Batalion ON „Koronowo”
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1939 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | mjr Antoni Krzesiński | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Koronowo | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | obrona narodowa | |
| Podległość | 9 Dywizja Piechoty | |
Koronowski Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Koronowo”) - pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Koronowski Batalion ON sformowany został wiosną 1939, w składzie Pomorskiej Brygady ON na podstawie etatu batalionu ON typ „S”. Jednostką administracyjną i mobilizującą dla Koronowskiego batalionu ON był 61 pułk piechoty w Bydgoszczy.
Organizacja i formowanie
W dniach 19 i 20 czerwca 1939 roku do batalionu dostarczono uzbrojenie głównie francuskie wycofane z jednostek wojska stałego, w postaci: kb wz. 1907/15 wraz z bagnetami - 500 szt., rkm Chauchat (Chauchard) wz. 1915 - 6 szt. garłacze karabinowe V.B. - 6 szt., ckm Hotchkiss wz. 1914 - 18 szt., moździerze Stockes-Brandt wz. 1918 - 2 szt oraz stosowną amunicję do niej. Zmobilizowano ponad 700 żołnierzy. 24 sierpnia batalion zostaje "skrzyknięty" i zmobilizowany. Do 31 sierpnia 1939 zajął odcinek obrony w pasie obrony 9 DP na linii jezior koronowskich od miejscowości Buszkowo do miejscowości Byszewo. Rejon obrony został ufortyfikowany umocnieniami polowymi w postaci transzei, rowów strzeleckich zapór, zasieków i 2-4 rzędowego płotu z drutu kolczastego oraz minami ppanc. sztucznymi spiętrzeniami wody. Przede wszystkim 6 wykończonymi i 3 nie wykończonymi schronami żelbetowymi oraz 3 schronami drewniano-ziemnymi[1]. W kampanii wrześniowej walczył w składzie 9 Dywizji Piechoty (Armia „Pomorze"”). W kompaniach batalionu po 3 ckm wz. 1914 w dwóch plutonach ckm, dwa plutony strzeleckie w każdym 1 rkm wz. 1915.
Obsada personalna
- dowódca batalionu - mjr Antoni Krzesiński[2]
- adiutant batalionu - por. rez. Józef Popa
- oficer łączności - ppor. rez. Stanisław Bierca
- dowódca plutonu moździerzy - ppor. rez. Bolesław Przybysz
- dowódca 1 kompanii ckm „Koronowo I” - kpt. Czesław Teofil Ciechoński
- dowódca 1 plutonu - ppor. rez. Walenty Kaczmarek
- dowódca 2 plutonu - ppor. rez. Kazimierz Śmierzchalski
- dowódca 3 plutonu - ppor. Nagórski (plut. pchor. Leon Banach)
- dowódca 4 plutonu - chor. Feliks Dąferek
- dowódca 2 kompanii ckm „Koronowo II” inna nazwa „Wierzchucin Królewski” - por. rez. Aleksy Sottek
- dowódca 1 plutonu - ppor. rez. Stanisław Wojtanowski
- dowódca 2 plutonu - ppor. rez. Edward Szymczak
- dowódca 3 plutonu - ppor. rez. Wiktor Góralewski
- dowódca 4 plutonu - ppor. rez. Maksymilian Matysik
- dowódca 3 kompanii ckm „Sępólno” - por. rez. Leon Ligocki
Przypisy
- ↑ Zbiorowa, Koronowski Biuletyn Historyczny nr 1/2017 str. 1-12, 2017.
- ↑ Izdebski 2000 ↓, s. 328.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Obrona Narodowa w 1939
Pomorska Brygada ON