Batalion KOP „Snów I”

Batalion KOP „Snów I”
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1939
Rozformowanie1939
Nazwa wyróżniającaSnów
Dowódcy
Pierwszymjr piech. Czesław Jamka
Ostatnikpt. piech. Karol Juliusz Horitza
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaChabówka
Rodzaj sił zbrojnychwojsko
FormacjaKorpus Ochrony Pogranicza
Rodzaj wojskpiechota
Podległość1 Pułk Piechoty KOP
1 Pułk Strzelców Górskich

Batalion KOP „Snów I” – pododdział piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza.

Historia batalionu

Batalion KOP „Snów I” został sformowany 23 marca 1939 roku przez odwodowy batalion KOP „Snów”, który nie był obciążony w planie „W” zadaniami mobilizacyjnymi. Baon „Snów I” wszedł w skład 1 pułku piechoty KOP, jako jego II batalion[1][2]. Po zakończeniu mobilizacji baon został przetransportowany do rejonu operacyjnego Armii „Kraków”, gdzie otrzymał zadanie zamknięcia przejścia karpackiego z doliny nowotarskiej na Chabówkę[3][4]. Pod koniec czerwca 1939 roku baon otrzymał dwa 81 mm moździerze wz. 28 i po 100 granatów na każdy moździerz[5].

31 sierpnia 1939 roku, po ogłoszeniu mobilizacji powszechnej, 1 pp KOP został przemianowany na 1 pułk strzelców górskich[6][7].

1 września 1939 roku baon zajmował pozycje na odcinku „Chabówka” (Rokiciny, Rdzawka, Ponice) z czatami w miejscowościach: Pieniążkowice, Długopole i Krauszów[8].

5 września 1939 roku major Czesław Jamka został ranny, a dowództwo batalionu objął kapitan Horitza[9].

Obsada personalna

Obsada personalna II/1 psg we wrześniu 1939 roku:

  • dowódca batalionu - mjr piech. Czesław Jamka[10], zastępca dowódcy baonu KOP „Kleck”,
  • dowódca 4 kompanii strzeleckiej - por. piech. Romuald Łapieński-Piechota z baonu KOP „Budsław”,
  • dowódca 5 kompanii strzeleckiej - por. piech. Tadeusz Dolej z baonu KOP „Żytyń” († 16 września 1939),
  • dowódca 6 kompanii strzeleckiej - kpt. piech. Karol Juliusz Horitza z baonu KOP „Snów”,
  • dowódca 2 kompanii ckm - kpt. Czesław Włodzimierz Sławomir Kamiński z baonu KOP „Nowe Święciany”[11].

Uwagi

Przypisy

  1. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXIII, CXXVIII-CXXIX.
  2. ↑ Prochwicz 4/1994 ↓, s. 5 Autor używa nazwy «baon KOP „Snów II”».
  3. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 26, 57.
  4. ↑ Rzepecki 1983 ↓, s. 90 Autor podał, że baon „Snów I” przybył do Chabówki w połowie kwietnia 1939 roku.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXVIII, przypis 26.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 918.
  7. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 66-67, przypis 39.
  8. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 121.
  9. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 353 Major Jamka został ranny 5 września pod Wiśniową lub 6 września 1939 roku pod Bochnią.
  10. ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 721.
  11. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 715.

Bibliografia

  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
  • Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 00437182. 
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
  • Jan Rzepecki: Wspomnienia i przyczynki historyczne. Warszawa: Wydawnictwo Czytelnik, 1983. ISBN 83-07-00871-9.
  • Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.

Media użyte na tej stronie

Odznaka KOP.png
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaka KOP
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).