Bartosz Jałowiecki
| ||
 (18.12.2014) | ||
| Data i miejsce urodzenia | 19 lipca 1972 Świętochłowice | |
| Ambasador RP w Luksemburgu | ||
| Okres | od czerwca 2011 do lipca 2016 | |
| Poprzednik | Barbara Labuda | |
| Następca | Piotr Wojtczak | |
| Odznaczenia | ||
   | ||
Bartosz Jałowiecki (ur. 19 lipca 1972 w Świętochłowicach) – polski menedżer i dyplomata, ambasador RP w Luksemburgu w latach 2011–2016.
Życiorys
W 1991 ukończył Munich International School z międzynarodową maturą. Jest absolwentem Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie studiował nauki polityczne, amerykanistykę i psycholingwistykę (1996)[1].
Od 1998 do 2000 był doradcą w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, a w latach 1996–1998 ekspertem i członkiem Zarządu Centrum Stosunków Międzynarodowych. W 1996 odbył staż w Departamencie Wspierającym Urzędującego Przewodniczącego OBWE w Wiedniu. W 1995 pracował w Centrum ds. przeniesienia Radia Wolna Europa (Radia Swoboda) z Monachium do Pragi, a w latach 1994–1995 w Konsulacie Generalnym w Monachium. Od 2002 do 2005 pełnił funkcję koordynatora programowego Nowej Inicjatywy Atlantyckiej działającej przy American Enterprise Institute w Waszyngtonie. Wcześniej był przewodniczącym Zarządu Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie". W trakcie negocjacji dotyczących odszkodowań na rzecz byłych robotników przymusowych III Rzeszy był wspólnym przedstawicielem Polski, Czech, Białorusi, Ukrainy i Rosji podczas przesłuchań Komisji spraw wewnętrznych Bundestagu dot. projektu niemieckiej Ustawy odszkodowawczej a następnie został przedstawicielem Polski w kuratorium niemieckiej fundacji federalnej „Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość", która przekazywała środki na wypłaty dla ofiar pracy przymusowej.
Od 2010 do 2015 członek Rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, a w latach 2008-2011 członek rady naukowej Instytutu Zachodniego. Do 21 maja 2011 dyrektor ds. komunikacji Prokom Investments SA, prezes Zarządu Fundacji Ryszarda Krauze i członek rad nadzorczych szeregu spółek.
Posługuje się językami: angielskim, niemieckim i francuskim.
Ma troje dzieci. Żona, Agata Janicka-Jałowiecka, do maja 2011 pracowała jako specjalistka do spraw impresariatu w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (4 marca 2010)
- Laur Prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka
- Medal Powstania w Warszawskim Getcie
- Medal Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę
- Honorowa Odznaka Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych
- Wielki Oficer Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga (27 kwietnia 2017)[2]
Publikacje książkowe
- Bartosz Jałowiecki, Marek Cichocki: NATO. Koncepcja bezpieczeństwa w XXI wieku. Centrum Stosunków Międzynarodowych Instytutu Spraw Publicznych, Warszawa 1997.
- Jan Barcz, Bartosz Jałowiecki, Jerzy Kranz: Między pamięcią a odpowiedzialnością. Rokowania w latach 1998–2000 w sprawie świadczeń za pracę przymusową, Prawo i Praktyka Gospodarcza, Warszawa 2004.
Przypisy
- ↑ Komisja Spraw Zagranicznych (nr 206), Biuletyn nr 4688/VI, 4 lutego 2011.
- ↑ La remise des insignes de Grand-Officier de l’Ordre de Mérite du Grand-Duché de Luxembourg à Monsieur Bartosz Jałowiecki/ wręczenie insygniów Wielkiego Oficera Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga Panu Bartoszowi Jałowieckiemu. varsovie.mae.lu. [dostęp 2020-01-31].
Bibliografia
- Poprzedni Ambasadorowie. luksemburg.msz.gov.pl. [dostęp 2018-10-27].
Media użyte na tej stronie
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Wielkiego Oficera Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga
(c) Jwh at Wikipedia Luxembourg, CC BY-SA 3.0 lu
* Bartosz Jałowieck, ambassadeur de Pologne à Luxembourg, au Cube 521 à Marnach.
Le 18 décembre 2014, sur initiative de l'ambassade du Royaume-Uni, une délégation de diplomates visita le couvent de Cinqfontaines. Entre 1941 et 1943 ce site servait à l'occupant allemand de camp d'internement de la population juive.
La délégation fut accueillie par le Père Jean-Jacques Flammang de la Congrégation des prêtres du Sacré-Coeur qui offrit le petit déjeuner et présenta le couvent. Lors d'une visite des lieux, l'historien Marc Schoentgen décrivit les conditions de vie extrêmes des personnes internées qui furent transférées par après vers les camps de concentration d’Auschwitz, de Theresienstadt (Térézin), de Litzmannstadt (Lodz) et d’Izbica. L'architecte Christoph Rosenberg présenta le projet d'un «Centre de rencontre et de mémoire de la Shoah» à cet endroit historique et Henri Juda, président de MemoShoah, détailla en profondeur le concept, qui a le support de la Congrégation des prêtres du Sacré-Coeur.
La délégation se rendit ensuite à Marnach au Cube 521 où elle fut accueillie par la directrice Odile Simon qui présenta le Centre culturel et invita à un déjeuner campagnard. L'historien Paul Dostert y retraça l'histoire de la persécution de la population juive luxembourgeoise pendant la Seconde Guerre mondiale et informa des récentes découvertes historiques à ce sujet.Odznaka Za Zasługi dla Zwiazku Kombatantow RP i Byłych Więźniów Politycznych