Basil van Rooyen

Basil van Rooyen
Ilustracja
Basil van Rooyen po wyścigu w Południowej Afryce
Państwo

 Południowa Afryka

Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1939
Johannesburg

Basil van Rooyen (ur. 19 kwietnia 1939 roku w Johannesburgu) – były południowoafrykański kierowca wyścigowy. Uczestniczył w dwóch Grand Prix Formuły 1 wystawiając prywatnego Coopera i McLarena, ale nie ukończył żadnego z nich. Obecnie zajmuje się wynalazkami.

Życiorys

Początkowo van Rooyen był inżynierem i motocyklistą[1]. W 1963 roku pokonał w wyścigu Lotusem Cortiną mistrza BSCC i ETCC, Johna Whitmore'a, ścigającego się identycznym samochodem[2]. Następnie Fordami Mustangami i Alfami Romeo GTA brał udział w wyścigach samochodów turystycznych w RPA, w których często dominował[2].

W 1968 roku do van Rooyena zadzwonił John Love z ofertą udostępnienia Coopera T79 na Grand Prix RPA, ponieważ Love kupił Brabhama BT20[3]. Inni kierowcy wprawdzie nie chcieli dopuścić van Rooyena do startu, ale Południowoafrykańczyk ostatecznie wziął udział w Grand Prix[3]. W kwalifikacjach ścigający się z numerem 25 van Rooyen zajął dwudzieste miejsce[4]. Na 23 okrążeniu w Cooperze van Rooyena uszkodzeniu uległa uszczelka pod głowicą i musiał wycofać się z wyścigu[3].

Mając wsparcie STP van Rooyen zakupił od Brabhama model BT24 i w 1968 roku zadebiutował w Południowoafrykańskich Mistrzostwach Formuły 1[3]. Uzyskując w nich dobre wyniki, namówił Bruce'a McLarena do odsprzedania mu McLarena M7A, którego wystawił w Grand Prix RPA 1969[3]. W kwalifikacjach uzyskał dziewiąty czas[5]. Na skutek problemów z hamulcami na 13 okrążeniu van Rooyen tego wyścigu nie ukończył[6].

W tym samym czasie otrzymał od Kena Tyrrella propozycję jazdy w zespole Tyrrell[3]. Jednakże podczas testów opon na torze Kyalami uszkodzeniu uległo jedno z kół i Południowoafrykańczyk miał wypadek: jego samochód wpadł w bariery i przeleciał ponad 90 metrów[3]. Ostatecznie van Rooyen nigdy nie został kierowcą Tyrrella.

Po wypadku van Rooyen powrócił do wyścigów samochodami turystycznymi w RPA[3]. Jednocześnie prowadził firmę Superperformance, oferującą akcesoria motoryzacyjne i usługi tuningowe[3]. W 1973 roku sprzedał tę firmę i wycofał się z wyścigów[2][3]. Następnie do 1985 roku prowadził firmę produkującą opakowania[3]. Do wyścigów wrócił w 1975 roku, biorąc przez kilka lat udział w Formule Atlantic[2]. W 1987 roku z żoną i dwoma synami wyemigrował do Australii[1][3]. W 2005 roku przeszedł na emeryturę, po czym opatentował urządzenie do czyszczenia basenu "Twister", maszynę do masażu głowy "HeeBeeGeeBee" oraz rower z długimi korbami[3].

Wyniki w Formule 1

RokZespółSamochódSilnik123456789101112Msc.Pkt.
1968John LoveCooper T79Climax R4ZAF
NU		ESPMCOBELNLDFRAGBRDEUITACNDUSAMEX–0
1969Team LawsonMcLaren M7AFord Cosworth DFV V8ZAF
NU		ESPMCONLDFRAGBRDEUITACNDUSAMEX–0

Przypisy

  1. ↑ a b Basil van Rooyen. oldracingcars.com. [dostęp 2011-04-07]. (ang.).
  2. ↑ a b c d van Rooyen, Basil. autocoursegpa.com. [dostęp 2011-04-07]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m Basil van Rooyen. „F1 Racing”, s. 26, listopad 2010. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032. 
  4. ↑ South African Grand Prix 1968 - Wyniki kwalifikacji. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-07]. (pol.).
  5. ↑ South African Grand Prix 1969 - Wyniki kwalifikacji. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-07]. (pol.).
  6. ↑ South African Grand Prix 1969 - Rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-07]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie