Bartodzieje

Bartodzieje – nazwy miejscowości oraz ich części w Polsce.

Znaczenie nazwy

Nazwa pochodzi od nazwy Bartodziej oznaczającej pasiecznika, dozorcę barci. We wczesnym średniowieczu istniały osady służebne, w których mieszkali opiekujący się barciami bartodzieje. Ich zadaniem było zbieranie i dostarczanie miodu na dwory książęce oraz królewskie^[1][2].

Nazwę Bartodziej jako pasiecznik, dozorca barci wymienia Słownik staropolski, który podaje najstarszy zapis o bartodzieju jako o profesji w języku polskim - Barthodzyey pochodzący z 1457^[3]. Ze średniowiecznych, łacińskich dokumentów pochodzą również pierwsze zapisy miejscowości o tej nazwie np. wieś Bartodzieje położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim zanotowana została w 1240 jako Barthodzege^[1].

Miejscowości

• Bartodzieje – dzielnica miasta w Bydgoszczy

7 miejscowości w Polsce:

• Bartodzieje – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. górowskim, w gminie Niechlów
• Bartodzieje – wieś w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Masłowice
• Bartodzieje – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Belsk Duży
• Bartodzieje – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Obryte
• Bartodzieje – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Jastrzębia
• Bartodzieje – wieś w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Tczów
• Bartodzieje – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Wągrowiec

2 dawne wsie w Polsce:

• Bartodzieje Małe – obecnie część dzielnicy Kapuściska w Bydgoszczy
• Bartodzieje Wielkie – obecnie dzielnica Bartodzieje w Bydgoszczy

oraz

• Bartodzieje (ludność służebna)

Przypisy

Bibliografia

• Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski, t. I A-B, hasło "Bartodzieje". Kraków: Polska Akademia Nauk, Instytut Języka polskiego, 1996, s. 91. ISBN 83-85579-34-6.
• Karol Modzelewski: Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku, hasło "Bartodzieje". Warszawa: Wiedza Powszechna, 1981. ISBN 83-214-0185-6.
• Stanisław Urbańczyk: Słownik staropolski tom I (A – Ć), hasło "Bartodziej". Wrocław-Warszawa-Kraków: Pracownia, Polska Akademia Umiejętności, 1953, s. 68.