Batalion ON „Jarocin”
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kpt. Antoni Kostrzewa |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Koźmin Wielkopolski |
| Formacja | Obrona Narodowa |
| Rodzaj wojsk | piechota |
| Skład | typ IV |
Koźmiński Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Koźmin”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Jednostka sformowana została w maju 1939, w składzie Kaliskiej Brygady Obrony Narodowej, według etatu batalionu ON typ IV jako Jarociński batalion ON (batalion ON „Jarocin”). Początkowo dowództwo batalionu ulokowano w Jarocinie. Po zmianie dyslokacji pododdział przemianowany został na Koźmiński batalion ON. Jednostką administracyjną i mobilizującą dla batalionu był 70 pułku piechoty wielkopolskiej w Pleszewie.
Kampanię wrześniową rozpoczął w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, broniąc odcinka „Nowe Miasto” razem z II batalionem 68 pułku piechoty wielkopolskiej oraz wspierającą je baterią z 14 Wielkopolskiego pułku artylerii lekkiej. 1 września podporządkowany został ppłk. dypl. Franciszkowi Junkerowi, dowódcy pułku ON, występującego także pod nazwą Zgrupowanie ON „Rudzica”.
Organizacja po zmianie dyslokacji i obsada personalna
Obsada dowódcza 1 września 1939 r.[1]
- dowódca batalionu - kpt. Antoni Kostrzewa (komendant Obwodu WF i PW nr 70)
- adiutant batalionu - ppor. rez. Feliks Maciejewski
- dowódca plutonu łączności - st. sierż. Franciszek Andersz
- dowódca plutonu zwiadu - ppor. rez. Jan Kadziszewski
- dowódca plutonu ppanc. -
- dowódca 1 kompanii ON „Pleszew” - kpt. Bolesław Dąbrowski
- dowódca 2 kompanii ON „Jarocin” - kpt. Michał Hybiak
- dowódca 3 kompanii ON „Dobrzyca” - por. rez. Marian Cichocki
Przypisy
- ↑ Böhm 1996 ↓, s. 188-189.
Bibliografia
- Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Tadeusz Böhm, Bataliony Obrony Narodowej w Wielkopolsce w latach 1936-1939 i ich rola w Kampanii Wrześniowej, Poznań 1996.
- Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Kaliska ON
Obrona Narodowa w 1939