Barrakuda europejska

Barrakuda europejska
Sphyraena sphyraena[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

okoniokształtne

Podrząd

makrelowce

Rodzina

barrakudowate

Rodzaj

Sphyraena

Gatunek

barrakuda europejska

Synonimy
  • Cestreus rondeletii Walbaum 1793
  • Esox sphyraena Linnaeus, 1758
  • Mugil hasselquistii Bloch & Schneider 1801
  • Sphyraena bocagei Osório, 1891
  • Sphyraena esocina Schinz 1822
  • Sphyraena spet Lacepède, 1803
  • Sphyraena sphyraena bocagei Osório, 1891
  • Sphyraena vulgaris Cuvier, 1829
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg

Barrakuda europejska[3], świrena[3] (Sphyraena sphyraena) – gatunek ryby z rodziny barrakudowatych (Sphyraenidae).

Występowanie

Północny Ocean Atlantycki od Zatoki Biskajskiej po Moçâmedes w Angoli, Maderę i Azory, Morze Śródziemne i Morze Czarne. Występuje w przybrzeżnych wodach głównie ponad piaszczystym podłożem, do głębokości 100 m[4].

Wygląd

Wyciągnięte, szczupakowate ciało o bardzo długiej, spiczasto zakończonej głowie. Oczy duże o średnicy większej niż połowa wysokości głowy. Szczęka dolna wysunięta. Na szczękach i kościach podniebienia silne, ostre zęby.

Grzbiet szary, zielonkawy lub brązowawy. Strona brzuszna srebrzyście lśniąca. Dorosłe osobniki mają około 24 ciemnych, poprzecznych prążków usytuowanych wzdłuż górnej połowy ciała. Dwie daleko odsunięte od siebie płetwy grzbietowe; pierwsza z pięcioma silnymi kolcami, druga z jednym kolcem i dziewięcioma promieniami miękkimi.

Maksymalna długość 165 cm[4], przeciętnie osiągają około 60 cm.

Tryb życia

Młode ryby wiodą stadny tryb życia. Osobniki starsze są raczej samotnikami. Barrakudy uchodzą za ryby bardzo agresywne, mogące czasami napadać kąpiących się ludzi.

Pokarm

Są drapieżnikami. Polują na ryby ławicowe podążając ich śladem często na dłuższych odcinkach. Dietę uzupełniają głowonogami i skorupiakami.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Ikra unosi się swobodnie w wodzie, matka nie zajmuje się jajami.

Przypisy

  1. ↑ Sphyraena sphyraena, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ Sphyraena sphyraena, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. ↑ a b Fritz Terofal, Claus Militz, Ryby morskie, Henryk Garbarczyk (tłum.), Eligiusz Nowakowski (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 1996, ISBN 83-7129-306-2, OCLC 830127003.
  4. ↑ a b Sphyraena sphyraena. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp 2 stycznia 2011]

Bibliografia

  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  • Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Barracuda.JPG
Barracuda de Méditerranée (Sphyraena sphyraena) capturé à la pêche à la traine, en kayak, à 300 mètres de la côte, le 29 juillet 2006.