Bartłomiej Sienkiewicz

Bartłomiej Sienkiewicz

Bartłomiej Sienkiewicz (2019)
Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1961 Kielce
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 25 lutego 2013 do 22 września 2014
Przynależność polityczna	bezpartyjny (z rekomendacji PO)
Poprzednik	Jacek Cichocki
Następca	Teresa Piotrowska
Odznaczenia

Bartłomiej Sienkiewicz (2013)

Bartłomiej Henryk Sienkiewicz (ur. 29 lipca 1961 w Kielcach) – polski historyk, publicysta i polityk, w latach 1990–2002 funkcjonariusz Urzędu Ochrony Państwa; współtwórca Ośrodka Studiów Wschodnich (1990), w latach 2013–2014 minister spraw wewnętrznych i koordynator służb specjalnych, poseł na Sejm IX kadencji.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

W latach 80. współpracował z opozycją demokratyczną. Od 1981 związany z Niezależną Oficyną Studentów w Krakowie, zajmował się drukiem i dystrybucją wydawnictw drugiego obiegu^[1]. Działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów, gdzie m.in. był członkiem redakcji „Biuletynu Niezależnego Zrzeszenia Studentów”^[2]. W styczniu 1982 został zatrzymany i przez 3 dni osadzony jako podejrzany o „utrudnianie postępowania karnego” (sprawa została umorzona). W latach 1987–1988 był trzykrotnie karany grzywną przez kolegia do spraw wykroczeń za udział w zajściach ulicznych, „zakłócenia porządku publicznego” i kolportaż ulotek^[3]. W 1988 znalazł się w komitecie organizacyjnym Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w Krakowie^[4]. W 1988 był jednym z 23 sygnatariuszy deklaracji Tezy programowe środowiska «Czas przyszły», grupy działaczy Ruchu Wolność i Pokój, skupionej wokół Jacka Czaputowicza i pisma „Czas Przyszły”^[5].

Ukończył w 1987 studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego^[6].

Działalność zawodowa

Był funkcjonariuszem Urzędu Ochrony Państwa od powołania tej instytucji do 2002. Pełnił funkcję głównego doradcy zarządu wywiadu UOP^[7], był też w składzie kierownictwa komórek analitycznych urzędu^[6]. Służbę zakończył w stopniu podpułkownika^[8]. Był współpracownikiem ministrów spraw wewnętrznych Krzysztofa Kozłowskiego i Andrzeja Milczanowskiego^[9].

Jest współzałożycielem Ośrodka Studiów Wschodnich, był jego wicedyrektorem zajmującym się problematyką wschodnią (1991–1993, 1995–2001), został też przewodniczącym rady tej instytucji^[10].

Po odejściu ze struktur administracji państwowej w latach 2002–2013 prowadził własną działalność gospodarczą w branży doradczej w zakresie oceny ryzyka inwestycyjnego^[6]. Został stałym współpracownikiem „Tygodnika Powszechnego”, a także publicystą prasy codziennej^[9]. W 2012 był nominowany do nagrody Grand Press w kategorii „publicystyka” za swój tekst Ambaras z polskością^[11].

Wykładał w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie^[12]. Był również członkiem rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych^[13] oraz członkiem rady Centralnego Ośrodka Szkolenia Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego^[12].

Działalność polityczna

20 lutego 2013 premier Donald Tusk ogłosił nominację Bartłomieja Sienkiewicza na stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Urząd objął 25 lutego^[14]. Objął także funkcję koordynatora służb specjalnych – 28 lutego 2013 prezes Rady Ministrów przekazał mu nadzór i zadanie koordynowania działań Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, CBA oraz wywiadu i kontrwywiadu wojskowego^[15].

W czerwcu 2014 tygodnik „Wprost” ujawnił nielegalnie nagraną rozmowę z lipca 2013 pomiędzy Bartłomiejem Sienkiewiczem a Markiem Belką i Sławomirem Cytryckim, której przedmiotem były m.in. zmiany w ustawie o NBP i ewentualna zmiana ministra finansów^[16]. 22 września 2014 zakończył urzędowanie na stanowisku ministra. Od lutego do czerwca 2015 był dyrektorem Instytutu Obywatelskiego, think tanku Platformy Obywatelskiej.

W wyborach w 2019 uzyskał mandat posła na Sejm IX kadencji, kandydując jako lider listy Koalicji Obywatelskiej w okręgu kieleckim i otrzymując 35 009 głosów^[17]. Po wyborach przystąpił do PO i w styczniu 2020 zgłosił swoją kandydaturę na przewodniczącego partii^[18]. W wyniku głosowania w tym samym miesiącu zajął ostatnie miejsce wśród czterech kandydatów^[19].

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2015)^[20].

Życie prywatne

Jest synem Juliusza i Aliny Sienkiewiczów^[3] oraz prawnukiem Henryka Sienkiewicza^[21]. Żonaty, ma trzech synów i córkę^[21].

Przypisy