Barwice
| |||||
.jpg) Kościół św. Stefana | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||
| Powiat | |||||
| Gmina | |||||
| Prawa miejskie | 1286 | ||||
| Burmistrz | Mariusz Kieling | ||||
| Powierzchnia | 7,50 km² | ||||
| Populacja (31.12.2017) • liczba ludności • gęstość | |||||
| Strefa numeracyjna | (+48) 94 | ||||
| Kod pocztowy | 78-460 | ||||
| Tablice rejestracyjne | ZSZ | ||||
Położenie na mapie gminy Barwice _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Barwice") | |||||
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego  | |||||
 53°44′41″N 16°21′19″E/53,744722 16,355278 | |||||
| TERC (TERYT) | 3215024 | ||||
| SIMC | 0949649 | ||||
Urząd miejski ul. Zwycięzców 2278-460 Barwice | |||||
| Strona internetowa | |||||
Barwice (do 1945 r. niem. Bärwalde) – miasto w północnej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, nad rzeką Gęsią (lewy dopływ Parsęty). Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Barwice znajduje się w ratuszu z końca XIX wieku.
Według danych z 1 stycznia 2018 Barwice liczyły 3 742 mieszkańców[1].
Położenie
Część gminy położona jest w Drawskim Parku Krajobrazowym, otulina to 1906 ha wzdłuż rzeki Dębnicy.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 7,50 km²[3].
Osiedla
- Korzec
- Łeknica
- Piaski Pomorskie
- Przybkowo
Demografia
Według danych z 30 czerwca 2010 r. miasto miało 3713 mieszkańców[4].
Piramida wieku mieszkańców Barwic w 2014 r[1]. 
Nazwa
Barwice zostały zapisane w 1282 r. jako Barwitz, które wywodzi swoją nazwę od wyrazu barw (tj. wieprz). Wg sugestii H. Górnowicza nazwa miasta jest sprowadzana przez onomastów do postaci Barwica, którą mogła być kiedyś nazwa rzeki przeniesiona na miejscowość, jak w przypadku nazw Łeba i Reda. Niemiecka nazwa Bärwalde powstała poprzez odniesienie do rzeczownika Bär (pol. niedźwiedź) i dodanie strukturalnego członu Wald(e) (pol. las)[5].
Zaś według historii rodu von Glasenapp, to ich przodek, Bertold Borgwall był założycielem miasta Barwice. Jego nazwa powstała od „Bertoldswall”, a przez usunięcie drugiej sylaby, powstała nazwa „Berwall”, która wypowiadana była w gwarze ludowej jako „Berwoll”. Z „Ber” utworzył się „Bär”, a „Wall” przekształcił się w „Wald”. O niedźwiedziach w tutejszych lasach nic nie wiadomo. Najprawdopodobniej inspiracja do stworzenia herbu miasta była jego nazwa i po raz pierwszy wykuto go (herb) około 1500 roku. Niedźwiedź, podobnie jak w herbie Berlina, ma symbolizować zapewne siłę[6].
Na polskiej mapie wojskowej z 1936 r. przy oznaczeniu miasta podano polski egzonim Berwałd[7]. Nazwę Barwice ustalono urzędowo w 1946 r.[8]
Historia
Osada słowiańska na szlaku solnym z Kołobrzegu do Wielkopolski. Pierwsza wzmianka o Barwicach pochodzi z 1286 r, gdy Przemysł II podarował wieś templariuszom. Prawa miejskie lubeckie osada otrzymała prawdopodobnie w XIV w., w każdym razie przed 1409 r. Barwice są miastem, które w wielowiekowych dziejach przybierało co najmniej trzy nazwy. Jako starosłowiański gród do XII w. nosiło nazwę Barwica. Druga, niemiecka, nazwa Bärwalde powstała z połączenia członów Bär (niedźwiedź) i Walde (las). Do XVII w. były to tereny kaszubskie[9]. W XVIII w. emigranci z Francji założyli tu wytwórnię tytoniu. W 1804 roku w Barwicach mieszkało 15 Żydów, zaś 1812 roku 14 rodzin żydowskich. W XIX w. powstała fabryka płatków ziemniaczanych, tartak, cegielnia. W latach 1935–1938 Żydzi zmuszeni byli ostatecznie porzucić majątki lub sprzedać za bezcen. W Barwicach w przeddzień wybuchu II wojny światowej mieszkało 6 osób pochodzenia żydowskiego. Spośród nich 3 osoby zostały deportowane w 1943 roku z Berlina do obozu Auschwitz[10]. Nazwa Barwice ustalona została po przyłączeniu tych ziem do Polski po zakończeniu II wojny światowej. Odbudowane i rozbudowane po wojnie posiada obecnie kilka zakładów przemysłowych.
W latach 1954–1972 miasto było siedzibą władz gromady Barwice, ale nie należało do niej.
Zabytki
- park dworski, pozostałość po dworze[11].
Wspólnoty wyznaniowe
Kościół katolicki
Jedna parafia:
- parafia św. Stefana, z neogotyckim kościołem z 1864.
Transport
Połączenia drogowe: drogi powiatowe i gminne łączą Barwice z miejscowościami na terenie gminy, wojewódzkie łączą Barwice z miejscowościami gmin sąsiadujących: Połczyn-Zdrój, Borne Sulinowo, Czaplinek, Grzmiąca i Szczecinek.
W mieście krzyżują się drogi wojewódzkie:
- droga wojewódzka nr 171 kierunek Czaplinek-Barwice-Bobolice
- droga wojewódzka nr 172 kierunek Połczyn-Zdrój-Barwice-Szczecinek
Przez miasto przebiega też linia kolejowa nr 410 (nieczynna) do Połczyna-Zdroju.
Sport
- MGLKS Błonie Barwice – sekcja piłki nożnej.
Polityka
Władze miasta
Mieszkańcy Barwic wybierają do swojej rady miejskiej 6 radnych (6 z 15)[12]. Pozostałych 9 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Barwice. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest budynek przy ul. Zwycięzców.
Burmistrzowie Barwic od 2002 r.:
- Zenon Maksalon (od 2002)[13]
- Mariusz Kieling (od 2018)
Miasto należy do Związku Miast i Gmin Dorzecza Parsęty.
Mieszkańcy Barwic wybierają posłów z okręgu wyborczego nr 40, senatora z okręgu wyborczego nr 100, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.
Miasta partnerskie
Przypisy
- ↑ a b c Barwice w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
- ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2010 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-11-02. ISSN 1734-6118.
- ↑ Nazwy wsi i miast wschodniej części Pomorza Zachodniego. W: Edward Breza: Zeszyty Kulickie. 1999, s. 89-90, seria: Materiały z konferencji w Kulicach 6-8 listopada 1998. ISSN 1508-9207.
- ↑ Der Kreis Neustettin, Ein pommersches Heimatbuch, Holzner Verlag, Würzburg 1972
- ↑ Arkusz 43 Bydgoszcz. Mapa operacyjna 1:300 000. Wojskowy Instytut Geograficzny, Warszawa: 1936.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 104, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Historia społeczności | Wirtualny Sztetl, sztetl.org.pl [dostęp 2021-11-04].
- ↑ Zabytki w Polsce
- ↑ Uchwała Nr XXIV/159/2012 Rady Miejskiej w Barwicach z dnia 29 listopada 2012 r. ws. podziału gminy Barwice na okręgi wyborcze (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2013 r. poz. 162)
- ↑ Wybory burmistrza w I turze gminy Barwice (pol.). Państwowa Komisja Wyborcza, 2002. [dostęp 2009-10-13].
- ↑ Gmina Partnerska. Urząd Miejski w Barwicach. [dostęp 2020-10-20].
Zobacz też
- Barwice (przystanek kolejowy)
- Cmentarz żydowski w Barwicach
Linki zewnętrzne
- UMiG Barwice
- Historia Żydów w Barwicach na portalu Wirtualny Sztetl
- Baerwalde, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 80.
- Berwałd, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 155.
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of West Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.65 N
- S: 52.58 N
- W: 13.95 E
- E: 17.10 E
Autor:
Mapa powiatu szczecineckiego, Polska
Autor: Hans-Peter Balfanz, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kościół parafialny p.w. św. Stefana w Barwicach
Autor:
Mapa gminy Barwice, Polska
Autor: Polskawliczbach, Licencja: CC BY-SA 2.5 pl
Piramida wieku mieszkańców Barwic, 2014
