 | 41 | 20 | 23 | 33 | 33 | 37 | 336 | 0 / 57 | 54 – 57 | ||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | 1R | 3R | 2R | 2R | 3R | 2R | A | 2R | SF | 3R | 3R | QF | SF | F | 2R | 0 / 15 | 29 – 15 | |||||
| French Open | A | A | A | 2R | 3R | 1R | 1R | 2R | 3R | 1R | 1R | 1R | 2R | QF | 2R | A | SF | 3R | 3R | A | 0 / 15 | 19 – 15 | |||||
| Wimbledon | A | A | A | 3R | 2R | 2R | A | 3R | 3R | 3R | 2R | QF | 2R | 3R | 3R | 3R | 3R | W | NH | A | 1 / 14 | 29 – 13 | |||||
| US Open | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 3R | QF | 2R | 2R | SF | 3R | QF | SF | 3R | 3R | A | A | 0 / 15 | 25 – 15 | |||||
| Ranking na koniec roku | – | 339 | 179 | 43 | 54 | 80 | 66 | 35 | 20 | 22 | 20 | 44 | 32 | 28 | 17 | 15 | 5 | 1 | 2 | 26 | 1 / 59 | 102 – 58 | |||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | 2R | A | A | A | 1R | A | A | A | A | 1R | 1R | 0 / 5 | 3 – 5 | |||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | 0 / 2 | 2 – 2 | |||||
| Wimbledon | A | A | QF | A | A | A | A | 2R | 1R | 2R | A | A | A | 1R | A | A | A | A | NH | A | 0 / 5 | 4 – 5 | |||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | 1R | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | 0 / 2 | 2 – 2 | |||||
| 0 / 14 | 11 – 14 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 8 (2–6)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 18 lipca 2010 | Praga | Ceglana |  Ágnes Szávay | 2:6, 6:1, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 18 września 2011 | Québec | Twarda (hala) |  Marina Erakovic | 4:6, 6:1, 6:0 |
| Finalistka | 2. | 9 lipca 2012 | Palermo | Ceglana |  Sara Errani | 1:6, 3:6 |
| Finalistka | 3. | 15 czerwca 2014 | Birmingham | Trawiasta |  Ana Ivanović | 3:6, 2:6 |
| Finalistka | 4. | 18 października 2014 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Annika Beck | 2:6, 1:6 |
| Finalistka | 5. | 20 lutego 2016 | Dubaj | Twarda | Sara Errani | 0:6, 2:6 |
| Finalistka | 6. | 19 czerwca 2016 | Birmingham | Trawiasta |  Madison Keys | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 15 października 2017 | Linz | Twarda (hala) |  Magdaléna Rybáriková | 6:4, 6:1 |
Gra podwójna 50 (31–19)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 20 lutego 2005 | Bogota | Ceglana | Ľubomíra Kurhajcová |  Emmanuelle Gagliardi Tina Pisnik | 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 1 maja 2005 | Warszawa | Ceglana |  Tetiana Perebyjnis |  Klaudia Jans Alicja Rosolska | 6:1, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2. | 8 maja 2005 | Rabat | Ceglana |  Émilie Loit |  Lourdes Domínguez Lino Nuria Llagostera Vives | 3:6, 7:6(5), 7:5 |
| Finalistka | 2. | 15 maja 2005 | Praga | Ceglana |  Jelena Kostanić |  Nicole Pratt Émilie Loit | 7:6(6), 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 2 stycznia 2006 | Auckland | Twarda | Émilie Loit |  Jelena Lichowcewa Wiera Zwonariowa | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 5 stycznia 2008 | Auckland | Twarda | Martina Müller | Lilia Osterloh Marija Korytcewa | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 3 sierpnia 2008 | Sztokholm | Twarda |  Iveta Benešová | Petra Cetkovská Lucie Šafářová | 7:5, 6:4 |
| Finalistka | 5. | 2 marca 2009 | Monterrey | Twarda | Iveta Benešová | Nathalie Dechy Mara Santangelo | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 6. | 13 lipca 2009 | Praga | Ceglana | Iveta Benešová | Alona Bondarenko Kateryna Bondarenko | 1:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 21 września 2009 | Québec | Twarda (hala) | Vania King |  Sofia Arvidsson Séverine Brémond | 6:1, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 5. | 25 października 2009 | Luksemburg | Twarda (hala) | Iveta Benešová | Vladimíra Uhlířová Renata Voráčová | 1:6, 6:0, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 6. | 14 lutego 2010 | Paryż | Twarda (hala) | Iveta Benešová |  Cara Black Liezel Huber | walkower |
| Zwyciężczyni | 7. | 27 lutego 2010 | Acapulco | Ceglana | Polona Hercog | Sara Errani Roberta Vinci | 2:6, 6:1, 10–2 |
| Zwyciężczyni | 8. | 7 marca 2010 | Monterrey | Twarda | Iveta Benešová | Anna-Lena Grönefeld Vania King | 3:6, 6:4, 10–8 |
| Finalistka | 7. | 10 lipca 2010 | Båstad | Ceglana | Renata Voráčová |  Gisela Dulko Flavia Pennetta | 6:7(0), 0:6 |
| Finalistka | 8. | 19 września 2010 | Québec | Twarda (hala) | Bethanie Mattek-Sands | Sofia Arvidsson Johanna Larsson | 1:6, 6:2, 6–10 |
| Zwyciężczyni | 9. | 2 października 2010 | Tokio | Twarda | Iveta Benešová |  Szachar Pe’er Peng Shuai | 6:4, 4:6, 10–8 |
| Zwyciężczyni | 10. | 17 października 2010 | Linz | Twarda (hala) | Renata Voráčová | Květa Peschke Katarina Srebotnik | 7:5, 7:6(6) |
| Finalistka | 9. | 24 października 2010 | Luksemburg | Twarda (hala) | Iveta Benešová | Timea Bacsinszky Tathiana Garbin | 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 11. | 14 stycznia 2011 | Sydney | Twarda | Iveta Benešová | Květa Peschke Katarina Srebotnik | 4:6, 6:4, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 12. | 6 marca 2011 | Monterrey | Twarda | Iveta Benešová | Anna-Lena Grönefeld Vania King | 6:7(8), 6:2, 10–6 |
| Zwyciężczyni | 13. | 1 maja 2011 | Barcelona | Ceglana | Iveta Benešová |  Natalie Grandin Vladimíra Uhlířová | 5:7, 6:4, 11–9 |
| Zwyciężczyni | 14. | 18 czerwca 2011 | 's-Hertogenbosch | Trawiasta | Klára Zakopalová | Dominika Cibulková Flavia Pennetta | 1:6, 6:4, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 15. | 25 października 2011 | Luksemburg | Twarda (hala) | Iveta Benešová | Lucie Hradecká Jekatierina Makarowa | 7:5, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 16. | 29 kwietnia 2012 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Iveta Benešová | Julia Görges Anna-Lena Grönefeld | 6:4, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 17. | 14 lipca 2012 | Palermo | Ceglana | Renata Voráčová | Darija Jurak Katalin Marosi | 7:6(5), 6:4 |
| Finalistka | 10. | 14 października 2012 | Linz | Twarda (hala) | Julia Görges | Anna-Lena Grönefeld Květa Peschke | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 11. | 9 stycznia 2016 | Auckland | Twarda |  Danka Kovinić |  Elise Mertens An-Sophie Mestach | 6:2, 3:6, 5–10 |
| Zwyciężczyni | 18. | 19 czerwca 2016 | Birmingham | Trawiasta | Karolína Plíšková | Vania King Ałła Kudriawcewa | 6:3, 7:6(1) |
| Zwyciężczyni | 19. | 21 sierpnia 2016 | Cincinnati | Twarda |  Sania Mirza | Martina Hingis Coco Vandeweghe | 7:5, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 20. | 24 września 2016 | Tokio | Twarda | Sania Mirza | Liang Chen Yang Zhaoxuan | 6:1, 6:1 |
| Finalistka | 12. | 1 października 2016 | Wuhan | Twarda | Sania Mirza | Bethanie Mattek-Sands Lucie Šafářová | 1:6, 4:6 |
| Finalistka | 13. | 13 stycznia 2017 | Sydney | Twarda | Sania Mirza | Tímea Babos Anastasija Pawluczenkowa | 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 14. | 2 kwietnia 2017 | Miami | Twarda | Sania Mirza |  Gabriela Dabrowski Xu Yifan | 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 21. | 17 marca 2018 | Indian Wells | Twarda |  Hsieh Su-wei | Jekatierina Makarowa Jelena Wiesnina | 6:4, 6:4 |
| Finalistka | 15. | 20 maja 2018 | Rzym | Ceglana | Andrea Sestini Hlaváčková | Ashleigh Barty Demi Schuurs | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 22. | 25 sierpnia 2018 | New Haven | Twarda | Andrea Sestini Hlaváčková | Hsieh Su-wei Laura Siegemund | 6:4, 6:7(7), 10–4 |
| Finalistka | 16. | 22 września 2018 | Tokio | Twarda (hala) | Andrea Sestini Hlaváčková |  Miyu Katō Makoto Ninomiya | 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 17. | 29 września 2018 | Wuhan | Twarda | Andrea Sestini Hlaváčková | Elise Mertens Demi Schuurs | 3:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 23. | 7 października 2018 | Pekin | Twarda | Andrea Sestini Hlaváčková | Gabriela Dabrowski Xu Yifan | 4:6, 6:4, 10–8 |
| Zwyciężczyni | 24. | 23 lutego 2019 | Dubaj | Twarda | Hsieh Su-wei | Lucie Hradecká Jekatierina Makarowa | 6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 25. | 11 maja 2019 | Madryt | Ceglana | Hsieh Su-wei | Gabriela Dabrowski Xu Yifan | 6:3, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 26. | 23 czerwca 2019 | Birmingham | Trawiasta | Hsieh Su-wei | Anna-Lena Grönefeld Demi Schuurs | 6:4, 6:7(4), 10–8 |
| Zwyciężczyni | 27. | 14 lipca 2019 | Wimbledon | Trawiasta | Hsieh Su-wei | Gabriela Dabrowski Xu Yifan | 6:2, 6:4 |
| Finalistka | 18. | 3 listopada 2019 | Shenzhen | Twarda (hala) | Hsieh Su-wei | Tímea Babos Kristina Mladenovic | 1:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 28. | 12 stycznia 2020 | Brisbane | Twarda | Hsieh Su-wei | Ashleigh Barty Kiki Bertens | 3:6, 7:6(7), 10–8 |
| Finalistka | 19. | 31 stycznia 2020 | Australian Open | Twarda | Hsieh Su-wei | Tímea Babos Kristina Mladenovic | 2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 29. | 22 lutego 2020 | Dubaj | Twarda | Hsieh Su-wei | Barbora Krejčíková Zheng Saisai | 7:5, 3:6, 10–5 |
| Zwyciężczyni | 30. | 28 lutego 2020 | Doha | Twarda | Hsieh Su-wei | Gabriela Dabrowski Jeļena Ostapenko | 6:2, 5:7, 10–2 |
| Zwyciężczyni | 31. | 20 września 2020 | Rzym | Ceglana | Hsieh Su-wei | Anna-Lena Friedsam Raluca Olaru | 6:2, 6:2 |
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze podwójnej
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2018 | Półfinał | Andrea Sestini Hlaváčková | Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková | 3:6, 2:6 |
| 2019 | Finał | Hsieh Su-wei | Tímea Babos Kristina Mladenovic | 1:6, 0:6 |
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy
W grze pojedynczej
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2016 | Faza grupowa | Petra Kvitová Roberta Vinci | 1:6, 4:6 6:4, 6:3 |
| 2017 | Faza grupowa | Sloane Stephens Anastasija Sevastova | 5:0 krecz 3:6, 4:6 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (3)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2002 | Australian Open | Twarda | Marija Szarapowa | 6:0, 7:5 |
| Finalistka | 2002 | US Open | Twarda | Marija Kirilenko | 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2003 | Australian Open | Twarda | Wiktorija Kutuzowa | 0:6, 6:2, 6:2 |
Gra podwójna (4)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2001 | Australian Open | Twarda | Petra Cetkovská | Anna Bastrikowa Swietłana Kuzniecowa | 7:6(3), 1:6, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2002 | French Open | Ceglana | Anna-Lena Grönefeld | Hsieh Su-wei Swietłana Kuzniecowa | 7:5, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 2002 |  Wimbledon | Trawiasta | Elke Clijsters | Allison Baker Anna-Lena Grönefeld | 6:4, 5:7, 8:6 |
| Finalistka | 2003 | Australian Open | Twarda | Petra Cetkovská | Casey Dellacqua Adriana Szili | 3:6, 4:4 krecz |
Przypisy
- ↑ WTA Staff: Barbora Strycova announces retirement, hopes for Wimbledon farewell (ang.). wtatennis.com, 2021-05-04. [dostęp 2021-07-20].
- ↑ Decision in the case of Barbora Zahlavova Strýcová, itftennis.com [dostęp 2013-02-14] (ang.).
- ↑ ps: Fedcupové reprezentantce krachlo manželství: Tenistka Strýcová se rozvedla! (cz.). isport.blesk.cz, 2015-04-08. [dostęp 2015-04-09].
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2022-05-13] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2022-05-13] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2022-05-13] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
.svg)
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
