Basenji
 Basenji | |
| Inne nazwy | Congo Dog |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia | Afryka Środkowa[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość | 40–43 cm |
| Masa | 10–11 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI | Grupa V, Sekcja 6, |
| AKC | Hound |
| ANKC | Grupa 4 – (Hounds) |
| CKC | Grupa 2 – (Hounds) |
| KC(UK) | Hound |
| NZKC | Hounds |
| UKC | Grupa 3 – Sighthounds and Pariahs |
| Wzorce rasy | |
Basenji, basendżi[2] – jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji ras pierwotnych. Nie podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
Należy do pierwotnych ras psów trzymanych w domu przez ludzi zamieszkujących strefę równikową. Przez Europejczyków odkryty w Kotlinie Konga, nazywany jest także psem kongijskim lub terierem kongijskim (terierem jednak w rzeczywistości nie jest). Jego przodkowie żyli prawdopodobnie w starożytnym Egipcie[3]. W Wielkiej Brytanii zostały wyhodowane i rozmnożone po raz pierwszy w roku 1937, w USA cztery lata później. Do Polski psy tej rasy przybyły niedawno.
Szata i umaszczenie
- rude
- czarne
- czarne podpalane (trikolor)
- pręgowane
- trindle (umaszczenie nieuznane przez FCI jednak dopuszczone przez AKC w USA. Tricolor, gdzie rude podpalania mają pręgi)
- kończyny białe, strzałka i kryza, oraz obowiązkowa biała końcówka ogona
- kolor biały nie może przekraczać 1/3 powierzchni umaszczenia
Zachowanie i charakter
Mądry, pojętny, wesoły i wierny pies. To pies inteligentny oraz niezależny, jednocześnie czujny[4]. Jest bardzo energiczny, lubi przebywać w cieplejszych warunkach. Nieufny wobec obcych. Dobrze przystosowuje się do życia w mieście. Wymaga dużo ruchu i szybko się nudzi. Indywidualista wymagający konsekwentnego przewodnika.
Psy tej rasy prawie w ogóle nie szczekają, wydają za to ciche odgłosy przypominające jodłowanie[5]. Są przez to nazywane „kocimi psami”.
Popularność
Do Polski rasa ta dotarła dopiero w 1992 roku[1].
Przypisy
- ↑ a b c Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 200.
- ↑ Władysław Kopaliński: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem. Wyd. XXV (poprawione i uzupełnione). Warszawa: Muza SA, 1999, s. 63. ISBN 83-7200-525-7.
- ↑ David Taylor: Księga psów. s. 22-23.
- ↑ Wzorzec rasy - Basenji, www.basenji.com.pl [dostęp 2019-04-29].
- ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies.. s. 123.
Bibliografia
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 99. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
Media użyte na tej stronie