Basil Kerski

Basil Kerski

Basil Kerski (2020)
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1969 Gdańsk
Zawód, zajęcie	menadżer kultury, redaktor, politolog, eseista, dyrektor ECS
Odznaczenia

(c) Claude Truong-Ngoc / Wikimedia Commons - cc-by-sa-3.0

Pedro Agramunt i Basil Kerski w czasie wręczenia ECS Nagrody Muzealnej Rady Europy 2016, 19 kwietnia 2016 w Palais Rohan w Strasburgu

Basil Kerski (ur. 19 listopada 1969 w Gdańsku) – niemiecko-polski menadżer kultury, redaktor, politolog i eseista pochodzenia iracko-polskiego, od 2011 dyrektor Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku.

Życiorys

Jest synem lekarza, Irakijczyka, absolwenta studiów medycznych w Gdańsku i matki narodowości polskiej. Nazwisko Kerski przybrał zamiast nazwiska arabskiego. W dzieciństwie przebywał przez kilka lat w Iraku, od 1976 w Polsce, od 1979 w Berlinie Zachodnim, gdzie jego ojciec znalazł pracę w szpitalu. W Berlinie Zachodnim studiował politologię i slawistykę na Wolnym Uniwersytecie. Mieszka w Berlinie i Gdańsku.

Jest od 1998 redaktorem naczelnym dwujęzycznego „Magazynu Polsko-Niemieckiego DIALOG” ukazującego się w nakładzie 7000 egzemplarzy.

W latach 1998–2010 był dyrektorem Federalnego Związku Towarzystw Niemiecko-Polskich, założonego w 1986 stowarzyszenia łączącego ponad 50 towarzystw niemiecko-polskich. Redaguje również ukazujące się w Gdańsku, założone w 1983 przez Donalda Tuska czasopismo „Przegląd Polityczny”.

Od 2011 jest dyrektorem Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku.

Jako politolog, Kerski pracował w berlińskim oddziale niemiecko-amerykańskiego Aspen Institute, w Instytucie Badawczym Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej (Deutsche Gesellschaft für Auswärtige Politik), w Bundestagu oraz w Ośrodku Badań Społecznych w Berlinie (Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung).

Jest autorem i redaktorem wielu książek niemieckich, polskich i ukraińskich na tematy historyczne, polityczne i literackie. Członek zarządu polskiego PEN Clubu, przewodniczący rady naukowej Fundacji Genshagen, członek rady Fundacji Allianz-Kulturstiftung, członek Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

Publikuje liczne komentarze i eseje w prasie, m.in. w „Neue Zürcher Zeitung”, „Der Tagesspiegel”, „Berliner Zeitung”, „Süddeutsche Zeitung”, „Die Welt”, „Limes”, „New Eastern Europe”^[1], a także w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodniku Powszechnym” i „Nowej Europie Wschodniej”.

W latach 2001–2005 był wykładowcą w Instytucie im. Otto Suhra na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie, w 2011 prowadził zajęcia w Instytucie Historii Uniwersytetu Humboldta w Berlinie.

W 2011 wygrał konkurs na szefa Europejskiego Centrum Solidarności^[2]. Były szef ECS, o. Maciej Zięba, podał się do dymisji 13 września 2010. Decyzja wyboru Basila Kerskiego na stanowisko szefa ECS została oprotestowana przez PiS^[3] i początkowo także przez Lecha Wałęsę^[4]. Jednak z czasem Lech Wałęsa wrócił do prac w Radzie ECS^[5] oraz przeniósł swoje biuro do nowej siedziby instytucji, przy placu Solidarności w Gdańsku^[6].

Basil Kerski jest ojcem dwóch synów.

Publikacje

• Europäische Lektionen. Deutsch-polnische Essays. Berlin: Deutsch-Polnische Gesellschaft Bundesverband 2018
• Polnische Spuren in Deutschland. Ein Lesebuchlexikon (razem z Dieterem Bingenem, Andrzejem Kaluzą i Peterem Oliverem Loewem). Bonn: Bundeszentrale für politische Bildung 2018.
• Europäisches Solidarność-Zentrum. Führer durch die Dauerausstellung (razem z Konradem Knochem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2017
• Stettin. Die Wiedergeburt einer Stadt. Szczecin. Odrodzenie miasta, Potsdam: Deutsches Kulturforum Östliches Europa 2016
• Europejskie Centrum Solidarności. Przewodnik po wystawie stałej (razem z Konradem Knochem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2016^[7]
• European Solidarity Centre. Permanent Exhibition Guide (razem z Konradem Knochem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2016^[8]
• Gdańskie tożsamości, Gdańsk: Instytut Kultury Miejskiej 2014
• Katalog wystawy stałej Europejskiego Centrum Solidarności (razem z Pawłem Golakiem i Konradem Knochem), Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2014
• Die Dynamik der Annäherung in den deutsch-polnischen Beziehungen. Gegenwart und Geschichte einer Nachbarschaft, Düsseldorf: Düsseldorf University Press 2011.
• Danziger Identitäten. Eine mitteleuropäische Debatte, Potsdam Deutsches Kulturforum Östliches Europa 2011.
• Świadek i historyk. Rozmowy z Arno Lustigerem (razem z Joanną Vincenz), Sejny: Fundacja Pogranicze 2009.
• Homer na placu Poczdamskim. Szkice polsko-niemieckie, Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej 2008.
• „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Orędzie biskupów polskich i odpowiedź niemieckiego episkopatu z 1965 roku. Geneza-kontekst-spuścizna (razem z Robertem Żurekiem i Tomaszem Kycią), Olsztyn, Biblioteka Borussii 2007.
• Polska i Ukraina. Rozmowy z Bohdanem Osadczukiem (razem z Andrzejem Stanisławem Kowalczykiem), Wrocław, Kolegium Europy Wschodniej 2007.
• „Wir vergeben und bitten um Vergebung” Der Briefwechsel der polnischen und deutschen Bischöfe von 1965 und seine Wirkung (razem z Robertem Żurekiem und Tomasz Kycią) Osnabrück, Fibre-Verlag 2006.
• Ein jüdisches Leben im Zeitalter der Extreme. Gespräche mit Arno Lustiger (razem z Joanną Skibińską), Osnabrück, Fibre-Verlag 2004.
• Ein ukrainischer Kosmopolit mit Berliner Adresse. Gespräche mit Bohdan Osadczuk (Alexander Korab) (razem z Andrzejem Stanisławem Kowalczykiem), Osnabrück, Fibre-Verlag 2004 (także po ukraińsku: Розмови з Богданом Осадчуком, Kiiv, Duch i Litera 2009).
• Berlin Zachodni, Berlin Wschodni, Berlin. Szkice i rozmowa o stolicy Niemiec (razem z Joachimem Trenknerem i Wolfgangiem Templinem), Szczecin, Instytut Niemiec i Europy Północnej 2003.
• Otwarta brama. Niemcy między zjednoczeniem a końcem stulecia, Olsztyn, Biblioteka Borussii 1999, z przedmową Władysława Bartoszewskiego.
• Przyjaźń nakazana? Stosunki między NRD a Polską w latach 1949–1990 (razem z Andrzejem Kotulą, Krzysztofem Ruchniewiczem i Kazimierzem Wóycickim), Wrocław, Wydawnictwo Atut 2010.
• Realiści z wyobraźnią. Antologia Kultury 1976-2000 (razem z Andrzejem Stanisławem Kowalczykiem), Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej 2007.
• Bohdan Osadczuk, Niepodległa Ukraina, Szkice, Sejny, Fundacja Pogranicze 2006.
• Stosunki polsko-niemieckie 1949-2005. Wspólnota interesów i wartości? (razem z Wolfem-Dieterem Eberweinem), Olsztyn, Biblioteka Borussii 2005.
• Preußen – Erbe und Erinnerung. Essays aus Polen und Deutschland, Potsdam, Deutsches Kulturforum östliches Europa 2005.
• Die Ukraine, Polen und Europa. Europäische Identität an der neuen EU-Ostgrenze (razem z Renatą Makarską), Osnabrück, Fibre-Verlag 2004.
• Prusy. Pamięć i dziedzictwo, Szczecin, Instytut Niemiec i Europy Północnej 2004.
• Deutsch-polnische Beziehungen. Verhältnis ungeklärt. Was war? Was ist? Was wird sein?, Herausgeber, Berlin, Stiftung Schloss Neuhardenberg und Deutsch-Polnische Gesellschaft Bundesverband 2004.
• Joachim C. Fest, Współczesność przeszłości. Szkice, Olsztyn, Biblioteka Borussii 2004.
• Zwangsverordnete Freundschaft? Die Beziehungen zwischen der DDR und Polen 1949-1990, Osnabrück, Fibre-Verlag 2003.
• Die deutsch-polnischen Beziehungen. Eine Werte- und Interessengemeinschaft? (razem z Wolfem-Dieterem Eberweinem); Opladen, Leske und Budrich 2001.
• Die polnische Emigration und Europa 1945-1990. Eine Bilanz des politischen Denkens und der Literatur Polens im Exil, Osnabrück, Fibre-Verlag 2000.
• Jerzy Stempowski, Bibliothek der Schmuggler, Hamburg, Rospo Verlag 1998.

Nagrody i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (RP) (2005)
• Nagroda Jabłonowskiego Societas Jablonoviana Uniwersytetu Lipskiego (2005)
• Nagroda honorowa im. Georga Dehio (2007)
• Nagroda Zjednoczenia, „Einheitspreis” (2009)
• Nominacja do Nagrody im. Jerzego Giedroycia (2009, 2010, 2011, 2012, 2013 i 2014^[9])
• Nagroda Polonii Europejskiej „Polonicus” (2013)
• Krzyż Rycerski Orderu Lwa Finlandii (2015)
• Radiowa Osobowość Roku 2014 Radia Gdańsk (2015)^[10]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015)^[11]
• Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2016)^[12]
• Nominacja do nagrody Człowiek roku Dziennika Bałtyckiego (2017)^[13]
• Nagroda imienia Sérgio Vieira de Mello (2018)^[14]
• Nagroda im. Jerzego Turowicza (2019)^[15]

Przypisy

Bibliografia

• Michał Jędrzejek: Ten obcy, ten nasz, Znak, nr 727, grudzień 2015.
• Magdalena Grzebałkowska: Znowu gram obcego, do jasnej cholery, Gazeta Wyborcza. Duży Format, 5 września 2013, s. 18–20.
• Roman Daszczyński, Katarzyna Włodkowska: Kerski – Polak z wyboru, ale obcy, Gazeta Wyborcza, 21 marca 2011, s. 18–19.

Linki zewnętrzne

• Magazyn DIALOG. dialogonline.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-09)].
• Georg Dehio-Kulturpreis 2007