Batalion ON „Lubliniec”
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Lubliniec |
| Formacja | Obrona Narodowa |
| Rodzaj wojsk | piechota |
| Skład | typ IV |
Lubliniecki Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Lubliniec”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Batalion został sformowany w maju 1939 roku, w składzie Sieradzkiej Brygady ON, według etatu batalionu ON typ IV. Jednostka została zorganizowana w oparciu o nowo utworzony 174 Obwód Przysposobienia Wojskowego. Batalion stacjonował eksterytorialnie w Okręgu Korpusu Nr V: dowództwo w Lublińcu, 1 kompania w Koszęcinie, 2 kompania w Woźnikach, a 3 kompania w Kamienicy Polskiej. Pod względem mobilizacji materiałowej batalion był przydzielony do 74 Górnośląskiego pułku piechoty w Lublińcu.
Ponieważ batalion znalazł się w pasie działania Armii „Kraków” został podporządkowany, pod względem taktycznym, dowódcy Krakowskiej Brygady Kawalerii i w jej składzie walczył w kampanii wrześniowej. Rozwiązany po walkach 5 września 1939 roku w rejonie Włoszczowy, z uwagi na okrążenie przez siły niemieckie.
Organizacja i obsada personalna
- dowódca batalionu – mjr Franciszek Żak (do 4 IX 1939 ranny[1])
- dowódca 1 kompanii ON „Koszęcin”
- dowódca 2 kompanii ON „Woźniki” – por. Albin Dąbrowski[1]
- dowódca 3 kompanii ON „Kamienica Polska”
Przypisy
- ↑ a b Zarzycki 2001 ↓, s. 135.
Bibliografia
- Tadeusz Böhm, Bataliony Obrony Narodowej w Wielkopolsce w latach 1936-1939 i ich rola w kampanii wrześniowej, Poznań 1996.
- Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Piotr Zarzycki: Południowe Zgrupowanie Armii "Prusy" we wrześniu 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2001. ISBN 83-88973-02-9.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Obrona Narodowa w 1939
Sieradzka Brygada ON