Batalion ON „Kartuzy”

Batalion ON „Kartuzy” 4 morski batalion strzelców.
Kartuski batalion ON
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1939
Dowódcy
Pierwszykpt. Marian Mordawski
Ostatnimjr Stanisław Hochfeld
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaKartuzy
FormacjaObrona Narodowa
Rodzaj wojskpiechota
PodległośćLądowa Obrona Wybrzeża
Składtyp IVbatalionu piechoty typ spec. organizacji wojennej 3017
Morska Brygada ON
Obrona Narodowa w 1939

Kartuski Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Kartuzy” [1]) 4 morski batalion strzelców.– pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Batalion został sformowany jesienią 1937 roku, w składzie Morskiej Brygady ON od maja 1939 roku przeformowany według etatu batalionu ON typ IV. Jednostką administracyjną i mobilizującą dla Kartuskiego Batalionu ON był 2 Morski Batalion Strzelców. Podczas mobilizacji alarmowej z zawiązków Kartuskiego Baonu ON został sformowany i zmobilizowany według etatu batalionu piechoty typ spec. organizacji wojennej 3017. Otrzymał nową nawę 4 Morski Batalion Strzelców[2]. We wrześniu 1939 roku batalion, w składzie macierzystej brygady, walczył w Obronie Wybrzeża.

Obsada personalna

  • dowódca – kpt. Marian Mordawski (do 5 IX 1939 godziny wieczorne, przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy baonu) - mjr Stanisław Hochfeld[3]
  • dowódca 1 kompanii strzelecka (dawniej ON „Kartuzy”) – kpt. Roman Wasilewski
  • dowódca 2 kompanii strzelecka (dawniej ON „Żukowo”) – kpt. Michał Pikuła
  • dowódca 3 kompanii strzelecka (dawniej ON „Chmielno”) – kpt. Stanisław Grajski
  • kompania ckm - ppor. Edmund Ajtner[4]
    • pluton moździerzy - ppor. rez. Jan Tybiszewski[4]
  • pluton zwiadu/kolarzy - ppor. Edward Bednarski[5]
  • pluton łączności -

Przypisy

  1. ↑ W literaturze jednostka bywa określana jako Batalion ON "Kartuzy IV", natomiast numerację rzymską posiadały wyłącznie bataliony ON stacjonujące w tej samej miejscowości np. gdyńskie (I, II, III), warszawskie (I, II, III), czy lwowskie (I, II).
  2. ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja. Str. 717, 1095, 2010.
  3. ↑ Wacław Tym, Andrzej Rzepniewski, Gdynia 1939. Relacje uczestników walk lądowych (wstęp, wybór, komentarze) str. 325, 1979.
  4. ↑ a b Wacław Tym, Andrzej Rzepniewski, Kępa Oksywska 1939. Relacje uczestników walk lądowych str. 447, 1985.
  5. ↑ Wacław Tym, Andrzej Rzepniewski, Gdynia 1939. Relacje uczestników walk lądowych. str. 196-197, 1979.

Bibliografia

  • Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
  • Kępa Oksywska 1939. Relacje uczestników walk lądowych, Gdańsk 1985.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5.
Obrona Narodowa II RP
Brygady
Półbrygady
Bataliony typ I
Bataliony typ II
Bataliony typ III
Bataliony typ IV
Bataliony typ „S”

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Morska Brygada ON.jpg
Morska Brygada ON
Obrona Narodowa w 1939.jpg
Obrona Narodowa w 1939