Batalion ON „Stryj”

Batalion ON „Stryj”
Stryjski batalion ON
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Rozformowanie1939
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaStryj
FormacjaObrona Narodowa
Rodzaj wojskpiechota
Składtyp I
Karpacka Półbrygada ON
Obrona Narodowa w 1939

Stryjski Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Stryj”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Batalion został sformowany w 1937 roku, w Stryju, w składzie Karpackiej Półbrygady ON. Dowództwo i 1 kompanię ON zorganizowano w Stryju. Pozostałe kompanie batalionu utworzone zostały w Żydaczowie (2) i Dolinie (3). Wiosną 1939 roku pododdział przeformowany został na etat batalionu ON typ I.

Jednostką administracyjną i mobilizującą dla Stryjskiego batalionu ON był 53 pułk piechoty Strzelców Kresowych.

Działania batalionu we wrześniu 1939

W kampanii wrześniowej baon walczył w składzie Odcinka „Węgry” na pododcinku „Stryj” w Armii "Karpaty". 11 września osłaniał granicę polsko-węgierską w rejonie Tucholki. 14 września został włączony w skład 3 pułku ON mjr. Welza[1].

Organizacja i obsada personalna

Dowódcy batalionu
  • mjr Józef Kazimierz Rymarski[a] (przed 1 IX 1939)[3][b]
  • mjr st. spocz. Aleksander Kuńciow[c]
Obsada personalna batalionu w marcu 1939 roku[5][1][d]
  • dowódca batalionu – mjr piech. Józef Kazimierz Rymarski
  • dowódca 1 kompanii ON „Stryj” – kpt. piech. Jan Borek[e]
  • dowódca 2 kompanii ON „Żydaczów” – por. piech. Adolf Jakub Lebkühler[f]
  • dowódca 3 kompanii ON „Dolina” – kpt. piech. Stanisław Józef Bysko[g]
Obsada personalna we wrześniu 1939[1]
  • dowódca batalionu – mjr Aleksander Kuńciow
  • dowódca 1 kompanii ON „Stryj” – kpt. piech. Jan Borek
  • dowódca 2 kompanii ON „Żydaczów” – por. piech. Adolf Jakub Lebkühler
  • dowódca 3 kompanii ON „Dolina” – kpt. piech. Stanisław Józef Bysko

Uwagi

  1. ↑ Józef Kazimierz Rymarski (ur. 9 kwietnia 1898) na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Równocześnie pełnił funkcję komendanta 53 Obwodu PW. Był odznaczony MN[2].
  2. ↑ Ryszard Dalecki, Armia "Karpaty" ... s. 168 opierając się na relacji dowódcy Karpackiej Półbrygady ON, ppłk. Franciszka Kleina podał, że mjr Józef Rymarski zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym w pierwszych dniach wojny wyjechał do Kwatery Głównej Naczelnego Wodza w Warszawie. Na jego miejsce dowódca Okręgu Korpusu Nr VI powołał mjr. st. spocz. Aleksandra Kuńciow.
  3. ↑ Aleksander Kuńciow ur. 29 lipca 1890 w Mikołajowie, w ówczesnym powiecie żydaczowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Heleny. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był c. i k. Pułk Piechoty Nr 89. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1914 w korpusie oficerów piechoty. W 1915 dostał się do niewoli[4]. Przed II wojną światową mieszkał w Drohowyżu. Był więziony w Genshagen pod Berlinem. W 1945 został uwolniony.
  4. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[6].
  5. ↑ kpt. piech. Jan Borek pełnił jednocześnie funkcję komendanta powiatowego PW Stryj[2]. Kpt. Jan Borek (1896-1948) został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
  6. ↑ por. piech. Adolf Jakub Lebkühler (ur. 28 marca 1906) pełnił jednocześnie funkcję komendanta powiatowego PW Żydaczów.
  7. ↑ kpt. piech. Stanisław Józef Bysko pełnił jednocześnie funkcję komendanta powiatowego PW Dolina.

Przypisy

  1. ↑ a b c Obrona Narodowa 1939 ↓.
  2. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 31.
  3. ↑ Ryszard Dalecki. Działania Armii „Karpaty” na przyczółku rumuńskim. Organizacja i pierwsze działania bojowe 10-16 września 1939 r.. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. 3, s. 134, 1985. ISSN 0860-0317. 
  4. ↑ Lista strat nr 187. c. i k. Ministerstwo Wojny, 1915-06-04, s. 5..
  5. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 664, 677.
  6. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia

  • Ryszard Dalecki, Armia "Karpaty" w wojnie obronnej 1939 r., Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów 1989, wyd. II, ​ISBN 83-03-02830-8​.
  • Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Batalion ON „Stryj”. Obrona Narodowa II RP 1937-1939. Serwis poświęcony formacjom Obrony Narodowej II RP i Przysposobienia Wojskowego Konnego. [dostęp 2018-08-20].

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Karpacka Półbrygada ON.jpg
Karpacka Półbrygada ON
Obrona Narodowa w 1939.jpg
Obrona Narodowa w 1939