Bartłomiej Wróblewski

Bartłomiej Wróblewski

Data i miejsce urodzenia	13 marca 1975 Poznań
Zawód, zajęcie	polityk, prawnik, nauczyciel akademicki
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uczelnia	SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny
Stanowisko	poseł na Sejm VIII i IX kadencji (od 2015)
Partia	Prawo i Sprawiedliwość
Strona internetowa

Bartłomiej Piotr Wróblewski (ur. 13 marca 1975 w Poznaniu^[1]) – polski polityk, nauczyciel akademicki i prawnik specjalizujący się w prawie konstytucyjnym, doktor nauk prawnych, poseł na Sejm VIII i IX kadencji (od 2015), zdobywca Korony Ziemi.

Życiorys

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (1994). Ukończył w 2000 studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2003 uzyskał magisterium z prawa porównawczego, kończąc studia podyplomowe na Reńskim Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Bonn. Kształcił się także w zakresie europejskiego prawa wspólnotowego na Uniwersytecie Ottona i Fryderyka w Bambergu. Odbywał staże naukowe w Strasburgu i Berlinie^[1]. W 2011 na UAM uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy zatytułowanej Kształtowanie się koncepcji i instytucji odpowiedzialności odszkodowawczej państwa za działania ustawodawcy do połowy XX wieku na tle ogólnych reguł odpowiedzialności państwa napisanej pod kierunkiem Sławomiry Wronkowskiej-Jaśkiewicz^[2].

W latach 2001–2009 był pracownikiem naukowym Instytutu Zachodniego w Poznaniu^[1], gdzie zajmował się prawem europejskim oraz polskim i niemieckim prawem konstytucyjnym^[3]. Następnie od lutego do sierpnia 2010 pracował jako konstytucjonalista w Biurze Prawa i Ustroju Kancelarii Prezydenta RP. W 2011 został dyrektorem Instytutu Prawa na poznańskim Wydziale Zamiejscowym Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej (przekształconej w SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny)^[2]. Jest członkiem stowarzyszenia Instytut Zachodni oraz Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego.

Należał do Związku Harcerstwa Polskiego (1980–1993), w tym szczepu Błękitna XIV w Poznaniu. W okresie 1995–2009 działał w korporacjach akademickich, m.in. jako prezes Lechii i kurator Chrobrii. Był inicjatorem reaktywacji poznańskich korporacji Magna-Polonia, Masovia i Surma oraz krakowskiej Arcadii^[3]. W 2001 stworzył Archiwum Korporacyjne^[4], a w 2007 wirtualne Muzeum Polskich Korporacji Akademickich^[5]. Był inicjatorem umieszczenia w Poznaniu tablic pamiątkowych poświęconych korporantom walczącym w powstaniu wielkopolskim oraz korporantom pełniącym funkcję rektora Uniwersytetu Poznańskiego^[6]. W 2011 został członkiem Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Poznaniu^[3].

W 2011 kandydował bezskutecznie jako bezpartyjny z ramienia Prawa i Sprawiedliwości do Senatu z okręgu obejmującego powiat poznański (otrzymał 29 248 głosów)^[7]. W 2013 wstąpił do PiS, a w lutym 2014 został członkiem rady programowej tego ugrupowania^[8]. W wyborach samorządowych z listopada tegoż roku z listy tej partii kandydował do sejmiku wielkopolskiego w okręgu nr 3 (powiaty poznański, śremski, średzki, gnieźnieński oraz wrzesiński), otrzymując 6454 głosy i zdobywając mandat radnego^[9]. W marcu 2015 objął funkcję pełnomocnika PiS w powiecie poznańskim^[10]. Zajmował to stanowisko do listopada 2016, kiedy to został wybrany na wiceprezesa tej partii w okręgu poznańskim^[11].

W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartował do Sejmu w okręgu poznańskim. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, startując z 11. miejsca na liście i otrzymując 14 108 głosów^[12]. W niższej izbie polskiego parlamentu został powołany w skład w Komisji Ustawodawczej, Komisji do Spraw Unii Europejskiej, Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. W ramach ostatniej z nich objął funkcję przewodniczącego Podkomisji stałej do spraw nowelizacji Kodeksu wyborczego i Kodeksu postępowania administracyjnego^[13]. Został również przewodniczącym Polsko-Niemieckiej Grupy Parlamentarnej oraz Polsko-Irlandzkiej Grupy Parlamentarnej, a także wiceprzewodniczącym Polsko-Brytyjskiej Grupy Parlamentarnej^[13].

Prowadził kilkanaście punktów bezpłatnej pomocy prawnej na terenie Poznania i powiatu poznańskiego^[14][15]. Był sprawozdawcą przedłożonego przez prezydenta RP projektu ustawy dotyczącego nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej^[16]. W 2017 opracował wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją RP ustawy antyaborcyjnej w części dotyczącej aborcji ze względu na poważne wady płodu^[17]. Inicjatywa ta spotkała się z krytyką środowisk feministycznych oraz apelem o wycofanie wniosku^[18].

W 2015 tygodnik „W Sieci” umieścił go na liście największych wygranych kampanii parlamentarnej z tegoż roku^[19]. Dwa lata później „Głos Wielkopolski” uznał go za „najbardziej aktywnego” spośród posłów regionu^[20]. „Dziennik Gazeta Prawna” umieścił go dwukrotnie w rankingu pięćdziesięciu najbardziej wpływowych prawników w Polsce^[21][22]. Został członkiem rady Fundacji Pomocy Humanitarnej „Redemptoris Missio” w Poznaniu^[23] oraz rady społecznej Szpitala Klinicznego Przemienienia Pańskiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.

W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 22 181 głosów^[24]. W Sejmie IX kadencji został m.in. członkiem Komisji Ustawodawczej, wiceprzewodniczącym Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach oraz przewodniczącym Podkomisji stałej do spraw nowelizacji prawa karnego^[25]. W 2020 powołany na polskiego reprezentanta w kuratorium Polsko-Niemieckiej Fundacji na rzecz Nauki^[26].

Jako poseł podejmował działania na rzecz upamiętniania ważnych wydarzeń, organizacji i instytucji czy postaci z historii Polski. Był członkiem działającego w czasie VIII kadencji Parlamentarnego Zespołu Tradycji i Pamięci Żołnierzy Wyklętych^[27], inicjował i opracowywał liczne uchwały o tematyce historycznej, które były następnie przyjmowane przez Sejm^{[28][29][30][31][32][33]}.

W 2019 był jednym z dwóch autorów wniosku grupy posłów PiS, Konfederacji i Kukiz’15, którzy wystąpili do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie, że dopuszczalność aborcji z powodu dużego prawdopodobieństwa ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu jest niezgodna z Konstytucją RP^[34][35]. W październiku 2020 Trybunał Konstytucyjny uznał tę argumentację, co doprowadziło do protestów ulicznych przeciw zaostrzeniu prawa.

We wrześniu 2020 został przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego zawieszony w prawach członka partii za złamanie dyscypliny klubowej, głosując przeciwko nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt^[36]; zawieszenie wygasło w listopadzie tegoż roku^[37].

W marcu 2021 został kandydatem na stanowisko rzecznika praw obywatelskich rekomendowanym przez Prawo i Sprawiedliwość^[38]. 15 kwietnia 2021 został wybrany przez Sejm na to stanowisko („za” zagłosowało 240 posłów, „przeciw” 201, a 11 wstrzymało się od głosu)^[39]. Senat odrzucił jego kandydaturę 13 maja 2021 („przeciw” zagłosowało 49 senatorów, „za” 48, a 2 wstrzymało się od głosu)^[40]. W lipcu tego samego roku został przewodniczącym sejmowej Komisji Nadzwyczajnej do spraw deregulacji^[25]. W listopadzie 2022 został pełnomocnikiem PiS w Poznaniu^[41].

Życie prywatne

8 lipca 2017 zawarł w Poznaniu związek małżeński z Martą Królikiewicz^[42]. Deklaruje znajomość języków obcych: angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego oraz francuskiego^[3].

Alpinizm

W latach 1998–2014 zdobył Koronę Ziemi^[43], zdobywając kolejno szczyty: Elbrus (1998), Kilimandżaro (2002), Mont Blanc (2003), Aconcagua (2007), Denali (2008), Góra Kościuszki (2011), Puncak Jaya (2011), Masyw Vinsona (2012) i Mount Everest (2014)^[44]. Należy do Klubu Wysokogórskiego w Poznaniu. Był członkiem komitetu organizacyjnego Narodowej Zimowej Wyprawy na K2 w 2017/18^[45].

Wybrane publikacje

• Die Staatshaftung für legislatives Unrecht in Deutschland. Eine rechtsgeschichtliche, rechtsdogmatische und rechtsvergleichende Untersuchung, Nomos Verlagsgesellschaft, Baden-Baden 2005.
• Pozaumowna odpowiedzialność odszkodowawcza Wspólnoty Europejskiej za akty normatywne, Wydawnictwo Instytutu Zachodniego, Poznań 2005.
• Prawnicy w poznańskich korporacjach akademickich w latach 1920–1939, „Kronika Miasta Poznania” nr 3/2008, s. 151–166.
• Karol Marian Pospieszalski (11 IX 1909 – 19 II 2007), „Kwartalnik Historyczny” nr 1/2008, s. 157–160.
• Odpowiedzialność odszkodowawcza za działania ustawodawcy. Kształtowanie się koncepcji i instytucji na tle reguł ogólnych odpowiedzialności państwa do połowy XX wieku, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2011.
• Noch ist Polen nicht verloren – die polnischen Studentenverbindungen 1816–2011, „Acta Studentica. Österreichische Zeitschrift für Studentengeschichte” nr 176/2011, s. 8–15.
• Problemy z pojęciem normatywności tekstu prawnego. Uwagi po lekturze pracy M.E. Stefaniuk „Preambuła aktu normatywnego w doktrynie oraz w procesie stanowienia i stosowania polskiego prawa w latach 1989–2007” (z Maurycym Zajęckim), „RPEiS” nr 2/2012, s. 193–306.
• Dopuszczalny zakres regulacji sztucznej prokreacji w świetle Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (z Pawłem Łąckim), „Przegląd Sejmowy” nr 5/2013, s. 51–73.
• Radykalne uproszczenie prawa podatkowego w ujęciu Paula Kirchhofa, „RPEiS” nr 1/2014, s. 91–104.
• Status nasciturusa w orzecznictwie organów Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (z Pawłem Łąckim), „Państwo i Prawo” nr 3/2016, s. 21–37.
• O normatywności, redundantności i zbędności przepisów prawnych (z Maurycym Zajęckim), „Przegląd Sejmowy” nr 5/2017, s. 125–141.
• Kierunki nowelizacji Kodeksu postępowania administracyjnego w świetle ustawy z 7 kwietnia 2017 r. (z Joanną Wegner-Kowalską), „Studia Prawno-Ekonomiczne” nr 110/2019, s. 187–207.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Bartłomiej Wróblewski – strona prywatna. [dostęp 2015-11-01].