Batalion ON „Oborniki”
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kpt. Jan Furmanowicz |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład | |
Obornicki Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Oborniki”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Batalion został sformowany w maju 1939 roku, w składzie Poznańskiej Brygady ON, według etatu batalionu ON typ IV.
Jednostką administracyjną i mobilizującą dla Obornickiego batalionu ON był 57 pułk piechoty wielkopolskiej w Poznaniu.
Od 11 lipca 1939 roku batalion, pod względem taktycznym, został podporządkowany dowódcy 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty.
Obornicki batalion ON w kampanii wrześniowej
W dniach 1-4 września batalion wchodził w skład Oddziału Wydzielonego płk. Stanisława Królickiego. Wspierał działania 7 pułku strzelców konnych w działaniach przeciw dywersyjnych, w pasie obrony pułku. Obsadził wybudowane w okresie lipca i sierpnia 1939 umocnienia polowe w rejonie Murowanej Gośliny i na północno zachodnich obrzeżach Puszczy Zielonki. Nocą 4/5 września ubezpieczał odejście 7 psk w kierunku Konina w ślad za Wielkopolską Brygadą Kawalerii[1]. Następnie 5 września batalion odmaszerował do Zgrupowania Poznańskiej Brygady ON płk. Stanisława Siudy po trasie Bolechowo, Owińska, Czerwonak, Swarzędz, Paczkowo, Iwno w kierunku Wrześni[2].
Organizacja i obsada personalna
- dowódca batalionu – kpt. Jan Furmanowicz
- adiutant batalionu – ppor. rez. Tadeusz Pietz
- dowódca plutonu zwiadu - ppor. rez. Stanisław Binek
- dowódca plutonu ppanc. - por. rez. Jan Bednarczyk
- lekarz batalionu - ppor. rez. Stanisław Nurczyk
- dowódca 1 kompanii ON „Oborniki” – ppor. rez. Izydor Kosiak
- dowódca I plutonu - ppor. rez. Władysław Jurek
- dowódca II plutonu - ppor. rez. Henryk Goldman
- dowódca III plutonu - ppor. rez. Felicjan Dąbkowski
- dowódca plutonu ckm - chor. Piotr Skrzypczak
- dowódca 2 kompanii ON „Rogoźno” – kpt. rez. Marian Oleszek
- dowódca I plutonu - por. rez. Władysław Siekierski
- dowódca II plutonu - ppor. rez. Alojzy Schwark
- dowódca III plutonu - ppor. rez. Franciszek Stachowiak
- dowódca plutonu ckm - NN
- dowódca 3 kompanii ON „Murowana Goślina” – kpt. rez. Zygmunt Rakoczy
- dowódca I plutonu - ppor. rez. Jan Leśnik
- dowódca II plutonu - ppor. rez. Mieczysław Glaziński
- dowódca III plutonu - NN
- dowódca plutonu ckm - plut. Polus
Przypisy
- ↑ Tym 1999 ↓, s. 23-24.
- ↑ Tym 2020 ↓, s. 373.
- ↑ Böhm 1996 ↓, s. 181.
- ↑ Włodarz i Kubiak 2010 ↓, s. 67-68.
Bibliografia
- Tadeusz Böhm, Bataliony Obrony Narodowej w Wielkopolsce w latach 1936-1939 i ich rola w kampanii wrześniowej, Poznań 1996.
- Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3.
- Jarosław Włodarz, Władysław Kubiak: Kujawskie Termopile. Bitwa pod Szczytnem 11-12 IX 1939 r.. Włocławek: EXPOL,P. Rybiński, J. Dąbek, sp.j., 2010. ISBN 978-83-89836-93-9.
- Juliusz S. Tym: 7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, zeszyt 108. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1999. ISBN 83-87103-84-5.
- Juliusz S. Tym: Dzieje 7. Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp.z.o.o., 2020. ISBN 978-83-63374-95-2.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Poznańska Brygada ON
Obrona Narodowa w 1939