Basil Liddell Hart
Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Basil Henry Liddell Hart (ur. 31 października 1895 w Paryżu, zm. 29 stycznia 1970) – angielski historyk wojskowości i teoretyk strategii, któremu przypisuje się wywarcie znaczącego wpływu na rozwój broni pancernej.
Życiorys
Urodził się w Paryżu jako syn pastora metodystów. Wykształcenie zdobył już w ojczyźnie – ukończył studia na Uniwersytecie Cambridge. Podczas I wojny światowej służył na froncie. Podczas bitwy nad Sommą odniósł obrażenia w wyniku ataku gazowego, został też odznaczony za odwagę.
Następnie trafił do Korpusu Edukacyjnego, skąd odszedł w stopniu kapitana w 1927, już jako pracownik półetatowy po tym, jak przeszedł dwa lekkie ataki serca w 1921 (w tym samym roku dodał do swojego nazwiska nazwisko panieńskie matki – Liddell) i 1922. Nie zrezygnował z dodawania do nazwiska swojego stopnia wojskowego, co uznano za postępowanie w bardzo złym tonie, gdyż przyjęto, że po odejściu z wojska wciąż posługiwać się swoim stopniem powinni jedynie ci żołnierze, którzy osiągnęli rangę wyższą od majora.
Pracował jako dziennikarz. Początkowo, aż do II wojny światowej współpracował z dziennikami „Daily Telegraph” i „The Times”.
Według odtajnionych we wrześniu 2006 dokumentów MI5 plany lądowania w Normandii „wyciekły” i trafiły w ręce Liddella Harta, który trzy miesiące przed operacją przygotował na ich temat krytyczny tekst, z którym następnie zapoznali się prominentni politycy i wojskowi. W połączeniu z jego wcześniejszymi krytycznymi wypowiedziami na temat sposobu prowadzenia wojny sprowadziło to na niego podejrzenia o sympatyzowanie z Niemcami. Winston Churchill zażądał, aby aresztowano Liddella Harta, ale MI5 ograniczyła się do obserwowania go, przechwytywania jego listów i podsłuchiwania rozmów telefonicznych.
Otrzymał tytuł szlachecki sir w 1966.
Działalność naukowa
Publikował książki poświęcone wojskowości i biografie wielkich dowódców, takich jak Scypion Afrykański Starszy, William Tecumseh Sherman czy Thomas Edward Lawrence, których uważał za wzory strategów. Był też autorem pracy pt. Strategia. Działania pośrednie, wydanej w 1929 roku.
Krótko po II wojnie światowej spotkał się z wieloma najwyższymi dowódcami niemieckimi, a ich wypowiedzi opublikował. Przekonał też rodzinę Erwina Rommla, by pozwoliła mu przeredagować i opublikować dokumenty i zapiski dowódcy Afrika Korps.
- ISNI: 0000 0001 1057 0259
- VIAF: 39389064
- LCCN: n79100280
- GND: 118728156
- NDL: 00447651
- LIBRIS: tr5730kc4d4jf9d
- BnF: 12016876j
- SUDOC: 028305531
- SBN: IT\ICCU\CFIV\039356
- NLA: 36170761
- NKC: jn20001227583
- BNE: XX929638
- NTA: 070533180
- BIBSYS: 90238187
- CiNii: DA00698727
- Open Library: OL17097A
- PLWABN: 9810558949305606
- NUKAT: n96208681
- OBIN: 33737
- NLI: 000084325
- PTBNP: 173047
- CANTIC: a10113046
- LNB: 000017789
- NSK: 000034002
- CONOR: 63285859
- ΕΒΕ: 231351
- BLBNB: 000267799
- KRNLK: KAC199616632
- LIH: LNB:V*342235;=BF
- WorldCat: lccn-n79100280