Batalion KOP „Snów I”
| |||
| Historia | |||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | ||
| Sformowanie | 1939 | ||
| Rozformowanie | 1939 | ||
| Nazwa wyróżniająca | Snów | ||
| Dowódcy | |||
| Pierwszy | mjr piech. Czesław Jamka | ||
| Ostatni | kpt. piech. Karol Juliusz Horitza | ||
| Działania zbrojne | |||
| kampania wrześniowa | |||
| Organizacja | |||
| Dyslokacja | Chabówka | ||
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | ||
| Formacja | Korpus Ochrony Pogranicza | ||
| Rodzaj wojsk | piechota | ||
| Podległość | 1 Pułk Piechoty KOP 1 Pułk Strzelców Górskich | ||
Batalion KOP „Snów I” – pododdział piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza.
Historia batalionu
Batalion KOP „Snów I” został sformowany 23 marca 1939 roku przez odwodowy batalion KOP „Snów”, który nie był obciążony w planie „W” zadaniami mobilizacyjnymi. Baon „Snów I” wszedł w skład 1 pułku piechoty KOP, jako jego II batalion[1][2]. Po zakończeniu mobilizacji baon został przetransportowany do rejonu operacyjnego Armii „Kraków”, gdzie otrzymał zadanie zamknięcia przejścia karpackiego z doliny nowotarskiej na Chabówkę[3][4]. Pod koniec czerwca 1939 roku baon otrzymał dwa 81 mm moździerze wz. 28 i po 100 granatów na każdy moździerz[5].
31 sierpnia 1939 roku, po ogłoszeniu mobilizacji powszechnej, 1 pp KOP został przemianowany na 1 pułk strzelców górskich[6][7].
1 września 1939 roku baon zajmował pozycje na odcinku „Chabówka” (Rokiciny, Rdzawka, Ponice) z czatami w miejscowościach: Pieniążkowice, Długopole i Krauszów[8].
5 września 1939 roku major Czesław Jamka został ranny, a dowództwo batalionu objął kapitan Horitza[9].
Obsada personalna
Obsada personalna II/1 psg we wrześniu 1939 roku:
- dowódca batalionu - mjr piech. Czesław Jamka[10], zastępca dowódcy baonu KOP „Kleck”,
- dowódca 4 kompanii strzeleckiej - por. piech. Romuald Łapieński-Piechota z baonu KOP „Budsław”,
- dowódca 5 kompanii strzeleckiej - por. piech. Tadeusz Dolej z baonu KOP „Żytyń” († 16 września 1939),
- dowódca 6 kompanii strzeleckiej - kpt. piech. Karol Juliusz Horitza z baonu KOP „Snów”,
- dowódca 2 kompanii ckm - kpt. Czesław Włodzimierz Sławomir Kamiński z baonu KOP „Nowe Święciany”[11].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXIII, CXXVIII-CXXIX.
- ↑ Prochwicz 4/1994 ↓, s. 5 Autor używa nazwy «baon KOP „Snów II”».
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 26, 57.
- ↑ Rzepecki 1983 ↓, s. 90 Autor podał, że baon „Snów I” przybył do Chabówki w połowie kwietnia 1939 roku.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXVIII, przypis 26.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 918.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 66-67, przypis 39.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 121.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 353 Major Jamka został ranny 5 września pod Wiśniową lub 6 września 1939 roku pod Bochnią.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 721.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 715.
Bibliografia
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 00437182.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Jan Rzepecki: Wspomnienia i przyczynki historyczne. Warszawa: Wydawnictwo Czytelnik, 1983. ISBN 83-07-00871-9.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
