Barwice (gromada)
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania | 5 października 1954 | ||
Data likwidacji | 1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
Portal Polska |
Barwice – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Barwice z siedzibą GRN w mieście Barwicach (nie wchodzącym w jej skład) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie szczecineckim w woj. koszalińskim na mocy uchwały nr 43/54 WRN w Koszalinie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Łęknica, Nowe Koprzywno, Przybkowo, Grabiąż i Ostropole ze zniesionej gminy Barwice oraz obszar dotychczasowej gromady Piaski ze zniesionej gminy Krosino w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 13 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
31 grudnia 1959 do gromady Barwice włączono obszar zniesionej gromady Stary Chwalim[8] oraz wieś Jeziorki ze zniesionej gromady Juchowo w tymże powiecie[9].
31 grudnia 1968 do gromady Barwice włączono obszar gruntów PGR Tarmno ze zniesionej gromady Polne oraz wieś Nowy Chwalim ze zniesionej gromady Iwin w tymże powiecie[10].
31 grudnia 1971 do gromady Barwice włączono wsie Chłopowo i Polne ze zniesionej gromady Kluczewo w tymże powiecie[11].
1 stycznia 1972 do gromady Barwice włączono grunty o powierzchni 1024 ha z miasta Barwice w tymże powiecie; z gromady Barwice wyłączono natomiast części wsi Przybkowo (27 ha) i Łęknica (27 ha), włączając je do Barwic[12][13].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[14]. 1 stycznia 1973 w powiecie szczecineckim reaktywowano gminę Barwice[15] (zniesioną w 1994 roku[16]..
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
- ↑ Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
- ↑ Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
- ↑ Uchwała Nr 43/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady województwa koszalińskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 23 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 27 listopada 1954 r., Nr. 17, Poz. 72, § 10)
- ↑ Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Szczecinku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych powiatu szczecineckiego (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 9 października 1954 r., Nr. 12, Poz. 42)
- ↑ Uchwała Nr 20 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 30 września 1959 roku w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 16 grudnia 1959 r., Nr. 10, Poz. 52)
- ↑ Uchwała Nr 19 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 30 września 1959 roku w sprawie zmian granic niektórych gromad oraz zmian siedzib niektórych gromadzkich rad narodowych w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 16 grudnia 1959 r., Nr. 10, Poz. 53)
- ↑ Uchwała Nr XVII/67/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 25 kwietnia 1968 roku w sprawie zmian granic niektórych gromad w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 29 czerwca 1968 r., Nr. 7, Poz. 48)
- ↑ Uchwała Nr XIII/39/71 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 29 września 1971 roku w sprawie zmian granic niektórych gromad oraz przeniesienia siedzib niektórych gromadzkich rad narodowych w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 15 grudnia 1971 r., Nr. 9, Poz. 81)
- ↑ Zarządzenie Nr 12/71 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 2 grudnia 1971 roku w sprawie szczegółowego określenia granic niektórych miast w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 15 grudnia 1971 r., Nr. 9, Poz. 84)
- ↑ Dz.U. z 1971 r. nr 27, poz. 257
- ↑ Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
- ↑ Uchwała Nr XXIII/77/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 9 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 20 grudnia 1972 r., Nr 13, Poz. 76)
- ↑ Dz.U. z 1994 r. nr 132, poz. 671
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).