Batalion ON „Żywiec”
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1939 | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Żywiec | |
Formacja | Obrona Narodowa | |
Rodzaj wojsk | piechota | |
Skład | typ IV |
Żywiecki Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Żywiec”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Formowanie batalionu
Batalion został sformowany wiosną 1939 roku, w składzie Podhalańskiej Brygady ON, według etatu batalionu ON typ IV. Dowództwo jednostki oraz 1 kompanię i pododdziały specjalne zorganizowano w Żywcu. 2 kompania powstała w Milówce, a 3 kompania w Rajczy.
Jednostką administracyjną i mobilizującą dla Żywieckiego batalionu ON był 12 pułk piechoty w Wadowicach.
W sierpniu 1939 roku dokonano znaczących zmian w uzbrojeniu batalionu. Wycofane zostały francuskie karabiny Berthier wz. 1907 i ckm Hotchkiss wz. 1914, a w ich miejsce zostały dostarczone karabiny Mauser wz. 1898 z I wojny światowej (bez bagnetów) i cztery ckm wz. 1930. W czasie mobilizacji alarmowej pododdział otrzymał jedną armatę przeciwpancerną wz. 1936 i dwie armaty górskie wz. 1906. Nie otrzymał natomiast moździerza i masek przeciwgazowych.
Działania batalionu w kampanii wrześniowej
W kampanii wrześniowej baon walczył w składzie 1 Brygady Górskiej (Armia „Kraków”).
1 września 1939 roku dwa plutony z 1 i 2 kompanii ON wraz z I batalionem 2 pułku Strzelców Górskich stanowiły obsadę rygla obronnego „Węgierska Górka”. Na czatach był jeden pluton z 2 kompanii ON (pod Zwardoniem) i jeden pluton z 3 kompanii ON (pod Rajczą). Natomiast gros batalionu w Żywcu stanowiło odwód dowódcy 2 psg.
Obsada personalna
- dowódca - kpt. Julian Szczerbaniewicz
- dowódca 1 kompanii ON „Żywiec” – ppor. rez. Eugeniusz Nowakowski
- dowódca 2 kompanii ON „Milówka” – ppor. rez. Jan Grzegorz Krawiec (por. Stanisław Niemczyk[1])
- dowódca 3 kompanii ON „Rajcza” – por. Sieliński[1]
- dowódca plutonu ppanc - ppor. rez. Władysław Markiewicz[2]
- dowódca plutonu artylerii górskiej –
- Inni oficerowie
- Jan Krawiec
Przypisy
- ↑ a b Sadowski i Pięciak 2020 ↓, s. 39.
- ↑ Sadowski i Pięciak 2020 ↓, s. 55.
Bibliografia
- Kazimierz Pindel , Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234 .
- Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ISBN 83-11-07434-8, s. 120, 121.
- Piotr Sadowski, Krzysztof Pięciak: Wielka Księga Piechoty Polskiej. Brygady Górskie Strzelców cz.1. T. 52. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2020. ISBN 978-83-8164-445-7.
|
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Położenie wielkich jednostek Armii "Kraków" i wielkich jednostek niemieckich 01-09-1939 (o świcie)
Podhalańska Brygada ON
Obrona Narodowa w 1939