Batalion ON „Gdynia III”
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1939 | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Gdynia | |
| Formacja | Obrona Narodowa | |
| Rodzaj wojsk | piechota | |
| Skład | typ IV | |
III Gdyński Batalion Obrony Narodowej – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Batalion został sformowany w okresie od 26 sierpnia do 11 września 1939 roku, w Gdyni, w składzie Morskiej Brygady ON, według etatu batalionu typu IV. Do 31 sierpnia 1939 roku jednostka nie osiągnęła gotowości bojowej. Stan ewidencyjny liczył około 70% stanu etatowego tj. 602 żołnierzy uzbrojonych początkowo w 370 kb różnych typów[1]. Broń strzelecka (różnych typów) sukcesywnie uzupełniana z formacji tyłowych i zdobyczy w dniu 11-12 września pokrywała w całości potrzeby etatowe trzech kompanii strzeleckich i plutonu zwiadowców ponadto 3-5 ckm wz. 08 i kilkanaście rkm i lkm (Chauchat wz.1915 i Maxim wz. 08/15) jeden zdobyczny moździerz i hełmy na większość stanu osobowego[2]. Braki w uzbrojeniu i umundurowaniu zmusiły dowództwo jednostki do zwolnienia części rezerwistów. W ostatniej dekadzie sierpnia 1939 roku, w Gdańsku, Niemcy zatrzymali transport z uzbrojeniem i wyposażeniem dla batalionu. Pod względem mobilizacji materiałowej pododdział był przydzielony do 2 Morskiego Batalionu Strzelców w Gdyni.
W kampanii wrześniowej jednostka walczyła w Obronie Wybrzeża.
Organizacja i obsada personalna
- dowódca batalionu – mjr Franciszek Piotrowiak
- adiutant batalionu - ppor. Jan Weinar[3]
- dowódca kompanii „Gdynia VII” – por. Hipolit Walkowski
- dowódca kompanii „Gdynia VIII” – por. Ignacy Mirewicz
- dowódca kompanii „Gdynia IX” – kpt. Stanisław Kubarski
Przypisy
- ↑ Tym i Rzepniewski 1985 ↓, s. 64-65.
- ↑ Tym i Rzepniewski 1985 ↓, s. 113-115.
- ↑ Tym i Rzepniewski 1985 ↓, s. 61.
Bibliografia
- Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Wacław Tym, Andrzej Rzepniewski: Kępa Oksywska 1939. Relacje uczestników walk lądowych. Wstęp, wybór, komentarze. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1985. ISBN 83-215-7210-3.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Obrona Narodowa w 1939
Morska Brygada ON