Batalion ON „Wieluń II”
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1939 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | mjr Edward Rajpold | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Wieluń | |
| Formacja | Obrona Narodowa | |
| Rodzaj wojsk | piechota | |
| Skład | typ IV | |
Sieradzka Brygada ON
Obrona Narodowa w 1939
II Wieluński Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Wieluń II”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Pododdział sformowany został wiosną 1939, na terenie powiatu wieluńskiego, w składzie Sieradzkiej Brygady ON według etatu batalionu ON typ IV. Dowództwo batalionu, 1 kompanię ON i pododdziały specjalne rozlokowano w Wieluniu, 2 kompanię ON w Osjakowie, a 3 kompanię ON w Działoszynie.
Jednostką administracyjną i mobilizującą dla II Wieluńskiego batalionu ON był 31 pułk Strzelców Kaniowskich w Sieradzu.
W kampanii wrześniowej walczył w składzie Oddziału Wydzielonego nr 2 10 Dywizji Piechoty (Armia „Łódź”). W dniach 30 sierpnia-1 września 1939 1 pluton kompanii ON „Działoszyn” ochraniał dowództwo OW nr 2 w Walichnowach[1].
Obsada personalna
- dowódca – mjr Edward Rajpold
- adiutant dowódcy – ppor. Jan Markiewicz
- dowódca 1 kompanii ON „Wieluń II” – por. Władysław Stepokura
- dowódca I plutonu – ppor. Kazimierz Czechlewski
- dowódca II plutonu – ppor. Bolesław Latocha
- dowódca III plutonu – ppor. Jan Sołtysiak
- dowódca 2 kompanii ON „Osjaków” – por. Tadeusz Żabicki (poległ 5 IX)
- dowódca 3 kompanii ON „Działoszyn”[2] – por. Stanisław Jangas
- dowódca I plutonu – ppor. rez. mgr Stefan Kranc (ranny 4 IX)
- zastępca dowódcy I plutonu – plut. Franciszek Leszczyk
- dowódca II plutonu – plut. pchor. Jan Rozmarynowski
- dowódca III plutonu – plut. pchor. Adam Słodziński
- dowódca I plutonu – ppor. rez. mgr Stefan Kranc (ranny 4 IX)
- dowódca plutonu ckm - NN
- sekcja zaopatrzenia – ppor. Władysław Smarzyński
- lekarz batalionu – por. Zwierzyński
Przypisy
- ↑ 2 września 1939 r. pluton powrócił do batalionu, lecz bez 1 drużyny z karabinem maszynowym, która w tym dniu ochraniała dowództwo OW nr 2 w Lututowie.
- ↑ Wykaz imienny żołnierzy 3 kompanii ON "Działoszyn" zawierający nazwiska 148 żołnierzy zamieścił w swoich wspomnieniach ppor. w st. spocz. mgr Stefan Kranc.
Bibliografia
- Stefan Kranc, Ze wspomnień dowódcy plutonu kompanii Obrony Narodowej "Działoszyn" w wojnie obronnej 1939 r., Wojskowy Przegląd Historyczny nr 4 (118) z 1986 r., s. 333-340.
- Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Tadeusz Böhm, Bataliony Obrony Narodowej w Wielkopolsce w latach 1936-1939 i ich rola w Kampanii Wrześniowej, Poznań: Sorus, 1996, ISBN 83-87133-01-9, OCLC 830126196.
- Witold Jarno, Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939, Instytut Historii Uniwersytetu Łódzkiego, Katedra Historii Polski Współczesnej, Wydawnictwo "Ibidem", Łódź 2001, ISBN 83-88679-10-4, s. 324-325.
- Tadeusz Jurga: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 7, Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939 : organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975
- Narcyz Klatka "Wieluński Wrzesień 1939", Wydawnictwo Komandor, Wieluń-Gdynia 2006, ISBN 83-912842-0-4.
- Stefan Kranc: Wieluńskie Bataliony Obrony Narodowej w Wojnie Obronnej Polski 1939 r. [w:] Siedem wieków Wielunia. Warszawa-Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987. ISBN 83-01-07647-X
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Obrona Narodowa w 1939.jpg
Obrona Narodowa w 1939
Obrona Narodowa w 1939
Sieradzka Brygada ON.jpg
Sieradzka Brygada ON
Sieradzka Brygada ON