Bariera geograficzna

Bariera geograficzna – jedna z przyczyn izolacji rozumianej jako ograniczenie lub całkowity brak kontaktów między populacjami tego samego gatunku.

Bariera geograficzna jest związana z występowania różnych przeszkód natury przestrzennej, np. masywów górskich, mórz i oceanów. Bariery te utrudniają wędrówki zwierząt i są również nazywane barierami wędrówkowymi[1]. Bariery wędrówkowe mogą być różne w zależności od gatunku. Dla ptaków lądowych taką barierą może być ocean, dla innych pustynia czy góry.

Bariery mogą mieć charakter naturalny lub antropogeniczny. Te drugie to często obiekty liniowe (drogi, linie kolejowe, rowy)[2].

Przypisy

  1. ↑ Piotr Świętochowski, Tomasz Tumiel, Marcin Sidelnik, Sprawozdanie z prac obozu ornitologicznego „Akcja Siemianówka” 2002 – 2005, Koło Naukowe Biologów, Instytut Biologii, Uniwersytet w Białymstoku, s.4
  2. ↑ Krzysztof Klimaszewski, Szlaki komunikacyjne i inne bariery antropogeniczne a funkcjonowanie populacji zwierząt [pdf], „Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW, Animal Science”, 50, 2011, s. 19-28.